Στάσεις Ζωής | Γραμμή 1: Βικτώρια

Κάτω από την πόλη, υπάρχει μια άλλη πόλη. κομμάτι της καθημερινότητας των ανθρώπων. Οι μπλε, κόκκινες και πράσινες γραμμές της ΣΤΑΣΥ φτιάχνουν έναν πολύχρωμο χάρτη στην υπόγεια πόλη, που φέρνει στην επιφάνεια μυστικά από το πλούσιο αθηναϊκό παρελθόν και γίνεται το πιο ζωντανό σκηνικό για να ξεδιπλωθούν ιστορίες, μικρές και μεγαλύτερες, που όλες βάζουν το λιθαράκι τους για να δημιουργηθεί μια ιδιαίτερη συνθήκη που μοιάζει με ταινία σε fast forward και έχει ως φόντο σταθερές τροχιές, ήχους σήραγγας, σίδερου, φρένου, κλειστά και ανοιχτά παράθυρα, με εικόνες σκοτεινές και φωτεινές που τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Δεν ξέρω αν υπάρχει ένας Αθηναίος άνω των 30 που σέβεται τον εαυτό του και να θεωρεί ότι η στάση Βικτώρια ανήκει στο Metro Line 1. Ό,τι κι αν ακούγεται από τα μεγάφωνα (που ποιος το ακούει από τη βοή στη σήραγγα;) εμείς πάντα θα ξέρουμε ότι η Βικτώρια ανήκει στον ΗΣΑΠ, είναι γραμμή πράσινη και έχει πλακάκι ανοιχτό πράσινο. Τέλος.

4 λεπτά / Δεν ξέρω τώρα γιατί τα έβαλα με τις ονομασίες. Σημασία έχει ότι όπου κι αν ανήκει, η στάση αυτή ενώνει την πόλη σε βαθμό που δεν το κάνει καμία άλλη. Σε ποιον άλλο σταθμό θα δεις αρ ντεκό με λούμπεν, μεταμοντέρνους επιβάτες με φόντο την πόλη του 1930; Σε ποια άλλη πλατεία θα βρεις βιβλία, λουλούδια και φρούτα στα ίδια πεζοδρόμια;

3 λεπτά / Αυτή η στάση είναι φόντο κάθε Κυψελιώτη. Εδώ ραντεβού, εδώ παρέες, εδώ ξεκινήματα, εδώ τελειώματα. Η βοή της σήραγγας μαζί με το σκοτάδι της σε βάζει σε μια χωροχρονική δίνη όσο περιμένεις στο παγκάκι να έρθει ο συρμός σου. Άραγε θα σταθεί το βαγόνι σε σωστό σημείο ή θα πρέπει να αποφύγεις το κενό;

2 λεπτά / Άλλο ένα σημείο της πόλης που έχουν πατήσει άνθρωποι δεκαετιών που ποτέ δεν βίωσες, άνθρωποι που άκουσες ότι υπήρχαν, αλλά δεν τους κοίταξες στα μάτια. Βασικά το πιο τρελό είναι ότι εδώ έχουν πατήσει πτυχές του εαυτού σου που έχουν κοιμηθεί στο σκληρό στρώμα της ενηλικίωσης. Εσύ με κρίκους χρυσούς, εσύ με γκοθ βάψιμο, εσύ με τακούνι για την πρώτη συνέντευξη για δουλειά.

1 λεπτό / Όλο ασυναρτησίες. Η σήραγγα φταίει, η βοή και η καθημερινότητα. Ρομαντικοποιείς κάθε πλευρά της πόλης, φτάνει πια. Είναι ωραία η ενήλικη ζωή; Είναι ωραίο το «λαχανί πλακάκι» που λένε οι νεόπλουτοι που προτιμούν το τσιμεντένιο Σύνταγμα; Είναι ωραία η κούραση, το τρέξιμο, η δυστυχία; Γιατί λες και στη Βικτώρια βλέπεις μόνο αυτά. Όμως όχι ρε, υπάρχει και η φωτεινή πλευρά, το χαμόγελο, η Κυψέλη, η πόλη με τα ρομαντικά της.

0 / Χάθηκες πάλι. Μπούκωσε ο σταθμός και σου πήραν τη θέση. Όρθια. Επόμενη στάση: Βικτώρια. Πάλι εδώ;

Ο σταθμός Βικτωρίας κατασκευάστηκε στη δεκαετία του 1930 στη θέση παλαιότερου, επίγειου σταθμού των Σιδηροδρόμων Αττικής με το όνομα Πλατεία Κυριακού, αλλά λόγω των πολεμικών γεγονότων τα εγκαίνια αναβλήθηκαν και τελικώς έγιναν στην 1η Μαρτίου 1948. Ταυτόχρονα με τα εγκαίνια, πήρε την ονομασία του από τη Βασίλισσα Βικτωρία (1819-1901).
Στις 15 Ιανουαρίου 2002 ανακηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού. Ως αποτέλεσμα, όταν ανακαινίστηκε το πρώτο εξάμηνο του 2004 στο πλαίσιο της ανανέωσης των σταθμών της γραμμής 1 ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, δεν είχε γίνει καμία αλλαγή από την αρχική του μορφή.
Το αρχιτεκτονικό στυλ του σταθμού Βικτώρια ανήκει στην κατηγορία του Αρ Ντεκό, ενώ όλοι οι τοίχοι του καλύπτονται με πλάκες χρώματος ανοιχτού πράσινου.
Τόσο πριν όσο και μετά την ανακαίνιση, το όνομα του σταθμού εμφανίζεται σε μεγάλες λευκές πινακίδες, οι οποίες κατασκευάστηκαν στη Γερμανία από την Emaillierwerk Gottfried Dichanz. Η δομή του σταθμού είναι παρόμοια με αυτούς του Βερολίνου και, παρομοίως, οι σκάλες οδηγούν απευθείας στα πεζοδρόμια, καθώς είναι σταθμός μόνο ενός υπογείου επιπέδου.

Zαχαροπλαστείο Πετέκ Πετέκ, για πολίτικα γλυκά και πάστες

Η πλατεία Βικτωρίας ήταν και είναι ένα σημαντικό σημείο αναφοράς της πόλης. Μπορεί να μην έχει την παλιά αρτιστίκ της ταυτότητα, όταν ήταν η σημαντικότερη γειτονιά θεάτρων, αλλά έχει το δικό της μούλτι-κούλτι χαρακτήρα. Έτσι γίνεται. Με τα χρόνια τα μέρη αλλάζουν, οι γειτονιές μας μεταμορφώνονται και κάποιες μόδες περνάνε. Κι όμως, υπάρχουν και κάποια πράγματα που είναι σταθερά και σε περιμένουν να επιστρέψεις. Το ζαχαροπλαστείο Πετέκ είναι ένα από αυτά. 100 μέτρα από την πολυσύχναστη πλατεία, στο ίδιο σημείο και με την ίδια συνέπεια κι αγάπη, μας γλυκαίνει με τις πάστες Σεράνο, τα πολίτικα μπακλαβαδάκια κι όλες τις νοστιμιές του, από το 1964. Εδώ και χρόνια κρατάει ατόφιες τις παραδοσιακές συνταγές και μένει πιστό στις ελληνικές πρώτες ύλες, προσφέροντάς μας ολόφρεσκα χειροποίητα γλυκά. Μη χάσετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε το γεμιστό πολίτικο τσουρέκι. Είναι σιροπιασμένο, έχει σοκολάτα και μαυροκέρασο κι έχει αντέξει στην ιστορία. Κάπως σαν την ίδια την πλατεία Βικτωρίας.

info:
Γ’ Σεπτεμβρίου 81, Αθήνα
τ.: 210 8223955
FB: Πετέκ

Eστιατόριο Κρούσκας – Σπιτίσιες γεύσεις από το 1972

Κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο της πόλης πρέπει να κάνετε οπωσδήποτε και μια στάση στο εστιατόριο Κρούσκας. Βρίσκεται στην καρδιά της Αθήνας, στην πλατεία Βικτωρίας, λίγα μόλις μέτρα από το σταθμό του τρένου και προσφέρει ελληνικά μαγειρευτά σπιτικά φαγητά από το 1972! Είναι μια οικογενειακή επιχείρηση, που με αγάπη για την παράδοση της ελληνικής κουζίνας, ανανεώνει το μενού της καθημερινά και ανυπομονεί να σας εξυπηρετήσει.

Μπορείτε να απολαύσετε το φαγητό σας σε μια ατμόσφαιρα οικεία και ζεστή, όπως όταν τρώτε στο σπίτι, ή να το πάρετε πακέτο. Η σελίδα του εστιατορίου στο Facebook ενημερώνεται καθημερινά, ώστε να μη χάσετε κανένα από τα πιάτα που έχει να σας προσφέρει. Κι είναι πολλά! Λαχανοντολμάδες, γεμιστά, μπιφτέκια φούρνου, πέρκα, γιουβαρλάκια, σπανακόριζο, μπριάμ, όλα μαμαδίστικα και μαγειρεμένα με μεγάλη προσοχή στην ποιότητα και με τα καλύτερα και αγνότερα υλικά.