Γράφει ο Χρήστος Γιακουμόπουλος, Galaxy 92 fm

Η περίοδος που διανύουµε είναι, δίχως άλλο, µία περίοδος πρωτόγνωρη για όλους. Είναι οι διαφορετικές ταχύτητες µέσα στις οποίες κινούνται πλέον οι µέρες µας, οι εκ του σύνεγγυς επαφές µας µε τους άλλους ανθρώπους που λιγόστεψαν, ο νέος κώδικας κοινωνικής συµπεριφοράς που καλούµαστε να ακολουθήσουµε.

Είναι όλα αυτά που άλλαξαν γύρω µας από τη µία µέρα στην άλλη και που πολλά από αυτά δε θα µπορούσαν µε κανέναν άλλο τρόπο να αλλάξουν, παρά µόνο εξ αιτίας αυτού που συνέβη.

Βιώνουµε κάτι που οι περισσότεροι από εµάς δε θα µπορούσαµε να φανταστούµε ότι θα βρισκόταν µπροστά µας και ως εκ τούτου µας βρήκε απροετοίµαστους να προσπαθούµε να προσαρµοστούµε στο αναπάντεχα καινούργιο.

Εύκολα ή δύσκολα, φαίνεται να το καταφέρνουµε ή τουλάχιστον να το προσπαθούµε και αυτό είναι παρήγορο.

Μέσα στα κακά και στα δύσκολα, όµως, υπάρχουν και πτυχές ευκαιρίας για να λειτουργήσουµε σε προσωπικό επίπεδο διαφορετικά. Να εκµεταλλευτούµε το πλεόνασµα του χρόνου που µας αφήνεται και να το αφιερώσουµε στον εαυτό µας.  Να έρθουµε πιο κοντά του, να ασχοληθούµε και να συζητήσουµε µαζί του περισσότερο, να τον επανατοποθετήσουµε στο χάρτη του προσωπικού περιβάλλοντός µας, να τον επανατοποθετήσουµε στο χάρτη της κοινωνίας και να µας βρει η έξοδος από την κρίση αλλιώτικους, πιο δυνατούς και πιο έτοιµους µέσα στη νέα-διαφορετική περίοδο που έρχεται και µέσα στην οποία αναπόφευκτα θα κληθούµε να πορευθούµε.

Είναι, πράγµατι, µία καλή ευκαιρία…

Είναι µία καλή ευκαιρία που δύσκολα θα µας δινόταν υπό τις µέχρι τώρα συνθήκες της καθηµερινότητάς µας και που δύσκολα θα µας δοθεί και στο µέλλον, όταν ο εφιάλτης τελειώσει και η ζωή µας αποκτήσει τη νέα (πόσο διαφορετική άραγε;) ροή της.

Είναι µία καλή ευκαιρία για να επαναπροσδιορίσουµε την προσωπική µας φιλοσοφία.

Είναι µία καλή ευκαιρία να κάνουµε πολλές µικρές αυτοτελείς σκέψεις. Να τις επεξεργαστούµε και να τις κλειδώσουµε µε γνώµονα, αναπόφευκτα, το δικό µας «σωστό». Και οι σκέψεις αυτές να γίνουν κρίκοι. Κρίκοι σε µία νέα, πιο γερή αλυσίδα ζωής.

Είναι µία καλή ευκαιρία να δουλέψουµε τη σχέση µε τον εαυτό µας. Να την κάνουµε πιο υγιή, πιο αληθινή, πιο ξεκάθαρη.

Να βιώσουµε τη χαρά της διαφοράς που θα δηµιουργήσουµε και να τη µοιραστούµε µε τους ανθρώπους που αγαπάµε, µε τους ανθρώπους που είναι γύρω µας και να το εισπράξουν κι εκείνοι.

Τέλος, είναι µία καλή ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουµε και τη σχέση µας µε τη φύση. Μία σχέση τόσο ακατανόητα στρεβλή. Να δούµε τον ουρανό της Κίνας που, τόσο γρήγορα, «ανέπνευσε».

Να δούµε τα δελφίνια που, τόσο γρήγορα, γύρισαν στα κανάλια της Βενετίας και να αναλογιστούµε ότι εκείνα ήταν που τόσο καιρό µας είχαν απορρίψει και ζούσαν την κανονικότητά τους µακριά µας και όχι εµείς που τα είχαµε διώξει για να ζήσουµε στην τεχνητή µας κανονικότητα.

Μένουµε σπίτι.
Μένουµε σπίτι γιατί έτσι πρέπει.
Μένουµε σπίτι και για εµάς και για τους άλλους.
Μένουµε σπίτι, «κοιτάµε» µέσα µας και σκεφτόµαστε.
Μένουµε σπίτι για να βγούµε από αυτό καλύτεροι, σε µία καλύτερη κοινωνία.
Ας µη χάσουµε την ευκαιρία…

υ.γ1 Έλλειψη επαφής δε σηµαίνει και έλλειψη επικοινωνίας.

υ.γ 2 Οι ηλικιωµένοι άνθρωποι τώρα είναι που πρέπει να µας αισθάνονται
δίπλα τους, περισσότερο από ποτέ.