Υπάρχει κάποια πλατεία που αν γυρίσουμε τη σκέψη μας πίσω στο παρελθόν, θα τη βρούμε εκεί; Ή, ακόμα και σήμερα, να αποτελεί σημείο που μας καθορίζει με κάποιον τρόπο; Τι σημαίνει μία πλατεία για τον καθένα και την καθεμία μας; Σε πόσες πλατείες έχουμε βρεθεί στη ζωή μας και από πόσες έχουμε περάσει; Αλλά ποια είναι αυτή που μας «σημάδεψε» και μας ακολουθεί; Ρωτήσαμε, λοιπόν, τέσσερεις ανθρώπους για τη δικιά τους πλατεία.

Θανάσης Αναγνωστόπουλος

Σκαλάκια Σύνταγμα

«Έχεις αγαπημένη πλατεία;»

Τα τρία πρώτα δευτερόλεπτα δυσκολεύτηκα.
«Όχι;», πήγα να απαντήσω.
Όταν έχεις μεγαλώσει σε τρεις διαφορετικές περιοχές και όλες είναι στην Αθήνα, μπορεί και να μην είναι τόσο εύκολη η απάντηση.
Και όμως, μετά από άλλα δύο δευτερόλεπτα, ήρθε η ενόραση!
Υπάρχει, λοιπόν, μια πλατεία που την θυμάμαι με πολύ αγάπη! Δεν είναι ίσως αυτό που θα περίμενε κανείς να ακούσει, αλλά η πλατεία αυτή είναι η πλατεία Συντάγματος.
Την περίοδο 2011-2012, τότε που όλες οι πλατείες της χώρας γέμιζαν ασφυκτικά από το κίνημα των αγανακτισμένων. Τότε, που δύο εκατομμύρια συμπολίτες μας πέρασαν από ‘κει. Με τα «πάνω» της και τα «κάτω» της. Με τα χρώματά της. Με τα «αρώματά» της — κάποια ασφυκτικά. Μίλαγες με ανθρώπους και πολλές φορές ένιωθες ότι λίγα πράγματα σε συνδέουν. Ο καθένας την «άποψή» του.
Όλοι μαζί όμως! «Όλοι μαζί, γίνονταν κάτι μαγικό!»

Αυτό όμως που αγάπησα περισσότερο, που είναι πάντα η πρώτη σκέψη μου για εκείνη την εποχή, είναι τα βράδια, αργά, πολύ αργά.
Δούλευα σερβιτόρος εκείνη την εποχή και αρκετά συχνά, τις «κανονικές» ώρες ήμουν στη δουλειά. Όταν σχόλαγα, κατά τις 2 με 3 το βράδυ, έπαιρνα μερικά τηλέφωνα και άλλους που ήταν στην ίδια μοίρα.
«Τι θα κάνουμε;»
«Τρελάθηκες ρε, τι ρωτάς; Σκαλάκια Σύνταγμα»
Μπύρα από περίπτερο και σκαλάκια.
Μας άρεσε εκεί. Νιώσαμε όμορφα! Και πιο πολύ από όλα… Αυτό το άρωμα!
Μύριζε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!!

Μαρία Σκαμάγκα

Όαση

Η Αθήνα έχει πάμπολλες πλατείες· πλατείες ιστορικές, στέκια για τον πρωινό καφέ και την απογευματινή μπυρίτσα, πλατείες δροσερές κι άλλες που ο ήλιος βαράει νταούλι και τον μαζεύεις με το κουταλάκι την άνοιξη, πλατείες με παιδικές χαρές για να κάνουν ποδήλατα τα παιδάκια μας, και πλατείες τρέντι. Τώρα τι πάει να πει αυτό; Ότι είναι της μόδας, πάνε οι ψαγμένοι γιατί έχει τον ψαγμένο καφέ και το βολικότερο άραγμα της πόλης, είναι παρεΐστικες δηλαδή, ώσπου… τσουπ, τις βαριούνται και ξανά πέφτουν σε αχρηστία.

Αν με ρωτήσεις όμως ξαφνικά: Μαρία ποια πλατεία –ποιο ξέφωτο, είναι αυτή που σου έρχεται στο μυαλό χωρίς να το πολυσκεφτείς; Ακαδημίας, στάση λεωφορείων, οποιαδήποτε ώρα της μέρας, περιμένοντας το 224 για Καισαριανή. Πίσω μου οι πλανόδιοι φρουτέμποροι και τα περίπτερα με τα Μεταχειρισμένα βιβλία, μπροστά μου η νομική με τα υπέροχα πλατάνια της από τα λίγα στην Αθήνα που έχουν απομείνει. Ο ήλιος αστραφτερός, ζεστός, παίζει με τις φυλλωσιές ψηλά, το αεράκι τις κάνει πέρα και οι αχτίδες πέφτουν απάνω στα τεντωμένα χέρια με τη σύριγγα και το αίμα να στάζει και να ποτίζει την πρασινάδα. Όλοι έχουμε δει το έργο, παίζεται σε συνεχόμενες παραστάσεις σε αυτό το κεντρικό και φωτεινό σημείο της πόλης μας.

Καθώς μπαίνω όμως στο λεωφορείο ζωντανή και απομακρύνομαι, βλέπω τα ζευγαράκια στο φανάρι που κρατούν τα ψώνια στα χέρια τους και χαμογελούν, και τους φοιτητές που μιλάνε σε πηγαδάκια, από απόσταση δεν ξεχωρίζω ποιος είναι ποιος. Βλέπω και πάλι το νεοκλασικό της νομικής και αυτά τα υπέροχα πλατάνια, το χρώμα και η ομορφιά τους είναι μια όαση μέσα στην πόλη μου που κρύβει τα σκοτάδια των ψυχών της.

Θωμάς Σιαμπέκας

Στα Δυτικά

Πλατεία Αγίας Τριάδας, Περιστέρι, «τέρμα Τζων Κένεντυ». Αυτή είναι η πλατεία των εφηβικών μου χρόνων. Το όνομά της το πήρε από ένα εκκλησάκι που βρισκόταν εκεί. Συγκεκριμένα, ήταν ένα εκκλησάκι ως κομμάτι ενός παλιού σπιτιού, παρατημένου. Λέγεται ότι ήταν πολλοί οι κληρονόμοι και το παράτησαν. Θυμάμαι, κιόλας, ότι κάπου δίπλα στο εκκλησάκι υπήρχε ένα τζιπ με το σήμα του βασιλιά. Τι απέγινε αυτό το τζιπ, ούτε που θυμάμαι. Το εκκλησάκι μέχρι και σήμερα λειτουργεί μόνο στη γιορτή.

Δεν ήταν καμιά φοβερή πλατεία. Ειδικά τότε, ήταν εντελώς παρατημένη. Κακοφωτισμένη, με λίγα παγκάκια, ένα παρατημένο συντριβάνι, ένα περίπτερο, ένα σουβλατζίδικο, μια καφετέρια. Το ωραίο ήταν ότι ξέραμε, χωρίς να μιλήσουμε στο τηλέφωνο, πως όλη η παρέα γύρω στις 18.00 θα ήμασταν εκεί.

Πάρα πολλά παιδιά, ούτε θυμάμαι πόσοι. Σαν άτυπο ραντεβού. Καμιά φορά, μαζευόμασταν εκεί και μετά το σχολείο, πάλι χωρίς να συνεννοηθούμε. Έτσι, αράζαμε στα τσιμέντα, στο πάτωμα, στα παγκάκια. Παίρναμε σουβλάκια, αναψυκτικά ή πατατάκια από το περίπτερο. Και μαζεύαμε αυτές τις τάπες που έβαζαν κάποτε μες στα πατατάκια.

Άλλες φορές κάναμε σκέιτ γιατί ήταν λίγο ανισόπεδη — όχι επίτηδες βέβαια! Είχε χαλάσει λίγο με τα χρόνια. Φυσικά, ήταν κι άλλα σκηνικά. Ξύλο, νεραντζοπόλεμος, μαγκιές, παιδικά πράγματα. Οι γείτονες φώναζαν συνέχεια την αστυνομία γιατί κάναμε φασαρία. Υπήρχε μια αίσθηση «γιάφκας», με την καλή και την κακή έννοια. Φανταστείτε ότι, όταν ο Δήμος έκανε ανάπλαση, η πλατεία ερήμωσε. Μέχρι σήμερα κανείς δεν πηγαίνει. Άντε να δεις τίποτα περαστικούς που βγάζουν βόλτα τα σκυλάκια. Άραγμα πια δεν υπάρχει εκεί. Όλη την εφηβεία τη ζήσαμε εκεί.

Θράσος Καμινάκης

Η πλατεία του Κεραμεικού, το κορίτσι μου

Για μένα οι πλατείες είναι κορίτσια μετά την εφηβεία, που μόλις ξεμυτίζουν στη ζωή και τον έρωτα. Και κάθε μια έχει τον μύθο της. Τα μυστικά της και τα λάθη της. Η δική μου, τα τελευταία επτά χρόνια που ζω στο Γκάζι, με ξελογιάζει κάθε βράδυ. Όχι, δεν είναι μόνο μια βραδινή πλατεία. Αλλά το πρωί, που το φως πάνω της σπαράζει ανελέητο ή τη δέρνουνε οι βροχές, είναι αφκιασίδωτη και αυτό με κάνει μαζί της αυθόρμητο και ειλικρινή.

Τις νύχτες όμως με εξουθενώνει. Οι καπνοδόχοι της Τεχνόπολης και οι γραμμές της Κωνσταντινουπόλεως την κάνουν προκλητικά διαθέσιμη για όλους. Ξέρει ότι υπερέχει κι αρέσει και, παραδόξως, μ’ αρέσει κι εμένα που φλερτάρει με ξένους. Είναι και λαϊκότροπη και εστέτ. Απολιτίκ και κουλτουριάρα. Καταφερτζού και ανεξάρτητη. Φωνάζει τις περασμένες δεκαετίες και τις βάζει να χορέψουν μαζί της. Τα χαμόσπιτα, τα συνεργεία και τους οίκους ανοχής στο Γκαζοχώρι, που τώρα γίνανε κλαμπάκια και ταβερνεία, τα βγάζει στο σφυρί. Εκμαυλίζει κάθε μακαριότητα και νωχέλεια από τους νυσταλέους κήπους της αρχαιότητας που κοιμούνται στα πόδια της, στην Πειραιώς και στο Θησείο. Απλώνει τα χέρια της κι αγκαλιάζει τον εργατικό Βοτανικό και τον Ελαιώνα των πρακτορείων. Στα δρομάκια που ξεκινούν από τα σπλάχνα της, τα πάρτι και τα γούστα παίρνουν και δίνουν. Στην καρδιά της εκβάλλει το μετρό. Είναι αστείο να σκέφτεσαι πως η επόμενη στάση είναι το Μοναστηράκι. Είναι σαν να σε προκαλεί να διαλέξεις από τα πιο αμαρτωλά, το επίμαχο. Μια ανάσα ο Ταύρος και τα Πετράλωνα. Από την άλλη, η Ταινιοθήκη, τα θέατρα, το Χαμάμ και τα μπουζουκομάγαζα της Ιεράς. Κι άμα πεινάσεις, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην «Κανέλλα». Που είναι σαν να σου έχει μαγειρέψει η μαμά σου και τρέχεις να το προλάβεις ζεστό.

Κι η Τριπτολέμου που ζω, φλέβα στον λαιμό της και πάλλεται. Πάνω σε αυτή τη φλέβα κοιμάμαι κάθε βράδυ. Σε ένα κέντρο-απόκεντρο της Αθήνας. Στο δικό μου Σόχο. Στην πλατεία του Κεραμεικού, που όσο κι αν με απατά με όλους, με έχει αποφασίσει ως τον πιο ταγμένο της τροβαδούρο. Την υπηρετώ. Κι ας χαμουρεύομαι καμιά φορά με την πλατεία Αυδή ή την Ασωμάτων, μόνο και μόνο για να την κάνω να ζηλέψει. Εκείνη το ξέρει πως με έχει δέσει για τα καλά…

Κι είμαι το αγόρι της. For ever. Τέλος!

ThiRio
Beer House & Beer Garden

Λεωφόρος Δεκελείας 108, Νέα Φιλαδέλφεια
Τ.: 210 25 13 220 // Fb: ThiRio
Ig: @thirio_nea.filadelfeia

Ηλιόλουστες απολαύσεις

Εδώ, βρίσκεις την ιδανική έναρξη για τη μέρα σου, πριν βγεις στη ζούγκλα της καθημερινότητας. Καφές, πρωινό, brunch σε γενναίες μερίδες και νοστιμιές που μας χορταίνουν, είναι από τις δυνατές επιλογές του μενού. Δοκίμασε σπιτικό πρωινό με τα φρέσκα αυγά να πρωταγωνιστούν σε όλες τις εκδοχές, club sandwich, αραβικές πίτες και μπαγκέτες, burger και πίτσα, ενώ δεν λείπουν τα γλυκάκια και φυσικά τα πρώτης ποιότητας ροφήματα.

Beer House

Αν γουστάρεις παρεΐστικες φάσεις, με καλό φαγητό και άφθονη μπίρα, πάλι το ThiRio είναι εδώ για σένα. Ξεχωριστές ετικέτες μπίρας από όλο τον κόσμο σε περιμένουν να τις ανακαλύψεις και να τις συνδυάσεις με τις καλύτερες γεύσεις από την κουζίνα. Το μενού είναι γεμάτο από αγαπημένες επιλογές, που ανακατεύουν νοστιμιές που εμπνέονται από Ελλάδα, Ανατολή και Ιταλία. Έτσι, θα βρεις από ανατολίτικη πίτσα (θυμίζει αρμένικο λεχματζούν) μέχρι τραγανές φτερούγες κοτόπουλου, από σαλάτες μέχρι ζυμαρικά και ριζότα, από ζουμερό μπιφτέκι μέχρι κοτόπουλο με κάρυ. Την τιμητική τους έχουν και οι ποικιλίες, τόσο με κρέας όσο και με λαχανικά.

Beer Garden

Ακριβώς δίπλα, ένας ξεχωριστός χώρος για νύχτες κάτω από τ’αστέρια φέρνει στο τραπέζι μας τη street γαστρονομική κουλτούρα του ThiRio-υ. Μπίρες, κοκτέιλς, ποικιλίες και για λιχουδιές και ποτάκι στα γρήγορα σε μια μεγάλη άπλα πάνω στη Λεωφόρο Δεκελείας. Πολύ ιδιαίτερη είναι η signature cocktail list, με ονόματα εμπνευσμένα από την άγρια ζωή ή από την ταινία The Jungle Book. Άσε τη φαντασία σου ελεύθερη και το –γλυκό– θηρίο να βγει από μέσα σου!
Extra Tip: Τα πολύχρωμα κοκτέιλς και τις ιδιαίτερες μπίρες μπορείς να τα απολαύσεις και take away!

Ηρώδειο πάρκο

Λεωφ. Δεκελείας 41, Νέα Φιλαδέλφεια
// Τ.: 210 25 28 918 // Fb: ΗΡΩΔΕΙΟ ΠΑΡΚΟ // Ig: @IrodioParko

Αν θέλεις να βρεθείς στην πόλη, αλλά να νομίζεις ότι είσαι κάπου πολύ μακριά από αυτήν, δεν έχεις παρά να ανακαλύψεις το Ηρώδειο Πάρκο. Γκαζόν, δέντρα, λουλούδια, συντριβάνια, δημιουργούν το καλύτερο σκηνικό για μια καλοκαιρινή έξοδο.

Ο όρος «Πάρκο» δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστός. Ένας all day προορισμός για όσους θέλουν να απολαύσουν τον ήλιο, για όσους θέλουν να δουν το φεγγάρι και τ’ αστέρια μόλις πέσει η νύχτα. Συντριβάνια, ξύλινες κουπαστές, ένα γεφυράκι που σε εισάγει από την πόλη… στην εξοχή, αποτελούν το ιδανικό καλοκαιρινό σκηνικό. Ξεκινώντας από το πρωί, μπορείς να απολαύσεις τον καφέ σου, γευστικό brunch, ενώ τα all day snacks είναι από τα καλύτερα που έχουμε δοκιμάσει· τορτίγιες και κλαμπ σάντουιτς, σαλάτες και burgers, βάφλες και pancakes είναι μόνο λίγες από τις λαχταριστές επιλογές. Φυσικά, την τιμητική τους έχουν τα πολύχρωμα cocktails, που έρχονται σερβιρισμένα ώστε να θυμίζουν μέρη εξωτικά, ενώ τα διάφορα apperitivo προσθέτουν τη δική τους νότα στον πλήρως ενημερωμένο κατάλογο ποτών.

Andaman

Αλόπης 65, Πετράλωνα // Τ.: 211 21 04 939
Fb: Andaman // Ig: @andaman_thai_athens
Ανοιχτά καθημερινά 20:00-02:00

Και τώρα που το καλοκαίρι έκανε την εμφάνισή του, τι καλύτερο από ένα τραπέζι κάτω από τον αθηναϊκό ουρανό, στην εξωτικά διαμορφωμένη ταράτσα του Andaman;

Η γαστρονομική κουλτούρα της Ταϋλάνδης συναντιέται με το αθηναϊκό τοπίο και δημιουργεί ένα από τα πιο ξεχωριστά μέρη της πόλης· το Andaman, με όνομα που παραπέμπει στα ομώνυμα νησιά του κόλπου της Βεγγάλης, προσφέρει αυθεντική ταϋλανδέζικη και ασιατική κουζίνα –προσαρμοσμένη στον «ευρωπαϊκό» ουρανίσκο– με το αρωματικό ρύζι, τα noodles, το μοσχομυριστά μείγματα μπαχαρικών, την τραγανή, αυτοκρατορική πάπια και τα θαλασσινά που ξεχωρίζουν. Σε ένα ειδυλλιακό σκηνικό που συνδυάζει εξωτική φύση, μπαμπού λεπτομέρειες και πολύχρωμα φώτα, η θέα στην Αθήνα σε ταξιδεύει και σε προκαλεί να πιεις τα πιο δροσιστικά cocktails από τη βραβευμένη λίστα των signature, ενώ η λίστα κρασιών περιλαμβάνει ιδιαίτερες ετικέτες, με τις δημιουργίες Ελλήνων παραγωγών να ταιριάζουν ηδονικά με τα πιάτα. Όλα αυτά συμβαίνουν υπό τους ήχους των πιο παθιασμένων μουσικών επιλογών για να περάσουμε τέλεια καλοκαιρινά βράδια.