• Η Πόλη Ζει
  • Εμείς
  • Γράφουν
  • Επικοινωνία
Η Πόλη Ζει
No Result
View All Result
  • Σύνδεση

Έντυπο που διαβάζεται

Site που δεν βομβαρδίζει

  • Άποψη

    Αλλάζουν τα φώτα του πολιτισμού

    Αποχαιρετώντας τον Κώστα

    Ένα βιβλίο είναι λίγο πολύ λίγο, διάβασε τέσσερα αν θες να σ’ αγαπώ

    Κάθε 6 Δεκέμβρη, ένα πλάκωμα στο στήθος

    Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ: μια γιορτή των συνόλων

    Πολυτεχνείο, μία μέρα μετά

    Μικρές διαδρομές σε μια μεγάλη πόλη | Ασ’τους να λένε

    Η ευθανασία είναι δικαίωμα | Ασ’τους να λένε

    Μία σύνθεση σημείων αποσύνθεσης

    Τα όρια της γλώσσας

    Μια ειδική ανάγκη της πολιτικής ορθότητας

    Κρίμα σε όλους μας

    Ένας αητός καθότανε

      Ο κος Αντετοκούνμπο και η αμηχανία

    Τι έφτιαξε ο άνθρωπος!

    Σε ποιον ανήκει ο Λεξ;

    Κοίτα κάτι σαγιονάρες με ήθος

  • Χαρτί
    • Όλα
    • Editorial
    • Eδώ θα διαβάσεις ένα σχετικά δύσκολο κείμενο
    • Ανεξήγητη πόλη
    • Αφιερώματα
    • Διάφορα
    • Έγκλημα στην κουζίνα
    • Η ψυχή της Πόλης
    • Καυστική ποτάσα
    • ΣΟΦΙΟλογίες
    • Στη Διαπασών
    • Συνεντεύξεις
    • Συνέργια Θηλέων
    • Τεύχη
    • Φώντας Λάδης

    Στάσεις Ζωής | Γραμμή 3: Στάση ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ

    Τα στέκια είναι οι άνθρωποι | Μια βόλτα στη δεξιά και στην αριστερή όχθη της Ιεράς Οδού

    Τυχαία στον ηλεκτρικό, στάση Αγίου Νικολάου

    Oι χαζάδες του μήνα | τ.100

    Tι μπορεί να σημαίνει το «κάτω τα χέρια από τους μετανάστες»; | Editorial | Τεύχος #100

    «Πάρε το 100» – *Εκ της Διευθύνσεως

  • Θέμα

    “Ηχογραφώντας το βουητό της πόλης” μαζί με το Fragile

    Παγκόσμιο Κύπελλο και δύσκολες αποφάσεις

    Well-being ή αλλιώς, ο δρόμος προς την ευδαιμονία

    Παιδικότητα και Δημόσιος Χώρος

    Θαλασσάκι μου!

    Παιδί: Ένας ολόκληρος κόσμος

    HYGGE | Η τέχνη του «Ευ Ζην» αλά δανέζικα

    Μπορούμε να το κάνουμε

    Πότε θα πιούμε εκείνον τον καφέ;

    Η σκληρότητα και η ανθρωπιά

    Ένα «Rafale» από την Κύπρο…

    Η “Ελπίδα” πίσω από το τζάμι

    Η επανάσταση του Τουίστ

    Κοινωνικό Κομμωτήριο Δήμου Αθηναίων

  • Μιλήσαμε

    Ο Μάριος Δημητρόπουλος και «Τα Δικά σου Παιδιά»

    Κωνσταντίνος Δρίτσουλας

    Η «Ψυχόπλευση» εξετάζει το τραύμα της κακοποίησης

    Όλγα Δούρου: «Η πολιτική για μένα είναι τρόπος ζωής»

    Για τον Νίκο Χριστόπουλο, τα πιο ωραία είναι τα πίσω μπαλκόνια

    Τι γυρεύει ένας τσολιάς στο ΚΥΤΤΑΡΟ;

    Η Δώρα Παρδάλη είναι αγόρι, κορίτσι και ηθοποιός. Και γαμάτη.

    Το Blue Swimming Center άνοιξε τις πόρτες του στην Κυψέλη

    Γιώργος Σκεύας: «Χωρίς κοινό δεν υπάρχει θέατρο»

    Η Creative Icon Films μάς αφυπνίζει κοινωνικά

    Η θηλυκή πλευρά της ΚΟΣΜΟΪΑΤΡΙΚΗΣ συνεχίζει την ιστορία

    Ελένη Φιλίνη: «Η εργασία σώζει τη γυναίκα από τον εξευτελισμό»

    Η Ήρα Κατσούδα βιώνει, δουλεύοντας, το καλύτερο συναίσθημα στον κόσμο

    Στο μυαλό του Γιάννη Σκαραγκά | Ο σεναριογράφος του «Κάνε ότι κοιμάσαι» αποκαλύπτεται

    Σωτήρης Καλυβάτσης: «Προτιμώ να υπηρετώ την κωμωδία και να κάνω τον κόσμο να γελά»

    Μωρά στη Φωτιά: O Στέλιος Σαλβαδόρ απάντησε σε 8 ερωτήσεις μας

  • Βιβλίο
    • Όλα
    • Άνθρωποι του βιβλίου
    • Αφιερώματα στο Βιβλίο
    • Βιβλιοκριτικές
    • Νέες εκδόσεις

    Δηλώστε συμμετοχή με το διήγημά σας στη σειρά «Συνευρέσεις» των Εκδόσεων Λογότυπο

    «Πίστη, ελπίδα και πόνος», των Nick Cave – Seán O΄Hagan | Εκδόσεις Κλειδάριθμος

    «Τρία δεκαοκτώ» του Θράσου Καμινάκη | Eκδόσεις Καστανιώτηs

    Oι προτάσεις της “Σύγχρονης Εποχής” για τα Χριστούγεννα

    Εκδόσεις ΠΕΚ | Τέχνη, ιστορία και φιλοσοφία για τα δώρα των Χριστουγέννων!

    Έρωτας, περιπέτειες και… χημεία! Όλα συνδυάζονται στους νέους τίτλους των εκδόσεων Bell.

    Κωνσταντίνος Μπούρας «Τα θεατρικά της καραντίνας» | Παρουσίαση βιβλίου

    «M’ ένα βιβλίο συζητώ» | “Ο Γλάρος Ιωνάθαν”

    fbt

    Αυτό το βιβλίο θα σε κάνει να λατρέψεις τη χημεία. Αλήθεια!

    Γιάννης Ευσταθιάδης | Παρουσίαση δίτομου έργου στον Ιανό της Αθήνας

    Νίκος Αρβανιτάκης – Ο λευκός φασίστας

    Θάνος Αλεξανδρής – Αυτή η νύχτα μένει

  • Πολιτισμός
    • Όλα
    • TV & Movies
    • Εικαστικά
    • Θέατρο
    • Μουσική
    • Πίνακες
    • Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια

    Axis Mundi – Το τελευταίο δέντρο | H επιστροφή της τελετουργίας ως συστατικόν του βίου

    Ημερίδα με τίτλο: Το τραύμα της κακοποίησης και η επανόρθωση του. Φαντασίωση ή Πραγματικότητα;

    «Ο Τόρνος» του Γιάννη Κεντρωτά προσγειώνεται στο θέατρο OLVIO

    Η θεατρική ομάδα «πείρα(γ)μα» και «Το Τρίκυκλο» παρουσιάζουν το «Tango Bar»

    Εικαστική έκθεση με κολάζ του Χρήστου Δημούλα στο θέατρο «Άλφα»

    Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων | Πρόγραμμα Φεβρουαρίου 2023

    Ο Μποτιτσέλι στην Πυρά | Θέατρο Vault

    Διαβάστηκε… | Μια μουσικοθεατρική κωμωδία στο Red Jasper Cabaret Theatre

    Opening | ΤΡΑΝΣ – Konstantinos Berdeklis | 10 Φεβρουαρίου

    «Η Αρκούδα» του Άντον Τσέχωφ στο Χοροχρόνο

    HUMAN Party με τους TRIART στο Χορoστάσιο | Σάββατο 11 Φεβρουαρίου

    Untold Φιλμ Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών | Κινηματογράφος Τριανόν

    26ο Παζάρι Βιβλίου 2023 | Πλατεία Κλαυθμώνος

    Variete Show στο Red Jasper | Πέμπτη 26 Ιανουαρίου

    Axis Mundi – Το τελευταίο δέντρο | Από 20 Ιανουαρίου στο BIOS exploring urban culture

  • Έξοδος
    • Όλα
    • Explore Athens
    • Βολτάροντας στην Αθήνα
    • Δρομο-Λόγια
    • Πόλη Αφιέρωμα
    • Πρόταση Εβδομάδας

    Γεύσεις στην Αθήνα: Τα μεθυστικά αρώματα του ολόφρεσκου «Πεΐνιρλί Ιωνίας»

    Η μπάρα του «Λογιότατου» (και η Τζένη Βάνου) μας ενώνει όλους

    FRAU: Νύχτες με παλμό, σε αστικό φόντο

    Βολτάροντας (σ)την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς

    Winter spirits με υπογραφή

    Φrίdda με άρωμα κρασιού

    Ατμοσφαιρικά Χριστούγεννα σε στυλ… «de Grèce», στον πεζόδρομο της Ηπίτου

    Booking Hill: Μία ξεχωριστή περίπτωση βιβλιοκαφέ στην πόλη

    Ήρθε η ώρα για απόδραση με το Escapepolis

    Στον αριθμό 27 της Ερατοσθένους σε οδηγεί η μυρωδιά λυκίσκου

    Η οδός Κερκύρας πάνω κάτω

    Χριστουγεννιάτικο χωριό στα Ξύλινα Καισαριανής

    Kυβέλη: Σημαίνει Κυψέλη. Και το ανάποδο

    Για brunch στο Φrídda Γκρίκ Μπιστρό

    Το TraMe φέρνει ιταλικό άρωμα στο αθηναϊκό street brunch

    Το Στόρι επιμένει στο μπραντς αλά ελληνικά

  • Άνθρωποι
    • Όλα
    • Faces
    • Αθήνα: μία / σε υπέρχρονη κίνηση
    • Άλφα
    • Και όμως συνέβη
    • Κλίκ
    • Σλάλομ
    • Στιγμές
    • Συναντηθήκαμε
    • Σύνθημα
    • Τι 'πες τώρα!

    Bonsai – Memories | 11. Eπτά

    Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ – Ο σταρ της ασπρόμαυρης εποχής

    Το παράδοξο της Αχιλλέως

    Bonsai – Memories | 7. Η λύπη

    Ο Γιάννης Αγγελάκας, όπως πάντα, «είχε κέφια»

    Πάνω κάτω η Σοφοκλέους

    Ο Παύλος Παυλίδης και οι Hotel Alaska σε ένα υπαίθριο rock party στην Τεχνόπολη

    O Φοίβος Δεληβοριάς και το “ANIME” ζωντανά στην Τεχνόπολη

    Bonsai – Memories | Γκολ

  • Εκδόσεις Λογότυπο

    Με την πένα του Παντελή Καψή (1880-1963) – Μικρασιατικαί Αναμνήσεις

    Ω, γλυκιά μου ορχιδέα | Αναστασία Τσαγκάρη | Εκδόσεις Λογότυπο

    Σαν Περγαμόντο | Όλγα Κωστούρου | Εκδόσεις Λογότυπο

    Μικρά λατινικά ποιήματα | Νίκος Γ. Μοσχονάς | Εκδόσεις Λογότυπο

    rodos_cover_book

    Ευτό το παραμύτι που είπα ήτο του… | Χρυσάνθη Κόζα | Εκδόσεις Λογότυπο

    1821_book_cover

    1821: Από το καριοφίλι στην πένα | Γιάννη Βλαχογιάννη Μνήμη | Εκδόσεις Λογότυπο

    mesaiwnas-cover

    Ο Μεσαίωνας στα μάτια μας | Chiara Frugoni | Εκδόσεις Λογότυπο

    ekklisakia-parousiasi

    Δώδεκα εκκλησάκια των Αθηνών | Ιωάννης Μ. Μιχαλακόπουλος | Εκδόσεις Λογότυπο

    nestoraskanonas

    Νέστορας Φανάρας – Κανόνας Ερωτικός / Στο Άγιο Όρος | Εκδόσεις Λογότυπο

  • #Breaktime

    Nitro: Μπροστά σε δεύτερη χρεωκοπία;

    Καταργήστε τον Χειμώνα να τελειώνουμε!

    Και το όνομα αυτής «Μπάρμπαρα»

    Ζήτω η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Βασιλεία

    Πλοϊκό Εξπρές

    Η Σειρά

    Απολογισμός;

    Ποιος θυμάται τον αντικαπνιστικό νόμο;

    Let the creepy Xmas begin

    5 Δρόμοι, φάσματα αισθήσεων

    Τούτο το φθινόπωρο, μίλα μου με χρώματα!

    Ημιμάθεια κάτω απ’ την Ακρόπολη

    Χριστόφορε; Ξαναγύρισες, ε;

    Πέρασμα Ρ9 [Ρέικιαβικ] – εναπόθεση [του ξάρχειου]

    Και η σόουμπιζ έχει δικαίωμα στη μητρότητα

    Καιλοκαιρινή σιέστα μέχρι που χτύπησε ένα Tweet

    Αναγνώσματα Καλοκαιριού

  • Well Being
    • Όλα
    • Shopping
    • Γεύση
    • Κατοικίδια
    • Μαγείρεψε το!
    • Σπίτι
    • Υγεία

    OlaGiaToEpiplo: Έπιπλα με προσωπικότητα και ιδιαίτερο στυλ

    Stalking – Όταν η εμμονή βαφτίζεται έρωτας

    Αντιμετώπισε τις δυσκολίες της ζωής σου σε 4 βήματα!

    To Mandala Clothing κλείνει 7 χρόνια παρουσίας και το γιορτάζει

    Το Blue Swimming Center άνοιξε τις πόρτες του στην Κυψέλη

    Ψητοπωλείο ο Γιώργος | Παραδοσιακό ελληνικό σουβλάκι και πλούσιες γεύσεις

    Vrettos Antiques | Το παλαιοπωλείο που ταξιδεύει απ’ την Πλατεία Αβησσυνίας μέχρι τα Χανιά

    Κλείσε το 2022 με τον πιο θετικό τρόπο!

    1Η ΗΜΕΡΙΔΑ | Το τραύμα της κακοποίησης & η επανόρθωσή του.

    Μία… bookla για τις σελίδες σου

    Trending Tags

    • 10 χρόνια ΗΠΖ
    • ΔΙΑΝΟΜΗ
    No Result
    View All Result
    • Άποψη

      Αλλάζουν τα φώτα του πολιτισμού

      Αποχαιρετώντας τον Κώστα

      Ένα βιβλίο είναι λίγο πολύ λίγο, διάβασε τέσσερα αν θες να σ’ αγαπώ

      Κάθε 6 Δεκέμβρη, ένα πλάκωμα στο στήθος

      Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ: μια γιορτή των συνόλων

      Πολυτεχνείο, μία μέρα μετά

      Μικρές διαδρομές σε μια μεγάλη πόλη | Ασ’τους να λένε

      Η ευθανασία είναι δικαίωμα | Ασ’τους να λένε

      Μία σύνθεση σημείων αποσύνθεσης

      Τα όρια της γλώσσας

      Μια ειδική ανάγκη της πολιτικής ορθότητας

      Κρίμα σε όλους μας

      Ένας αητός καθότανε

        Ο κος Αντετοκούνμπο και η αμηχανία

      Τι έφτιαξε ο άνθρωπος!

      Σε ποιον ανήκει ο Λεξ;

      Κοίτα κάτι σαγιονάρες με ήθος

    • Χαρτί
      • Όλα
      • Editorial
      • Eδώ θα διαβάσεις ένα σχετικά δύσκολο κείμενο
      • Ανεξήγητη πόλη
      • Αφιερώματα
      • Διάφορα
      • Έγκλημα στην κουζίνα
      • Η ψυχή της Πόλης
      • Καυστική ποτάσα
      • ΣΟΦΙΟλογίες
      • Στη Διαπασών
      • Συνεντεύξεις
      • Συνέργια Θηλέων
      • Τεύχη
      • Φώντας Λάδης

      Στάσεις Ζωής | Γραμμή 3: Στάση ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ

      Τα στέκια είναι οι άνθρωποι | Μια βόλτα στη δεξιά και στην αριστερή όχθη της Ιεράς Οδού

      Τυχαία στον ηλεκτρικό, στάση Αγίου Νικολάου

      Oι χαζάδες του μήνα | τ.100

      Tι μπορεί να σημαίνει το «κάτω τα χέρια από τους μετανάστες»; | Editorial | Τεύχος #100

      «Πάρε το 100» – *Εκ της Διευθύνσεως

    • Θέμα

      “Ηχογραφώντας το βουητό της πόλης” μαζί με το Fragile

      Παγκόσμιο Κύπελλο και δύσκολες αποφάσεις

      Well-being ή αλλιώς, ο δρόμος προς την ευδαιμονία

      Παιδικότητα και Δημόσιος Χώρος

      Θαλασσάκι μου!

      Παιδί: Ένας ολόκληρος κόσμος

      HYGGE | Η τέχνη του «Ευ Ζην» αλά δανέζικα

      Μπορούμε να το κάνουμε

      Πότε θα πιούμε εκείνον τον καφέ;

      Η σκληρότητα και η ανθρωπιά

      Ένα «Rafale» από την Κύπρο…

      Η “Ελπίδα” πίσω από το τζάμι

      Η επανάσταση του Τουίστ

      Κοινωνικό Κομμωτήριο Δήμου Αθηναίων

    • Μιλήσαμε

      Ο Μάριος Δημητρόπουλος και «Τα Δικά σου Παιδιά»

      Κωνσταντίνος Δρίτσουλας

      Η «Ψυχόπλευση» εξετάζει το τραύμα της κακοποίησης

      Όλγα Δούρου: «Η πολιτική για μένα είναι τρόπος ζωής»

      Για τον Νίκο Χριστόπουλο, τα πιο ωραία είναι τα πίσω μπαλκόνια

      Τι γυρεύει ένας τσολιάς στο ΚΥΤΤΑΡΟ;

      Η Δώρα Παρδάλη είναι αγόρι, κορίτσι και ηθοποιός. Και γαμάτη.

      Το Blue Swimming Center άνοιξε τις πόρτες του στην Κυψέλη

      Γιώργος Σκεύας: «Χωρίς κοινό δεν υπάρχει θέατρο»

      Η Creative Icon Films μάς αφυπνίζει κοινωνικά

      Η θηλυκή πλευρά της ΚΟΣΜΟΪΑΤΡΙΚΗΣ συνεχίζει την ιστορία

      Ελένη Φιλίνη: «Η εργασία σώζει τη γυναίκα από τον εξευτελισμό»

      Η Ήρα Κατσούδα βιώνει, δουλεύοντας, το καλύτερο συναίσθημα στον κόσμο

      Στο μυαλό του Γιάννη Σκαραγκά | Ο σεναριογράφος του «Κάνε ότι κοιμάσαι» αποκαλύπτεται

      Σωτήρης Καλυβάτσης: «Προτιμώ να υπηρετώ την κωμωδία και να κάνω τον κόσμο να γελά»

      Μωρά στη Φωτιά: O Στέλιος Σαλβαδόρ απάντησε σε 8 ερωτήσεις μας

    • Βιβλίο
      • Όλα
      • Άνθρωποι του βιβλίου
      • Αφιερώματα στο Βιβλίο
      • Βιβλιοκριτικές
      • Νέες εκδόσεις

      Δηλώστε συμμετοχή με το διήγημά σας στη σειρά «Συνευρέσεις» των Εκδόσεων Λογότυπο

      «Πίστη, ελπίδα και πόνος», των Nick Cave – Seán O΄Hagan | Εκδόσεις Κλειδάριθμος

      «Τρία δεκαοκτώ» του Θράσου Καμινάκη | Eκδόσεις Καστανιώτηs

      Oι προτάσεις της “Σύγχρονης Εποχής” για τα Χριστούγεννα

      Εκδόσεις ΠΕΚ | Τέχνη, ιστορία και φιλοσοφία για τα δώρα των Χριστουγέννων!

      Έρωτας, περιπέτειες και… χημεία! Όλα συνδυάζονται στους νέους τίτλους των εκδόσεων Bell.

      Κωνσταντίνος Μπούρας «Τα θεατρικά της καραντίνας» | Παρουσίαση βιβλίου

      «M’ ένα βιβλίο συζητώ» | “Ο Γλάρος Ιωνάθαν”

      fbt

      Αυτό το βιβλίο θα σε κάνει να λατρέψεις τη χημεία. Αλήθεια!

      Γιάννης Ευσταθιάδης | Παρουσίαση δίτομου έργου στον Ιανό της Αθήνας

      Νίκος Αρβανιτάκης – Ο λευκός φασίστας

      Θάνος Αλεξανδρής – Αυτή η νύχτα μένει

    • Πολιτισμός
      • Όλα
      • TV & Movies
      • Εικαστικά
      • Θέατρο
      • Μουσική
      • Πίνακες
      • Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια

      Axis Mundi – Το τελευταίο δέντρο | H επιστροφή της τελετουργίας ως συστατικόν του βίου

      Ημερίδα με τίτλο: Το τραύμα της κακοποίησης και η επανόρθωση του. Φαντασίωση ή Πραγματικότητα;

      «Ο Τόρνος» του Γιάννη Κεντρωτά προσγειώνεται στο θέατρο OLVIO

      Η θεατρική ομάδα «πείρα(γ)μα» και «Το Τρίκυκλο» παρουσιάζουν το «Tango Bar»

      Εικαστική έκθεση με κολάζ του Χρήστου Δημούλα στο θέατρο «Άλφα»

      Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων | Πρόγραμμα Φεβρουαρίου 2023

      Ο Μποτιτσέλι στην Πυρά | Θέατρο Vault

      Διαβάστηκε… | Μια μουσικοθεατρική κωμωδία στο Red Jasper Cabaret Theatre

      Opening | ΤΡΑΝΣ – Konstantinos Berdeklis | 10 Φεβρουαρίου

      «Η Αρκούδα» του Άντον Τσέχωφ στο Χοροχρόνο

      HUMAN Party με τους TRIART στο Χορoστάσιο | Σάββατο 11 Φεβρουαρίου

      Untold Φιλμ Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών | Κινηματογράφος Τριανόν

      26ο Παζάρι Βιβλίου 2023 | Πλατεία Κλαυθμώνος

      Variete Show στο Red Jasper | Πέμπτη 26 Ιανουαρίου

      Axis Mundi – Το τελευταίο δέντρο | Από 20 Ιανουαρίου στο BIOS exploring urban culture

    • Έξοδος
      • Όλα
      • Explore Athens
      • Βολτάροντας στην Αθήνα
      • Δρομο-Λόγια
      • Πόλη Αφιέρωμα
      • Πρόταση Εβδομάδας

      Γεύσεις στην Αθήνα: Τα μεθυστικά αρώματα του ολόφρεσκου «Πεΐνιρλί Ιωνίας»

      Η μπάρα του «Λογιότατου» (και η Τζένη Βάνου) μας ενώνει όλους

      FRAU: Νύχτες με παλμό, σε αστικό φόντο

      Βολτάροντας (σ)την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς

      Winter spirits με υπογραφή

      Φrίdda με άρωμα κρασιού

      Ατμοσφαιρικά Χριστούγεννα σε στυλ… «de Grèce», στον πεζόδρομο της Ηπίτου

      Booking Hill: Μία ξεχωριστή περίπτωση βιβλιοκαφέ στην πόλη

      Ήρθε η ώρα για απόδραση με το Escapepolis

      Στον αριθμό 27 της Ερατοσθένους σε οδηγεί η μυρωδιά λυκίσκου

      Η οδός Κερκύρας πάνω κάτω

      Χριστουγεννιάτικο χωριό στα Ξύλινα Καισαριανής

      Kυβέλη: Σημαίνει Κυψέλη. Και το ανάποδο

      Για brunch στο Φrídda Γκρίκ Μπιστρό

      Το TraMe φέρνει ιταλικό άρωμα στο αθηναϊκό street brunch

      Το Στόρι επιμένει στο μπραντς αλά ελληνικά

    • Άνθρωποι
      • Όλα
      • Faces
      • Αθήνα: μία / σε υπέρχρονη κίνηση
      • Άλφα
      • Και όμως συνέβη
      • Κλίκ
      • Σλάλομ
      • Στιγμές
      • Συναντηθήκαμε
      • Σύνθημα
      • Τι 'πες τώρα!

      Bonsai – Memories | 11. Eπτά

      Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ – Ο σταρ της ασπρόμαυρης εποχής

      Το παράδοξο της Αχιλλέως

      Bonsai – Memories | 7. Η λύπη

      Ο Γιάννης Αγγελάκας, όπως πάντα, «είχε κέφια»

      Πάνω κάτω η Σοφοκλέους

      Ο Παύλος Παυλίδης και οι Hotel Alaska σε ένα υπαίθριο rock party στην Τεχνόπολη

      O Φοίβος Δεληβοριάς και το “ANIME” ζωντανά στην Τεχνόπολη

      Bonsai – Memories | Γκολ

    • Εκδόσεις Λογότυπο

      Με την πένα του Παντελή Καψή (1880-1963) – Μικρασιατικαί Αναμνήσεις

      Ω, γλυκιά μου ορχιδέα | Αναστασία Τσαγκάρη | Εκδόσεις Λογότυπο

      Σαν Περγαμόντο | Όλγα Κωστούρου | Εκδόσεις Λογότυπο

      Μικρά λατινικά ποιήματα | Νίκος Γ. Μοσχονάς | Εκδόσεις Λογότυπο

      rodos_cover_book

      Ευτό το παραμύτι που είπα ήτο του… | Χρυσάνθη Κόζα | Εκδόσεις Λογότυπο

      1821_book_cover

      1821: Από το καριοφίλι στην πένα | Γιάννη Βλαχογιάννη Μνήμη | Εκδόσεις Λογότυπο

      mesaiwnas-cover

      Ο Μεσαίωνας στα μάτια μας | Chiara Frugoni | Εκδόσεις Λογότυπο

      ekklisakia-parousiasi

      Δώδεκα εκκλησάκια των Αθηνών | Ιωάννης Μ. Μιχαλακόπουλος | Εκδόσεις Λογότυπο

      nestoraskanonas

      Νέστορας Φανάρας – Κανόνας Ερωτικός / Στο Άγιο Όρος | Εκδόσεις Λογότυπο

    • #Breaktime

      Nitro: Μπροστά σε δεύτερη χρεωκοπία;

      Καταργήστε τον Χειμώνα να τελειώνουμε!

      Και το όνομα αυτής «Μπάρμπαρα»

      Ζήτω η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Βασιλεία

      Πλοϊκό Εξπρές

      Η Σειρά

      Απολογισμός;

      Ποιος θυμάται τον αντικαπνιστικό νόμο;

      Let the creepy Xmas begin

      5 Δρόμοι, φάσματα αισθήσεων

      Τούτο το φθινόπωρο, μίλα μου με χρώματα!

      Ημιμάθεια κάτω απ’ την Ακρόπολη

      Χριστόφορε; Ξαναγύρισες, ε;

      Πέρασμα Ρ9 [Ρέικιαβικ] – εναπόθεση [του ξάρχειου]

      Και η σόουμπιζ έχει δικαίωμα στη μητρότητα

      Καιλοκαιρινή σιέστα μέχρι που χτύπησε ένα Tweet

      Αναγνώσματα Καλοκαιριού

    • Well Being
      • Όλα
      • Shopping
      • Γεύση
      • Κατοικίδια
      • Μαγείρεψε το!
      • Σπίτι
      • Υγεία

      OlaGiaToEpiplo: Έπιπλα με προσωπικότητα και ιδιαίτερο στυλ

      Stalking – Όταν η εμμονή βαφτίζεται έρωτας

      Αντιμετώπισε τις δυσκολίες της ζωής σου σε 4 βήματα!

      To Mandala Clothing κλείνει 7 χρόνια παρουσίας και το γιορτάζει

      Το Blue Swimming Center άνοιξε τις πόρτες του στην Κυψέλη

      Ψητοπωλείο ο Γιώργος | Παραδοσιακό ελληνικό σουβλάκι και πλούσιες γεύσεις

      Vrettos Antiques | Το παλαιοπωλείο που ταξιδεύει απ’ την Πλατεία Αβησσυνίας μέχρι τα Χανιά

      Κλείσε το 2022 με τον πιο θετικό τρόπο!

      1Η ΗΜΕΡΙΔΑ | Το τραύμα της κακοποίησης & η επανόρθωσή του.

      Μία… bookla για τις σελίδες σου

      Trending Tags

      • 10 χρόνια ΗΠΖ
      • ΔΙΑΝΟΜΗ
      No Result
      View All Result
      No Result
      View All Result

      Μια “βουτιά” στην Ιαπωνική Κουλτούρα: Κάτι ενώνει τους δύο λαούς…

      120 χρόνια Ελληνο-Ιαπωνικής Φιλίας ...

      από ΗΠΖ
      10/01/2021
      στην κατηγορία Main Slider, Αφιερώματα
      Reading Time: 3 mins read
      Share on FacebookShare on Twitter

      Η Ιαπωνία συνυπέγραψε την “Συνθήκη Φιλίας, Εμπορίου και Ναυσιπλοiας” με την Ελλάδα τον Ιούνιο 1899.

      Για αυτό το αφιέρωμα έγραψαν και βοήθησαν, και τους ευχαριστούμε για αυτό, οι Ο αξιότιμος Πρέσβυς της Ιαπωνίας στην Ελλάδα κος Yasuhiro SHIMIZU, Ακέμι Μπαρδή-Fujizuka, Ζάχος Σαμολαδάς, Γρηγόρης Μηλιαρέσης, Μυρτώ Δημητρίου, Αγγελική Μπούρου, Σωτήρης Αμάραντος, Αγγελική Τσέλιου, Μίτση Πικραμένου.

      Από τους 300 του Λεωνίδα στους 47 Ρόνιν*

      Ζάχος Σαμολαδάς | Animator-Σκηνοθέτης

      https://genesispix.wixsite.com/zachossamoladas

      – “Και τελικά τι έγινε με τους 300 που πολέμησαν στις Θερμοπύλες;”
      – “Πέθαναν όλοι”.
      Το χαμόγελο της ικανοποίησης του Κατσουμότο, την ώρα του θανάτου του, στον “Τελευταίο Σαμουράι” μπορεί να γέμισε υπερηφάνεια τους Έλληνες θεατές, προκάλεσε όμως και μια σειρά από ερωτηματικά. Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ιαπωνία, ποιοι δεσμοί “αίματος” και τιμής ενώνουν τις δύο χώρες; Η αίσθηση καθήκοντος, τιμής και φιλότιμου στην αρχαία Ελλάδα βρίσκουν αντίκρυσμα στην μεσαιωνική Ιαπωνία των Σαμουράι και του κώδικα Bushido.

      Οι τριακόσιοι Σπαρτιάτες πεθαίνουν στις Θερμοπύλες γιατί ο κώδικας τιμής και ηθικής τους δεν επιτρέπει την παράδοση. Ή ταν ή επί τας. Ο ρίψασπις ήταν αντικείμενο χλευασμού και δεν είχε θέση στην κοινωνία της Σπάρτης. Ήταν αντικείμενο εξευτελισμού, ανά πάσα στιγμή μπορούσε όποιος ήθελε να του ασκήσει σωματική βία και να τον ταπεινώσει.

      Ο Οϊσί, αρχηγός των 47 ronin αντιμετώπισε αυτό ακριβώς όταν ένας περαστικός τον αναγνώρισε μεθυσμένο, να κοιμάται στον δρόμο. Η ντροπή για την αμαύρωση του ονόματος του άρχοντα του και της παραίτησης του από άμεση εκδίκηση ήταν λόγος για τον δημόσιο εξευτελισμό του Οϊσί. Ο Σαμουράι που αποτύγχανε στο καθήκον του δεν είχε θέση στην κοινωνία. Μόνη διέξοδος ο θάνατος.

      Δύο κοινωνίες με διαφορά αιώνων όπου το καθήκον και η τιμή υπερτερούν της αξίας της ζωής. Από την Κρυπτεία της αρχαίας Σπάρτης με την σκληρή εξάσκηση από την ηλικία των πέντε ετών και την σκληραγώγηση των νέων, στην αντίστοιχη εκπαίδευση από νεαρή ηλικία των μελλοντικών Σαμουράι, από το δίκαιο της ανταπόδοσης στα Ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη και το Νικία του Πλάτωνα στην θεωρία του νεοκομφουκιανισμού, την τιμή στην καλή και αγαθή φήμη της οικογένειας και την υστεροφημία των προγόνων, οι δύο χώρες έχουν περισσότερα κοινά από ότι μπορεί να φανταστεί κανείς.

      Η αίσθηση καθήκοντος, τιμής και φιλότιμου στην αρχαία Ελλάδα βρίσκουν αντίκρυσμα στην μεσαιωνική Ιαπωνία των Σαμουράι και του κώδικα Bushido. Ακόμη και η εκδίκηση, στοιχείο που συναντούμε συχνά στην Ιαπωνία των Σαμουράι, έχει την αντιστοιχία της όχι μόνο στην Αρχαία Ελλάδα, αλλά και την πιο σύγχρονη.

      Τον εξαγνισμό της εκδίκησης μέσα από τον θάνατο των αντιπάλων συναντούμε στους Έλληνες τραγικούς ποιητές. Η Αδράστεια της Ελληνικής κοινωνίας και το Kataki-Uchi, η εκδίκηση αίματος στην Ιαπωνία βασίζονται στην ίδια αρχή φτάνοντας στις μέρες μας με την μορφή του εκδικητικού φόνου που κατευνάζει το αίσθημα δικαίου της ανταπόδοσης. Τιμή, καθήκον, χρέος, πίστη, αφοσίωση, ο κώδικας Bushido και το ελληνικό φιλότιμο.

      Δύο λαοί τόσο μακριά, αλλά τόσο κοντά στην φιλοσοφία και την αίσθηση του καθήκοντος που κοιτούν το ένδοξο παρελθόν, καθώς οι παραδοσιακές αρχές χαλαρώνουν στις δύο σύγχρονες κοινωνίες που γερνούν. Ποιο άραγε θα είναι το μέλλον;

      * Ρόνιν ήταν ο Σαμουράι που βρέθηκε για κάποιο λόγο χωρίς ηγέτη.
      Περιπλανώμενος Σαμουράι που προσφέρει τις υπηρεσίες του έναντι αμοιβής.


      Τέσσερα κομβικά σημεία της ιαπωνικής ιστορίας

      1. Περίοδος Χέιαν (794-1185):
        Το τέλος της κλασικής περιόδου με τον βουδισμό σε πλήρη άνθιση και την αυτοκρατορική αυλή του Κιότο να παράγει τέχνη και λογοτεχνία που προσδιορίζουν ως σήμερα την ιαπωνική αισθητική. Η περίοδος Χέιαν ευθύνεται για τη φήμη του Κιότο ως πολιτισμικής πρωτεύουσας της Ιαπωνίας.
      2. Περίοδος Εμφυλίων Πολέμων (Σενγκόκου, 1467-1600): Φεουδάρχες πολέμαρχοι οργώνουν με τους στρατούς τους όλη την Ιαπωνία εκμεταλλευόμενοι άλλοτε την αδυναμία και άλλοτε τις δολοπλοκίες των αυτοκρατόρων και των αριστοκρατών του Κιότο. Η περίοδος που έμαθε σε όλον τον κόσμο τους πολεμιστές σαμουράι και την (υποτιθέμενη) αφοσίωσή τους.
      3. Περίοδος Έντο (1600-1868):
        Ο ισχυρότερος πολέμαρχος Ιεγιάσου Τοκουγκάουα επικρατεί στους εμφυλίους, αυτοανακηρύσσεται σογκούν (αρχιστράτηγος), κάνει έδρα του την κωμόπολη Έντο και τη μετατρέπει σε οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό κέντρο μιας αποκλεισμένης από τον έξω κόσμο Ιαπωνίας. Καμπούκι, σουσι, σούμο, ξυλοτυπίες ούκιγιο-ε, γκέισα –όλα αναπτύσσονται στο Έντο.
      4. Περίοδος Μέιτζι (1868-1912):
        Η δυναστεία Τοκουγκάουα πέφτει μετά από δεκαπέντε γενιές και ο αυτοκράτορας Μείτζι παλινορθώνεται, μεταφέρει την πρωτεύουσα από το Κιότο στο Έντο ονομάζοντάς το
        “Τόκιο” και δέχεται το στοίχημα να εκσυγχρονίσει τη χώρα των σογκούν –σε λιγότερα από πενήντα χρόνια χτίζεται η σημερινή Ιαπωνία.

      Γρηγόρης Μηλιαρέσης
      Δημοσιογράφος, μεταφραστής
      και ξεναγός


      – ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

      ANIME: «Δύναμη του φεγγαριού μεταμόρφωσέ με!»

      Αγγελική Μπούρου | Πτυχιούχος Ιστορίας – Αρχαιολογίας | συντάκτρια του we24.gr 2016-2018

      Αν η Ιαπωνία έχει κατακτήσει τον χώρο του θεάματος, αυτό γίνεται σίγουρα στο πεδίο του animation.
      Ο όρος anime χρησιμοποιείται διεθνώς προκειμένου να δηλώσει τα ιαπωνικά κινούμενα σχέδια και αποτελεί συντόμευση της αγγλικής λέξης animation. Η διαφορά τους με τα δυτικά κινούμενα σχέδια είναι ότι δεν απευθύνονται μόνο σε παιδιά, αντίθετα ένα μικρό μόλις μέρος τους στοχεύει στο παιδικό κοινό. Υπάρχουν δημιουργίες για όλες τις ηλικιακές και κοινωνικές ομάδες με μεγάλη ποικιλία θεμάτων και τεχνικών animation που συνθέτουν ένα ευρύ φάσμα επιλογών για τον κάθε θεατή.

      Στην Ελλάδα, από τα πρώτα anime που γνωρίσαμε ήταν η Κάντι Κάντι, που προβαλλόταν στην Ερτ, ο Καμπαμαρού, η Σάντυμπελ, το Dragonball, Ο Σερίφης του Διαστήματος, Οι Τρεις Σωματοφύλακες κλπ.
      Πολλές από τις σειρές που παρακολουθούσαμε όλοι ως παιδιά, δεν γνωρίζουμε καν ότι είναι ιαπωνικής παραγωγής, αλλά πλέον διαδίδονται όλο και περισσότερο animation που απευθύνονται σε ενήλικες.

      Ο Κυνηγός Βαμπίρ Ντι και το Ghost in the Shell ήρθαν στα χέρια του ελληνικού κοινού σε DVD από εφημερίδες και περιοδικά. Η τηλεόραση έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς πιο ώριμα anime, όπως το Fullmetal Alchemist και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η κοινότητα των θαυμαστών ιαπωνικών animation όλο και μεγαλώνει.

      Αγαπάμε το να εξερευνούμε τις διαφορετικές θεματικές, να απολαμβάνουμε το ιδιαίτερο ιαπωνικό σχέδιο και να εντοπίζουμε αρχαιοελληνικά στοιχεία σε ασιατικές παραγωγές.

      Αν νομίζετε πως δεν έχετε δει ποτέ σας anime, σκεφτείτε αν αναγνωρίζετε κάποια από τις παρακάτω ατάκες: «Καταραμένε Χαγιάτε», «Μακαρονάδαααα», «Εμπρός Τζουμαρού, ξεκινάω!», «Δύναμη του φεγγαριού μεταμόρφωσέ με!»

      Origami: Δημιουργώντας έναν ξεχωριστό χάρτινο κόσμο

      Μυρτώ Δημητρίου | Κοιν. Ανθρωπολόγος – Συγγραφέας | Instructor Origami – Κάτοχος 2 Ρεκόρ Γκίνες

      Στα ιαπωνικά oru σημαίνει διπλώνω και kami χαρτί. Το origami λοιπόν, είναι η τέχνη της χαρτοδιπλωτικής. Μια εικαστική τέχνη αλλά και ένας μοναδικός τρόπος διασκέδασης, που ξεκίνησε στην Ιαπωνία το 790μ.Χ. περίπου, όταν μεταφέρθηκε το χαρτί από την Κίνα με βουδιστές μοναχούς.

      Χρησιμοποιώντας ένα τετράγωνο κομμάτι χαρτί (συνήθως 15×15εκ) και συνδυάζοντας μια σειρά τσακίσεων και διπλωμάτων μπορείς να δημιουργήσεις όσα σχέδια θελήσει η φαντασία σου! Μια τέχνη που δε σταματάει να σε εκπλήσσει, μιας και έχει εφαρμογές σε πάρα πολλούς τομείς: από τα μαθηματικά, την ιατρική, την αρχιτεκτονική, τη διαστημική μέχρι και τη νανοτεχνολογία!

      Ξεδιπλώνοντας χάρτινα όνειρα

      Μέσα σε κάθε τσάκιση κλείνεις και την ένταση της στιγμής, το χαμόγελο, την έκπληξη, την προσδοκία… ξεδιπλώνεις τη φαντασία σου για να την απεικονίσεις στο χαρτί.

      Πώς γίνεται να μεταμορφώσεις ένα κομμάτι χαρτί; Πώς μπορείς να δημιουργήσεις τριαντάφυλλα και ίριδες, καπέλα και σπαθιά, κύκνους και δράκους σε λίγα μόλις λεπτά; Πώς μπορείς να δεις μέσα σε μια τσάκιση ένα βουνό (mountain fold) και στην επόμενη μια κοιλάδα (valley fold) και αν τις συνδυάσεις σωστά να έχεις στα χέρια σου μια πεταλούδα που ανοιγοκλείνει τα φτερά της; Είναι πραγματικά μοναδικό συναίσθημα να δίνεις σχήμα και ζωή σε ένα φύλλο χαρτί, να αλλάζεις τη μονοδιάστατη επιφάνεια σε ένα τρισδιάστατο έργο!

      Το σύμβολο του origami είναι το πουλί γερανός, που θεωρείται ένα από τα ιερά ζώα στην Ιαπωνία (όπως ο δράκος και η χελώνα). Συμβολίζει την καλή υγεία, την ευτυχία και την ειρήνη. Ένας παλιός ιαπωνικός μύθος λέει ότι, αν κάποιος διπλώσει χίλιους γερανούς από χαρτί, μπορεί να ζητήσει την εκπλήρωση μιας ευχής από το ιερό αυτό πουλί, καθώς ο γερανός μπορεί να χαρίσει μακροζωία, καλή υγεία και να γιατρέψει κάθε αρρώστια!

      Όλοι μπορούν να ασχοληθούν με την τέχνη αυτή, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, και χωρίς να χρειάζονται ιδιαίτερες ικανότητες ή δεξιότητες. Το origami χρησιμοποιείται και ως μέσο θεραπείας, τόσο στα παιδιά για την ανάπτυξη της συγκέντρωσης και την εξάσκηση της λεπτής κινητικότητας των χεριών, όσο και στους μεγαλύτερους για χαλάρωση, αλλά και την πρόληψη και καταπολέμηση του Alzheimer.

      Kusudama: είναι χάρτινες διακοσμητικές σφαίρες (kusuri σημαίνει φάρμακο και tama μπάλα) οι οποίες φτιάχνονται συνήθως από σχέδια λουλουδιών που δένονται με κλωστή για να ολοκληρωθεί το τελικό αποτέλεσμα.

      Senbazuru: 1.000 χάρτινοι γερανοί.
      Ο μύθος έγινε περισσότερο γνωστός με την ιστορία της Sadako Sasaki, ενός κοριτσιού που αρρώστησε από λευχαιμία μετά την έκρηξη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα. Η Sadako προσπάθησε να κάνει πραγματικότητα την ευχή της, αλλά δεν τα κατάφερε, πέθανε έχοντας διπλώσει 644 γερανούς. «Αυτή είναι η κραυγή μας, αυτή είναι η αγωνία μας, ειρήνη σε όλο τον κόσμο» το μήνυμα που έγραψαν οι συμμαθητές της, στο άγαλμα που στήθηκε προς τιμήν της στο Πάρκο της Ειρήνης στη Χιροσίμα.


      «Η μήτηρ μᾶς κάμνει Ο,τι ειμεθα!»
      Η βιογραφία του Λευκάδιου Hearn

      Μίτση Πικραμένου | δ.φ. ΕΚΠΑ

      Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου μου, που πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα. Μία διαφορετική βιογραφία, από τις έως τώρα στ’ αγγλικά μόνο γραμμένες, σε πρώτο πρόσωπο, που αναπαριστά, με αρκετές λεπτομέρειες, τον πολυκύμαντο βίο του Λευκάδιου Hearn, σε περίπου 600 σελίδες.

      Με τη βιογραφία αυτή δεν επιδιώκεται να παρουσιαστούν οι ταλαιπωρίες του ούτε να περιγραφούν όσα, παρά την αναπηρία του, κατόρθωσε. Κύριος στόχος είναι να φανεί ο ακατάλυτος δεσμός του με τη μητέρα του, τη Ρόζα Κασιμάτη, παρόλο που την αποχωρίστηκε οριστικά στα τριάμισι χρόνια του.

      Δεν τη θυμόταν τη μανούλα του, δεν είχε ούτε φωτογραφία της για να φέρει στη μνήμη του τη μορφή της. Το μόνο που διέθετε ήταν σποραδικές αναμνήσεις, που τον βοήθησαν, όμως, να ακολουθήσει τα δικά της χνάρια σε επαγγελματικό και σε προσωπικό επίπεδο. Ίσως όχι απολύτως συνειδητά.

      Σε επαγγελματικό επίπεδο είχε γνωρίσει το παράξενο και το περίεργο, στις ιστορίες που του αφηγούνταν η μητέρα του, όπως τα παραμύθια, που άκουγαν τα πιτσιρίκια, όταν ακόμη τα σπίτια δεν φωτίζονταν επαρκώς στα Κύθηρα, στην Ελλάδα, αλλά και σ’ όλον τον κόσμο. Το «τρομακτικό» μπήκε στη ζωή του στην Ιρλανδία.

      Στη ζωή του, διαπιστώνουμε ότι η πρώτη του σύζυγος ήταν μιγάδα με μικρό παιδί και η δεύτερη μικροκαμωμένη και ξεπεσμένη αριστοκράτισσα. Εκείνες που ερωτεύθηκε ήταν κυρίες του «καλού» κόσμου. Όλα αυτά ήταν σημάδια, που τον γύριζαν στα παιδικά του χρόνια και τον έφερναν κοντά στο μητρικό πρότυπο. Γι’ αυτό και τα ακολούθησε.


      ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΒΙΒΛΙΟ TOY ΛΕΥΚΑΔΙΟΥ HEARN

      Από την προσωπική συλλογή του Φώντα Λάδη, μία σπάνια έκδοση του βιβλίου «ΚΑΪΝΤΑΝ Ιαπωνικές ιστορίες για παράδοξα πράγματα» (1922).


      “Κόκορο Ιτάι – Η καρδιά μου πονά με την δυστυχία των άλλων”

      Ζάχος Σαμολαδάς | Animator-Σκηνοθέτης

      Τον Σεπτέμβριο του 1922, ο πλοίαρχος του Ιαπωνικού εμπορικού πλοίου TOKEI MARU έσωσε τις ζωές τουλάχιστον 825 ανθρώπων, γυναικών, παιδιών και ανδρών, Ελλήνων και Αρμενίων από την οργή των Τούρκων την ώρα που η Σμύρνη καιγόταν από άκρη σε άκρη. “Κόκορο Ιτάι – Η καρδιά μου πονά με την δυστυχία των άλλων” ήταν η φράση που επαναλάμβανε συνεχώς ο Ιάπωνας πλοίαρχος, καθώς έβλεπε τις προσπάθειες των τρομοκρατημένων προσφύγων να σωθούν.

      Ο πλοίαρχος αντιμετώπισε το αίτημα των Τούρκων, ως προσβολή στην τιμή του και στην τιμή του Αυτοκράτορα της Ιαπωνίας. Και η ιστορία τον δικαίωσε. Οι Τούρκοι υποχώρησαν και το TOKEI MARU, ταξίδεψε για πιο ασφαλή λιμάνια σώζοντας ζωές. Οι εφημερίδες της εποχής στην Ελλάδα με άρθρα τους, (ΕΜΠΡΟΣ, ΑΘΗΝΑΙ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, ΣΗΜΑΙΑ, ΣΚΡΙΠ, ΠΕΙΡΑΙΚΗ), και το εξωτερικό (New York Times, Boston Globe, Japan Times), αλλά και ο Αμερικανός πρόξενος στη Σμύρνη, George Horton αναφέρουν το περιστατικό της διάσωσης από τον Ιάπωνα πλοίαρχο και το πλήρωμά του.

      Μια σειρά από άρθρα του ομογενή καθηγητή Σταύρου Σταυρίδη, η διήγηση του Dan Georgakas, του συγγραφέα Jeffrey Eugenides, οι μαρτυρίες των διασωθέντων προσφύγων μέσα από τις αφηγήσεις των απογόνων τους και η δεκαετής έρευνα της κυρίας Νanako Murata-Sawayanagi οδηγούν την έρευνα για το όνομα και την τύχη του πλοιάρχου του Tokei Maru.

      “TOKEI MARU” ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

      «Το καθήκον είναι πιο βαρύ και από βουνό αλλά ο θάνατος ελαφρύτερος και από πούπουλο».
      Παρακολουθήστε το animation του Ζάχου Σαμολαδά “TOKEI MARU” https://genesispix.wixsite.com/tokei-maru

      Μια Γιαπωνέζα μιλάει για την Ελλάδα

      Ακέμι Μπαρδή-Fujizuka | Μέλος της Ιαπωνικής Κοινότητας

      ΑΠΟ ΤΟ 1971 ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

      Ζω στην Ελλάδα από το 1971. 
      Παντρεμένη με έναν Έλληνα, έχω 2 παιδιά και 3 εγγόνια. 
      Αγαπώ την Ελλάδα και την θεωρώ δεύτερη πατρίδα μου.

      Οι ΄Ελληνες είναι ένας ανοιχτόκαρδος, φιλόξενος λαός, πολύ φιλικός, ειδικά με τους Ιάπωνες. Οι Έλληνες εκτιμούν την εργατικότητα των Ιαπώνων και τα ιαπωνικά προϊόντα. Στους Έλληνες αρέσει η διασκέδαση κάνοντας πάρτι και τραπέζια στο σπίτι. Μαζεύονται συχνά και συζητάνε διάφορα θέματα, κυρίως πολιτικά.

      Οι Έλληνες μιλάνε πολύ δυνατά. Όταν πρωτοήρθα στην Ελλάδα και τους άκουγα να συζητάνε, νόμιζα ότι τσακωνόντουσαν! Αντίθετα με τους Ιάπωνες οι οποίοι θεωρούν αρετή να κρύβουν τα αισθήματα τους, οι Έλληνες είναι ένας λαός με πάθος. Εγώ εδώ έμαθα να εκφράζω καθαρά ό,τι αισθάνομαι για να με καταλαβαίνουν ώστε να μπορώ να σταθώ στην Ελληνική κοινωνία.

      Οι ΄Ελληνες είναι εργατικός λαός. Παρόλο που έχω ακούσει ότι θεωρούνται ένας τεμπέλικος λαός, πιστεύω ότι εργάζονται πολύ. Μάλιστα άκουσα να λένε ότι «οι άνθρωποι που κοιμούνται όταν ο ήλιος είναι ψηλά στο ουρανό δεν προοδεύουν». Όμως δεν γνωρίζουν οι άλλοι λαοί και κυρίως οι βόρειοι, τις κλιματικές συνθήκες της Ελλάδας, που κάνει πολύ ζεστή το καλοκαίρι και πρέπει να ξεκουράζονται τις μεσημβρινές ώρες για να μπορούν να αποδώσουν.

      Τα παλαιότερα χρόνια οι Έλληνες κοιμόντουσαν το μεσημέρι, αλλά αυτό πλέον είναι πολυτέλεια. Νομίζω ότι οι Έλληνες είναι ένας πολύ παρεξηγημένος λαός. Από τότε που ξέσπασε η οικονομική κρίση το 2010 και μετά, στην Ιαπωνία παρομοίαζαν τον Γερμανό ως «μέρμηγκα» και τον ΄Ελληνα ως «τζίτζικα»! Στενοχωρήθηκα πολύ, σαν να με προσέβαλαν. «Μήπως τελικά έχω γίνει Ελληνίδα;» αναρωτήθηκα.

      Στην Ελλάδα, οι οικογενειακοί δεσμοί είναι πολύ στενοί όπως και στην Ιαπωνία και μοιάζουμε πολύ σε αυτό. Όμως εδώ στην Ελλάδα, οι περισσότερες οικογένειες επικοινωνούν έστω και τηλεφωνικά με τους δικούς τους σε καθημερινή βάση. Παίρνουν τηλέφωνο ακόμα και στο γραφείο για να ρωτήσουν «Τι θα μαγειρέψουμε σήμερα;». Αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ στην Ιαπωνία. Κανείς δεν καλεί σε χώρο εργασίας, εκτός εάν είναι για κάτι πολύ επείγον.

      Σαν λαός δεν θα έλεγα ότι είναι ιδιαίτερα νομοταγείς. Ακούω συχνά να λένε ότι πάντα υπάρχει παράθυρο διαφυγής. Ένα παράδειγμα είναι ότι τώρα που εφαρμόστηκε το νέο Δημόσιο Σύστημα Μεταφορών, βλέπω πολύ κόσμο να μην έχει εισιτήριο ή κάρτα για την μετακίνηση του.

      Εκεί που ανοίγει η μπάρα, χώνονται και περνάνε χωρίς εισιτήριο ή κάρτα. Στο λεωφορείο τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Ούτε οι μισοί δεν ακυρώνουν. Μάλιστα μία φορά, ένας επιβάτης απάντησε «Το κράτος κλέβει περισσότερα από εμάς». Έτσι όμως, δεν λειτουργεί ένα κράτος. Συχνά βρίσκω τους Έλληνες να κρίνουν όλους τους άλλους. Ακόμη και για πράγματα που κάνουν οι ίδιοι είναι σίγουροι ότι για όλα φταίνε οι άλλοι (κράτος, γείτονες, δάσκαλοι) και ποτέ οι ίδιοι.

      Άλλο θέμα που με στενοχωρεί ιδιαίτερα είναι η βρομιά στους δρόμους με σκουπίδια και τα γκράφιτι και τα συνθήματα στους τοίχους. Ενώ οι Έλληνες έχουν πολύ καθαρά σπίτια, όταν βγαίνουν έξω πετάνε σκουπίδια παντού. Δυστυχώς δεν έχουν καμία παιδεία σε αυτό.

      Βεβαίως όπως κάθε λαός, έχουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα τους. Το ίδιο και οι Ιάπωνες. Αγαπώ τους Έλληνες με τα ελαττώματα τους και τον αυθορμητισμό τους.
      Αισθάνομαι ευγνώμων που βρέθηκα να ζω στην Ελλάδα, μία χώρα με σπουδαία πολιτιστική κληρονομιά και παράδοση, με λαμπρό ήλιο και γαλάζια νερά.

      ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ
      • Χρυσάνθεμο: Το σύμβολο της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας
      • Οι κερασιές στην Ιαπωνία ανθίζουν από το τέλος Μαρτίου προς τις αρχές Απριλίου, από την νότια Ιαπωνία προς την βόρεια. Ο κόσμος βγαίνει να απολαύσει τα λουλούδια κάνοντας πικνίκ κάτω από τις κερασιές.
      • Μέσα από αυτήν την δύσκολη περίοδο κρίσης, οι Έλληνες δείχνουν ιδιαίτερη ευαισθησία και αλληλεγγύη στις ευπαθής ομάδες. Οργανώνονται, βοηθούν και πραγματοποιούν μέσα από διάφορες οργανώσεις και εθελοντισμό.
      • Οι  Ιάπωνες λειτουργούν αποτελεσματικά σε ομάδες. Οι Έλληνες συνήθως λειτουργούν ατομικά, όμως βγάζουν σπουδαία προσωπικότητα.
      • Στο ραντεβού έρχονται συνήθως μισή ώρα αργότερα. Όταν λένε «σε 2 λεπτά» εννοούν 15 λεπτά τουλάχιστον, και όταν λένε «σε 5 λεπτά» εννοούν μισή ώρα!

      Ένας Έλληνας μιλάει για την Ιαπωνία

      Γρηγόρης Μηλιαρέσης | Δημοσιογράφος, μεταφραστής και ξεναγός

      Η “αληθινή” Ιαπωνία

      Λιγότεροι από 1000 Έλληνες ζουν στην Ιαπωνία: η απόσταση, από όποια πλευρά και αν τη δει κανείς την κάνει απαγορευτική ως προορισμό μετανάστευσης. Ένας από αυτούς, ο δημοσιογράφος, μεταφραστής και ξεναγός Γρηγόρης Μηλιαρέσης μας δανείζει τα μάτια του. 

      Αυγά βραστά, κεφτέδες κοτόπουλο σε σουβλάκι και υπο-παράγωγα ψαριών που μουλιάζουν σε αχνιστό ζωμό σόγιας κάθε φθινόπωρο, δεκάδες δημόσια χριστουγεννιάτικα δέντρα σε κάθε πιθανό κι απίθανο μέγεθος και χρώμα κάθε χειμώνα, ξεσαλωμένοι εργάτες που ουρλιάζουν μεθυσμένοι ιαχές από την εποχή της φεουδαρχίας σηκώνοντας φορητούς ναούς στα πανηγύρια κάθε άνοιξη, ζευγαράκια με πολύχρωμα βαμβακερά κιμονό που πίνουν μπίρα δίπλα στο ποτάμι καθώς εκατοντάδες πυροτεχνήματα βάφουν τη νύχτα κάθε καλοκαίρι –η Ιαπωνία, στις πόλεις της και στα χωριά της, στα βουνά της και στις παραλίες της, στο παρελθόν της και στο παρόν της, είναι γεμάτη από αμέτρητες τέτοιες στιγμές.

      Και τις μοιράζεται απλόχερα με τους επισκέπτες ντροπιάζοντας όσους τη θεωρούν απόμακρη, άκαρδη και αλλόκοτη. Από τα παραπάνω θα κράταγα το “αλλόκοτη”, μάλλον επειδή μεγάλωσα σε μια κοινωνία η οποία τονίζει τόσο πολύ την ατομικότητα που φτάνει στο σημείο να είναι εκείνη άκαρδη.

      Εδώ, στη μεγαλύτερη μητρόπολη του κόσμου, αισθάνομαι (και όχι μόνο εγώ: ακόμα και οι τουρίστες που δε μένουν εδώ παρά για λίγες μέρες) ένα διαρκές δίχτυ προστασίας εξίσου από τις μικρές επιθέσεις της καθημερινότητας και από τις μεγάλες επιθέσεις της φύσης –και όταν η ιαπωνική φύση αποφασίζει να επιτεθεί, συνειδητοποιείς πόσο χρειάζεσαι αυτή την προστασία της κοινωνίας. Και πόσο όταν την έχεις, τα δύσκολα γίνονται εύκολα και μπορείς να δώσεις την προσοχή σου σ’ αυτά που πραγματικά τη χρειάζονται. Και να την εστιάσεις με την ακρίβεια οφθαλμιατρικού λέιζερ. Όπως κάνουν και οι ίδιοι οι Ιάπωνες.

      Και το κάνουν παντού και στα πάντα γιατί έχουν καταλάβει ότι επειδή τα πάντα είναι προσωρινά, τα πάντα έχουν αξία –ναι, θα μπορούσαν να έχουν πάει προς την αντίθετη κατεύθυνση και να έχουν γίνει μηδενιστές όμως είναι δύσκολο να είσαι μηδενιστής σε μια χώρα με έναν ήλιο τόσο λαμπερό που δε θα μπορούσε παρά να διακοσμεί τη σημαία τους και να ονοματίζει τη χώρα τους. Ακόμα και όταν βρέχει, όλες αυτές τις φορές που βρέχει, δεν παύεις να τον αισθάνεσαι, ίσως επειδή έχει στιγματίσει τους ανθρώπους και σαν φως και σαν εθνόσημο.

      Η μεγαλύτερη δυσκολία που έχει ένας μετανάστης εδώ είναι να εξηγήσει στους Ιάπωνες πώς μπορεί κάποιος να θέλει να φύγει από τη χώρα του και να ζήσει αλλού. Οι επισκέπτες που γνωρίζω, συχνά ψάχνουν την αληθινή Ιαπωνία, αυτή που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει γιατί την έχουν πλάσει στη φαντασία τους μετά από 150 χρόνια οριενταλισμού. Και δυσκολεύομαι να τους εξηγήσω ότι η πραγματική Ιαπωνία είναι οι Ιάπωνες, με όλες τις αντιφάσεις που τους έχουν προικίσει χιλιάδες χρόνια αγωνιώδους επιβίωσης που μεταμορφώθηκε σε ζωή και δημιουργία στον πιο δύσκολο τόπο του κόσμου.

      Καθένας από τα σχεδόν 130 εκατομμύρια τους είναι ένα κομμάτι στο εξοργιστικά ανυπόφορο, ανακουφιστικά γαλήνιο και γοητευτικά περίπλοκο παζλ που λέγεται Ιαπωνία και που κάθε επισκέπτης ανακαλύπτει με τον δικό του τρόπο.

      ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ
      • Ουά: Αρμονία, έλλειψη συγκρούσεων. Ίσως η σημαντικότερη αξία για τους Ιάπωνες –κατανοητό αν σκεφτεί κανείς πόσες δυσκολίες χρειάστηκε και χρειάζεται να αντιμετωπίσουν στον τόπο που ζουν. Όταν δεν μπορείς να θεωρήσεις δεδομένη ούτε τη γη κάτω από τα πόδια σου, ταυτίζεις την “αρμονία” με την “Ιαπωνία” -κυριολεκτικά.
      • Τσονάι-κάι: Ένωση κατοίκων μιας γειτονιάς. Η χαμηλότερη, εθιμική πλην ισχυρότατη βαθμίδα της τοπικής αυτοδιοίκησης, ακόμα και στη μεγάπολη του Τόκιο. Κάθε πρόβλημα εκεί εντοπίζεται και, αν είναι δυνατόν, αντιμετωπίζεται χωρίς να φτάσει στον δήμο. Συμμετοχική δημοκρατία προσαρμοσμένη στις ανάγκες ενός πληθυσμού δεκαπλάσιου από του ελληνικού.
      •  Άι-μάι: Ασάφεια. Είναι εύκολο να θεωρήσει κανείς την ασάφεια σε λέξεις και απόψεις των Ιαπώνων ατολμία ή διάθεση για υπεκφυγή –στην πραγματικότητα είναι μια ακόμα διάσταση της προσπάθειάς τους να περιορίσουν τις συγκρούσεις. Αν οι δυτικοί δεν μπορούν να το καταλάβουν, το πρόβλημα είναι δικό τους.

      Πέρα από την Ιαπωνία

      Γιώργος Παξιμάδης | Θαλάσσιος Βιολόγος |
      Βραβευμένος σε διαγωνισμό χαϊκού του Ιαπωνικού Κράτους το 2013

      ΧΑΪΚΟΥ: ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

      Το χαϊκού είναι η Ιαπωνική μορφή ποίησης που μέσα από την λιτότητα και την αμεσότητα, κατάφερε με τρεις στίχους να ενώσει ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

      Είπα στη μυγδαλιά:
      «Αδερφή, μίλησέ μου για το Θεό».
      Κι η μυγδαλιά άνθισε.
      (χαϊκού του Νίκου Καζαντζάκη από το «Αναφορά στον Γκρέκο»)

      Το χαϊκού είναι η μορφή ποίησης με τη μοναδική ικανότητα να μεταφέρει με άμεσο και μεστό τρόπο εικόνες και συναισθήματα μέσα από ελάχιστες λέξεις – παραδοσιακά μέσα από ένα τρίστιχο με δεκαεπτά συλλαβές. Ο πατέρας του χαϊκού, ο Matsuo Basho (1644-1694), έχοντας μελετήσει και ασκηθεί στον Βουδισμό Ζεν, έδωσε στο χαϊκού την δυνατότητα να μας κατευθύνει στην πεμπτουσία ακόμη και των φαινομενικά πιο ασήμαντων και κοινότυπων πραγμάτων. Αφαίρεσε από την ποίηση της εποχής του τις βαρύγδουπες και εξεζητημένες λέξεις, κάνοντας το χαϊκού προσιτό σε όλους.

      τα πρώτα μπουμπούκια
      κοιτάζοντάς τα η ζωή μου παρατείνεται
      εβδομήντα-πέντε χρόνια ακόμη

      Ένας άλλος Ιάπωνας ποιητής όμως, ο Masaoka Shiki (1867-1902) ήταν αυτός που έσπασε τις συμβάσεις της εποχής και εκσυγχρόνισε το χαϊκού.
      «Γατίσιος έρωτας»
      η Choma μου
      περιμένει τον Tama του γείτονα
      μέσα στη νύχτα

      Σε συνέχεια το χαϊκού ξεπέρασε τα σύνορα της Ιαπωνίας και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Ένας από τους πρώτους μεταφραστές του χαϊκού στα αγγλικά ήταν ο ιρλανδοελληνικής καταγωγής Λευκάδιος Χερν στο βιβλίο του Japanese Lyrics (ο Χερν, γεννημένος στη Λευκάδα το 1850, θεωρείται ο εθνικός ποιητής της Ιαπωνίας, γνωστός ως Koizumi Yakumo). Στην Ελλάδα το χαϊκού έκανε την εμφάνιση του δειλά στις αρχές του 20ου αιώνα, αλλά έγινε πιο γνωστό από το Γιώργο Σεφέρη μέσα από τα «Δεκαέξι χαϊκού» του.
      «Άγονος Γραμμή»
      Το δοιάκι* τί έχει;
      Η βάρκα γράφει κύκλους
      κι ούτε ένας γλάρος
      (*μοχλός πηδαλίου σκάφους, λαγουδέρα)

      Ο λόγος που το χαϊκού έχει εξαπλωθεί τόσο πολύ παγκοσμίως μοιάζει να είναι η ίδια του η φύση, η απλότητα και η δυνατότητα να αγγίζει τους ανθρώπους ασχέτως ταυτότητας και γλώσσας. Είναι η μορφή ποίησης που μπορεί να μας ταξιδέψει ή να μας επαναφέρει στο εδώ και στο τώρα, να μας αφυπνίσει και να μας φέρει σε επαφή με την αλήθεια. Ο Ιάπωνας Ζεν μοναχός και ποιητής Santoka Taneda έγραψε κατά τις τελευταίες μέρες της γεμάτης κακουχίες ζωής του: το λασπωμένο νερό καθώς κυλάει καθαρίζει

      Το πεύκο της Rikuzentakata

      Μετά το φονικό τσουνάμι το Μάρτιο του 2011 στην Ιαπωνία, ένα αιωνόβιο πεύκο – το μοναδικό από 70,000 – παρέμεινε όρθιο στην Rikuzentakata. Η φωτογραφία του μοναχικού πεύκου, όρθιο και υπερήφανο ανάμεσα στα συντρίμια με συγκλόνισε. Ένα αιωνόβιο πεύκο που αποτέλεσε σύμβολο ελπίδας και επιμονής. Όταν διάβασα το θέμα του διαγωνισμού χαϊκού στην αγγλική γλώσσα, το ουράνιο τόξο, δεν μπορούσα να σκεφτώ και να γράψω για τίποτε άλλο εκτός από το πεύκο της Rikuzentakata.

      rainbow of hope
      amidst ocean breeze
      the lone pine tree

      ουράνιο τόξο ελπίδας
      μέσα στη θαλασσινή αύρα
      το μοναχικό πεύκο


      Ο συλλογικός ψυχισμός των Ιαπώνων

      Ο Σωτήρης Αμάραντος είναι διδάκτορας πολιτικής φιλοσοφίας και κοινωνιολόγος. Σύντομα, θα κυκλοφορήσει το πρώτο του βιβλίο στην πολιτική φιλοσοφία από τις εκδόσεις “Ποιότητα”.

      Η ιδιάζουσα γεωπολιτική θέση της Ιαπωνίας αποτελεί κομβικό παράγοντα για τη διαμόρφωση ενός ιδιαίτερου συλλογικού ψυχισμού, ο οποίος αποτυπώνεται διαχρονικά σε όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού της βίου, από την εργασιακή ζωή, ως την άσκηση των πολεμικών τεχνών.

      Ο γεωγραφικός της απομονωτισμός, ο οποίος ήταν έντονος, στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της, λόγω της έλλειψης επικοινωνιακών και συγκοινωνιακών μέσων, της έδωσε τη δυνατότητα να αναπτύξει έναν ιδιαίτερο πολιτισμό, με αναλλοίωτα ταυτοτικά χαρακτηριστικά, καθώς και μια αίσθηση αυτάρκειας, στην οικονομία, την αισθητική, την πολιτική κλπ.

      Ταυτοχρόνως όμως, η απομόνωση αυτή της στέρησε, σε συγκεκριμένες φάσεις της ιστορίας της, τη δυνατότητα του πολιτισμικού συγκρητισμού και διαλόγου και την οδήγησε σε εξάρσεις υπερτίμησης των ικανοτήτων της, στηριγμένες σε μια φαντασίωση υπεροχής που εξωτερικεύτηκε και με όρους πολέμου.

      Η Ιαπωνία μέχρι τα μέσα περίπου του 19ου αιώνα ήταν μια αγροτική κοινωνία, με έκδηλα τα φεουδαρχικά χαρακτηριστικά. Βασικό χαρακτηριστικό της κοινωνικής της δομής αποτέλεσε, η αυστηρή ιεραρχική διάταξη των κοινωνικών σχέσεων και η σχεδόν ακλόνητη πειθαρχεία σε έναν κώδικα αξιών, ο οποίος διευθετεί τις ανθρώπινες συμπεριφορές τελετουργικά.

      Η καπιταλιστική ανάπτυξη και η μετακένωση δημόσιων θεσμών στην Ιαπωνία, τα τελευταία 150 χρόνια, όπως και οι υψηλές επιδώσεις της στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας και στα τεχνολογικά επιτεύγματα δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως εκδυτικισμός. Τέτοιου είδους δάνεια, συνιστούν μάλλον όργανα για τη μετάβαση στο μέλλον μιας εδραίας κουλτούρας, η οποία πλέον είναι σε θέση να αξιοποιεί το διαφορετικό και να το εντάσσει στην υπηρεσία των δικών της πολιτισμικών προτεραιοτήτων.


      A Tokyo story

      Αγγελική Τσέλιου | Programme manager, “Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία” του δήμου Αθηναίων για τα σχολεία της Αθήνας

      «Άλλος πλανήτης!». Το σκέφτηκα τη στιγμή που προσγειώθηκα και συνέχισα να το ψιθυρίζω μέχρι την αναχώρησή μου.

      Δεν ήταν μόνο οι εντυπωσιακοί άξονες μεταφοράς, ο υπόγειος και υπέργειος λαβύρινθος του μετρό -«Είναι στιγμές που κι εμείς οι ίδιοι δυσκολευόμαστε», μου εξομολογήθηκε ένας ντόπιος-, οι ουρανοξύστες που κόβουν την ανάσα έτσι όπως δεσπόζουν -σαν σε ασταθή ισορροπία- στο αστικό τοπίο, και γίνονται τα αναγκαία σημεία αναφοράς σε μια πόλη χωρίς οδωνυμικές πινακίδες.

      Ούτε οι κρυμμένες γειτονιές με τα ταπεινά σπίτια και τις καταπράσινες αυλές, ή εκείνες όπου η ιαπωνική παράδοση περιμένει υπομονετικά να την ανακαλύψεις. Ούτε ακόμα οι γιγαντοοθόνες που μαγνητίζουν το βλέμμα στις κοσμοβριθείς διασταυρώσεις, οι ανοίκειες γεύσεις, ο υπέρκομψος ενδυματολογικός μινιμαλισμός στις βιτρίνες.

      Ήταν πιο πολύ οι άνθρωποι, η απροσποίητη ευγένεια και διακριτικότητα, η απαστράπτουσα καθαριότητα, ο σεβασμός στον δημόσιο χώρο, οι αστικές υποδομές. Η ίδια η χρήση της πόλης από τους κατοίκους της, τόσο αυτονόητα υπεύθυνη.

      Οι κερασιές που βρίσκουν αρκετό χώρο για να μπουμπουκιάσουν και πράσινο για να πλαισιωθούν. Και μια μαθητική εκδρομή στον κόλπο του Τόκιο, με ζωηρά, χαρούμενα παιδιά που, τις στιγμές της χαλάρωσης, ήταν βυθισμένα στο εξωσχολικό τους βιβλίο, έχοντας πάντα δίπλα -αλλά σιωπηλό- το κινητό τους.

      Πέντε μέρες μετά την επιστροφή μου, αυτές οι εικόνες του Τόκιο λάμπουν ολοζώντανες μέσα μου, με συνοδεύουν ακόμα και στα όνειρά μου.


      ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ Ή ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ ΤΕΛΙΚΑ;

      Δεν ξέρω εάν είναι καλό ή όχι να ”μοιάζουν” δύο λαοί. Το θέμα είναι πώς προκύπτει η ομοιότητα ή η διαφορά. Δεν ξέρω τι σχέση έχει ο Νεοέλληνας με τον Έλληνα της Αρχαιότητας, των Βυζαντινών χρόνων, του μεσοπολέμου. Πολύ περισσότερο δεν ξέρω τι σχέση έχει ο Ιάπωνας του τότε με τον Ιάπωνα του σήμερα. Νοιώθω πως πια, οι 2 λαοί μοιάζουν όλο και περισσότερο στα ρούχα, στην κατανάλωση τηλεόρασης, στα σύγχρονα δόγματα και θεότητες που ξεπροβάλλουν πια παντού.

      Από τις συζητήσεις και το διάβασμα προκύπτει κάτι πολύ ενδιαφέρον για τους λαούς μας, υπό το πρίσμα όμως της Ιστορικότητας και όχι της σύγχρονης πραγματικότητας. Οι απείθαρχοι Έλληνες και οι τελειομανείς Ιάπωνες (με ότι καλό και κακό συνεπάγεται από αυτές τις ιδιότητες), τόσο αντίθετοι μεταξύ τους, ενώνονται γύρω από μερικές έννοιες που βαθειά μέσα μας, θέλω να ελπίζω, συνεχίζουν να γεννούν Πολιτισμό και εδώ και εκεί.

      Το αίσθημα του δικαίου, του καθήκοντος, της προσφοράς στην κοινότητα, στο σύνολο.
      Η συναισθηματική ενότητα με αυτό που συνέβη στο πολύ μακρινό παρελθόν, ο σεβασμός στον πρόγονο, στο χθες, στην Φύση και τον άνθρωπο σαν μέρος της.

      Δεν είναι λίγα…

      ΗΠΖ


      Διαβάστε την Συνέντευξη του Ιάπωνα Πρέσβη Yasuhiro Shimizu, εδώ

      Tags: ιαπωνίαΙαπωνική κουλτούρα

      ΗΠΖ

      Η Πόλη Ζει. Η αναθεώρηση της αστικής εμπειρίας, η αφήγηση της πραγματικής ζωής. Πάνω από όλα όμως να ανακαλύπτεις και να δημιουργείς ενδιαφέροντα εγχειρήματα για την ίδια την Πόλη και τους ανθρώπους της, σε όλες τις κοινωνικές εκφράσεις. Στον Πολιτισμό, στο Εμπόριο, στην Επικοινωνία.

      Σχετικά άρθρα

      Αφιερώματα

      Τα στέκια είναι οι άνθρωποι | Μια βόλτα στη δεξιά και στην αριστερή όχθη της Ιεράς Οδού

      Υγεία

      Αντιμετώπισε τις δυσκολίες της ζωής σου σε 4 βήματα!

      Αφιερώματα

      Άγιε Βασίλη, πού πας;

      Αφιερώματα

      Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά | Tα δώρα της χρονιάς

      Αφιερώματα

      Φουλ του μεζέ

      Υγεία

      Κλείσε το 2022 με τον πιο θετικό τρόπο!

      Next Post
      sxoleia

      Αβέβαιη η επιστροφή στα θρανία.

      No Result
      View All Result

      Δημοφιλή

      • Όλγα Δούρου: «Η πολιτική για μένα είναι τρόπος ζωής»

        367 shares
        Share 147 Tweet 92
      • Η «Ψυχόπλευση» εξετάζει το τραύμα της κακοποίησης

        350 shares
        Share 140 Tweet 88
      • Η μπάρα του «Λογιότατου» (και η Τζένη Βάνου) μας ενώνει όλους

        447 shares
        Share 179 Tweet 112
      • Τα στέκια είναι οι άνθρωποι | Μια βόλτα στη δεξιά και στην αριστερή όχθη της Ιεράς Οδού

        347 shares
        Share 139 Tweet 87
      • Η θεατρική ομάδα «πείρα(γ)μα» και «Το Τρίκυκλο» παρουσιάζουν το «Tango Bar»

        341 shares
        Share 136 Tweet 85

      Πόλεις μέσα στην Πόλη | Άνθρωποι, γεγονότα, καταστάσεις | Street Press ΗΠΖ | Χαρτί - διαδίκτυο

      • Άποψη
      • Χαρτί
      • Editorial
      • Ανεξήγητη πόλη
      • Αφιερώματα
      • Διάφορα
      • Η ψυχή της Πόλης
      • Καυστική ποτάσα
      • Συνεντεύξεις
      • Φώντας Λάδης
      • Θέμα
      • Μιλήσαμε
      • Βιβλίο
      • Άνθρωποι του βιβλίου
      • Αφιερώματα στο Βιβλίο
      • Βιβλιοκριτικές
      • Νέες εκδόσεις
      • Πολιτισμός
      • TV & Movies
      • Εικαστικά
      • Θέατρο
      • Κλίκ
      • Μουσική
      • Έξοδος
      • Πόλη Αφιέρωμα
      • Explore Athens
      • Πρόταση Εβδομάδας
      • #Breaktime
      • Για τον Δήμο Αθηναίων
      • Υγεία
      • Free Athens
      • Articles
      • Explore Athens
      • Άνθρωποι
      • Faces
      • Συναντηθήκαμε
      • Σύνθημα
      • Τι ‘πες τώρα!
      • Μαγείρεψε το!
      • The Saucha Life
      • Γεύσεις Κατοχής
      • Η ψυχολογική διάσταση του μαγειρέματος
      • Ζώδια
      • Κατοικίδια
      • Τα δωρεάν της Πόλης
      • 10 χρόνια ΗΠΖ
      • Τεύχη

      Ακολούθησε μας

      • #ipolizei #streetpress #patisionmood
      • cheek to cheek 
Ζήτω τα οπωροφόρα της Αθήνας!

#patisionmood
      • Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους, μπορεί να `ναι κι από αίμα.

Όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα,
μπορεί να `ναι κι απ’ το λιόγερμα, 
που χτυπάει στον απέναντι τοίχο…

[ Γ. Ρίτσος ]

#patisionmood
      • #patisionmood
      • >> 💯 τεύχη ΗΠΖ παράλληλα με τα δέκατα γενέθλια. 

Στην εποχή του διαδικτύου, των σόσιαλ και της εικόνας «το έντυπο ζει», γιατί είναι ένα πολιτιστικό γεγονός, πρόταγμα και κατεύθυνση.

Από αύριο λοιπόν, στους δρόμους της Πόλης, "πάρτε το 100" - είναι για καλό!

*Ξεφυλλίστε το έντυπο, όπως ακριβώς τύπωνεται, στο ISSUU (link in bio).

#ipolizei #freepress #streetpress #januaryissue #100issues
      • Ψυρρή - Βαβυλώνα : Χ 

#patisionmood
      Copyright – Η Πόλη Ζει | Street Press "ΗΠΖ"
      No Result
      View All Result
      • Αρχική
      • Άποψη
      • Χαρτί
        • Editorial
        • Ανεξήγητη πόλη
        • Αφιερώματα
        • Διάφορα
        • Η ψυχή της Πόλης
        • Καυστική ποτάσα
        • Παράξενες ιστορίες
        • Συνεντεύξεις
      • Θέμα
      • Μιλήσαμε
      • Βιβλίο
        • Βιβλιοκριτικές
        • Νέες εκδόσεις
        • Άνθρωποι του βιβλίου
        • Αφιερώματα στο Βιβλίο
      • Πολιτισμός
        • TV & Movies
        • Εικαστικά
        • Θέατρο
        • Κλίκ
        • Μουσική
        • Πίνακες
        • Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια
      • Έξοδος
        • Δρομο-Λόγια
        • Πόλη Αφιέρωμα
        • Πρόταση Εβδομάδας
        • Explore Athens
      • ΑΝΘΡΩΠΟΙ
      • #Breaktime
      • ΔΙΑΝΟΜΗ
      • Άνθρωποι
        • Faces
        • Συναντηθήκαμε
        • Σύνθημα
        • Τι ‘πες τώρα!
        • Και όμως συνέβη
      • Well Being
        • Shopping
        • Υγεία
        • Μαγείρεψε το!
        • Κατοικίδια
      • Ζώδια
      • Εκδόσεις Λογότυπο
      • Για τον Δήμο Αθηναίων
      • Τα δωρεάν της Πόλης
      • 10 χρόνια ΗΠΖ
      • Τεύχη

      Copyright – Η Πόλη Ζει | Street Press "ΗΠΖ"

      Welcome Back!

      Login to your account below

      Forgotten Password?

      Retrieve your password

      Please enter your username or email address to reset your password.

      Log In

      Add New Playlist

      Αυτό το Website χρησιμοποιεί cookies. Συνεχίζοντας να περιηγείστε στον ιστότοπο, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies.Πολιτική Απορρήτου.