Πόσες φορές έχουμε μπει σε αυτήν την διαδικασία; Να ξεκινήσουμε κάτι: από το πιο απλό μέχρι και το πιο σύνθετο. Τις πιο πολλές φορές σημαίνει ότι κάτι τελειώνει, κάτι αφήνουμε πίσω. Ο Σεπτέμβρης (μαζί με την ημέρα της Δευτέρας και το κάθε πρωινό) είναι ένας μήνας που αντανακλά την έννοια του ξεκινήματος. Βάλαμε διάφορους φίλους και γνωστούς να διαπραγματευτούν την έννοια ξεκινάμε. Όπως θέλει ο καθένας. Με την μεγαλύτερη ελευθερία. Ξεκινάμε δίαιτα, ξεκινάμε μια νέα σχέση, μια καινούρια δουλειά, μεταναστεύουμε σε μια άλλη χώρα, ένα νέο σχολικό έτος. Μπαίνουμε σε μια καινούρια περίοδο. Λιγότερο ή περισσότερο αρεστή, λιγότερο ή περισσότερο γνωστή, σίγουρη, ασφαλή και ότι άλλο. Μια νέα αρχή που δεν μπορεί όμως να είναι κάτι τελείως διαφορετικό, αφού το υποκείμενο, δηλαδή εμείς, με όλες του τις ιδιότητες υπάρχει!
Νέοι έρωτες, παλιές φωτογραφίες
Νέοι έρωτες στο προσκήνιο. Εκείνες οι σχέσεις, που ποτέ δε ξέχασες αλλά κι εκείνα τα βράδια που δυσκολευόσουν να αποφασίσεις, αν τελικά θα του μιλήσεις. Μα πάνω απ’ όλα κάθε φορά η ίδια προσπάθεια να πείσεις τον εαυτό σου ότι είναι η τελευταία, πως πρόκειται για τον έναν και μοναδικό έρωτα. Και οφείλεις να τον ζήσεις εξίσου μοναδικά.
Και να τον συνδέσεις με τα πιο συναισθηματικά τραγούδια, να βρεις περισσότερους τρόπους να αναφέρεσαι σ’ αυτόν και να τραβήξεις όσο το δυνατόν περισσότερες φωτογραφίες. Γιατί ποτέ, το λίγο δεν αρκεί σε κάτι μοναδικό. Κι ύστερα φοβάσαι να δεχτείς το νέο, και πονάς όσο το βλέπεις να έρχεται. Και το καθυστερείς όσο μπορείς και κοιτάς ξανά τις φωτογραφίες, και βάζεις ξανά το cd με “τα τραγούδια σας” και διαβάζεις ξανά τα μηνύματα.
Αλλά πια δεν είναι το ίδιο. Γιατί έχει ήδη έρθει κάτι νέο να αντικαταστήσει τη μνήμη του κινητού κι έχει μπει φιλμ για περισσότερες φωτογραφίες. Μπορεί να είναι πιο ζωντανές, μπορεί να είναι και πιο θαμπές. Σίγουρα όμως είναι πιο καινούριες. Και αν τις αφήσεις να γίνουν κομμάτι σου θα διακοσμήσουν με τον ομορφότερο τρόπο τη ζωή σου.
Για όσο αντέξουν, για όσο αντέξεις κι εσύ. Και μετά θα έρθουν κι άλλες. Και θα περνάς πάλι τα βράδια σου να σκαλίζεις το προφίλ του προσπαθώντας να μάθεις όλα αυτά που φοβάσαι να ρωτήσεις, και θα περνάς τυχαία από τα μαγαζιά στα οποία συχνάζει και θα φτιάχνεις μπόλικα σενάρια για το πόσο μπορεί να γλυκοκοιτάζει “αυτήν την ξανθιά απέναντι”.
Κι ύστερα η πρώτη έξοδος και η πρώτη πολύωρη προετοιμασία και το άγχος και το πρώτο φιλί και το πρώτο άγγιγμα και όλα αυτά που έχουν τόση αξία ακόμα κι αν δεν τα ζεις στην πραγματικότητα για πρώτη φορά. Γιατί είναι η πρώτη φορά με το νέο σου έρωτα. Και στην τελική την πρωτιά δεν την ορίζει μόνο ο χρόνος.
Είναι κυρίως η ανοχή μας στην πολυπλοκότητα που την ορίζει και μας αφήνει να αποδεχόμαστε ότι θα έρθουν πολλές πρωτιές και πάνω απ’ όλα ξεχωριστές, γιατί ξεχωριστές είναι και όλες οι πτυχές μας. Η ανοχή μας να επιτρέψουμε στους νέους έρωτες να απελευθερωθούν από το παρασκήνιο και να βρουν τη θέση τους στο προσκήνιο. Ας οπλίσουμε με φιλμ τις φωτογραφικές μας.
Ιουλία Κατσόγιαννου
