Οι οδοί υπάρχουν για να συνεννοούνται οι άνθρωποι…
Ναι καλά, θα πω εγώ, και απόδειξη είναι κάποιες ονοματοδοσίες οι οποίες όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα πιο εύκολο αλλά ίσα ίσα δυσχεραίνουν την επικοινωνία τόσο που κάνουν τις εποχές που οι άνθρωποι επικοινωνούσαν με σήματα καπνού να φαντάζουν οάσεις. Είναι και γραμμένες με κεφαλαία οι ταμπέλες των οδών κι εκεί αρχίζει η κατάσταση να ξεφεύγει, να μοιάζει με γλωσσοδέτη, με κάποιο περίεργο παιχνίδι γνώσεων ή με μάθημα ορθοφωνίας. Μεγάλη τύχη να μη ζεις σε οδό με κάποιο από τα παρακάτω ονόματα… Σκέψου μόνο τι θα γινόταν στις παραγγελίες για σουβλάκια…
Παράξενα ονόματα οδών που με το που τα ακούς το μυαλό σου αρνείται να κάνει την οποιαδήποτε σύνδεση. Δε θυμίζουν τίποτα γνώριμο: ούτε όνομα, ούτε μέρος, δεν καταλαβαίνεις αν είναι μία λέξη ή δύο, αν είναι επιφώνημα, αν είναι παρατσούκλι, αν σου κάνει κάποιος πλάκα στην τελική. Παθαίνεις κοκομπλόκο. Άπειρα error περνάνε από την οθόνη του εγκεφάλου σου.
Το μόνο που καταφέρνεις να αναφωνήσεις είναι: «Πώς είπατε;…»
ΑΛΛΑ, πριν καείς εντελώς, θα σου πω εγώ από πού προήλθαν και ποια είναι η σωστή προφορά τους.
Οδός πέμπτη: ΟΠΟΥΝΤΙΩΝ ΛΟΚΡΩΝ
ΟΠΟΥΝΤΙΩΝ ΛΟΚΡΩΝ (Ζωγράφου)
Βαρύγδουπο, μακροσκελές, επιβλητικό. Αυτό το όνομα οδού έχει κάτι που γαργαλάει τη γλώσσα και σε ωθεί να το επαναλάβεις. Σαν ξόρκι μέσα σε μεγάλο σκονισμένο βιβλίο ή σε μάγια που μεταφέρονται από στόμα σε στόμα. Το ότι είναι βέβαια γοητευτικά ακατανόητο, είναι το μεγαλύτερο ατού του! Θα μπορούσε άνετα να υπάρχει σε μία «συνταγή» χειρόγραφη, κιτρινισμένη, αρχέγονη, που σου λέει ότι για να διώξεις τα περιστέρια από την Αθήνα πρέπει να επαναλάβεις εκατόν τέσσερις φορές τη φράση «οπουντίων λοκρών» ενώ καθρεφτίζεσαι σε ένα cd, ή να τη λες συνεχόμενα μια νύχτα με πανσέληνο σε ένα ξέφωτο για να βρεις την επόμενη μέρα να παρκάρεις στην Κυψέλη… Οριακά σκέφτεσαι ότι παίζει να είναι αυτή η μυστική ατάκα που έλεγε η γιαγιά σου όταν σε ξεμάτιαζε και έπιανε πάντα! Το σίγουρο πάντως είναι ότι οι κάτοικοι της Οπουντίων Λοκρών στη Ζωγράφου, κάποιες νύχτες νιώθουν πολύ διαφορετικά απ’ ό,τι οι υπόλοιποι Αθηναίοι! Μαγεία!
Για να λύσουμε όμως τα μάγια…
Οι Λοκροί ήταν αρχαίο ελληνικό φύλο, που κατοικούσε στην κεντρική Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Λοκρίδα, η οποία στην αρχαιότητα χωριζόταν σε δύο περιοχές. Σύμφωνα με τον Στράβωνα, στα δυτικά κατοικούσαν οι Εσπέριοι ή Οζόλες Λοκροί, σε μια περιοχή η οποία βρισκόταν στους σημερινούς νομούς Φωκίδας και Αιτωλοακαρνανίας. Στα ανατολικά («Εώα Λοκρίς») οι Λοκροί κατοικούσαν στην περιοχή του σημερινού νομού Φθιώτιδας. Αυτοί με τη σειρά τους χωρίζονταν σε Λοκρούς Οπούντιους (σ’ αυτούς δηλαδή που είχαν μητρόπολη τον Οπούντα) και Λοκρούς Επικνημίδιους (που ονομάζονταν έτσι από το βουνό πλάι στο οποίο ζούσαν, την Κνημίδα, με κυριότερη πόλη το Θρόνιο), αλλά, γενικά, δεν συνήθιζαν να τους διαχωρίζουν καθώς ήταν ενωμένοι σε κοινό με πρωτεύουσα την πόλη Οπούς.
Επιφανής ήρωας των Λοκρών υπήρξε ο Αίας ο Λοκρός, που έλαβε μέρος στον Τρωικό πόλεμο ως επικεφαλής των υπόλοιπων Λοκρών, όπως επίσης λοκρικής καταγωγής ήταν και ο Πάτροκλος, επιστήθιος φίλος του Αχιλλέα.
Οι Λοκροί ήταν ένα από τα πρώτα δωρικά-βορειοδυτικά φύλα που έφτασαν στη νότια Ελλάδα, συγγενικό με τους γειτονικούς Φωκείς και Δωριείς του Παρνασσού, καθώς και τα τρία φύλα μιλούσαν βορειοδυτικές διαλέκτους της δωρικής. Η εγκατάσταση αυτή έγινε πριν από την έναρξη του Τρωικού πολέμου. Οι Οζόλες Λοκροί ξεκίνησαν από την Ανατολική Λοκρίδα και εγκαταστάθηκαν στη Δυτική.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο γενάρχης της λοκρικής φυλής ήταν ο Λοκρός, εγγονός του Δευκαλίωνα και της Πύρρας που θεωρούνται οι γενάρχες των Ελλήνων και που σύμφωνα με ορισμένες πηγές προέρχονταν από την Οπουντία Λοκρίδα, για τον λόγο αυτό αναφέρεται ότι οι Λοκροί ήταν οι πρώτοι που ονομάστηκαν Έλληνες. Σύμφωνα με άλλες παραδόσεις και συγγραφείς, οι οποίοι συνήθιζαν να ταυτίζουν μέσω μυθολογικών γενεαλογιών τους προελληνικούς λαούς με τα ελληνικά φύλα που τους αντικατέστησαν, οι Λοκροί πήραν το όνομά τους από τον βασιλιά των Λελέγων, Λοκρό. Οι μυθολογικές παραδόσεις όμως δεν αποτελούν ιστορικό τεκμήριο, αλλά μία προσπάθεια των αρχαίων Ελλήνων να συνδέσουν τα φύλα της Ελλάδας με μυθικά πρόσωπα δημιουργώντας ένα γενεαλογικό δέντρο.
Υποστηρίζεται ότι η λέξη «λοκρός» σημαίνει «κλάδος» και ότι οι «Λοκροί» δεν ήταν ένα συγκεκριμένο έθνος αλλά οι διάφοροι «κλάδοι», δηλαδή οι φυλές, που συμμετείχαν σε μία συμμαχία / αμφικτιονία.
ΞΕΝΑΓΗΣΟΥ ΣΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΟΔΟΥΣ
