Τα τοιχογραφήματα ή αλλιώς γκράφιτι όπως έχουμε συνηθίσει να τα λέμε,-νόμιμα ή παράνομα- αποτελούσαν ανέκαθεν έναν τρόπο να εκφράσουν οι νέοι τους προβληματισμούς τους ή τα θέματα που ταλανίζουν την κοινωνία ή ένα μέρος αυτής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το γκράφιτι αποτελεί έναν παγκόσμιο κοινό κώδικα -μια άλλη εσπεράντο- μιας και η πανδημία έχει κατακλύσει το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου.
Καλλιτέχνες -του δρόμου- από όλες τις χώρες που βρέθηκαν μπροστά στην απειλή του κορωνοϊού, απέδωσαν με τον καλύτερο τρόπο την κατάσταση που επικρατεί (σχετικά με τα μέτρα προστασίας αλλά και με την αναγωγή του χαρτιού υγείας σε πολύτιμο αγαθό) και μετέδωσαν τα μηνύματα τους σε παγκόσμια κλίμακα, μιας και τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης έκαναν το μοίρασμα.
Οι ευφάνταστες τοιχογραφίες, τα καλλιτεχνήματα αυτά που άλλοτε είναι χλευαστικά ως προς ορισμένα πολιτικά πρόσωπα, άλλοτε συμβουλευτικά ή ακόμα και αισιόδοξα, περιγράφουν με τον δικό τους τρόπο την καθημερινότητα και τα τεκταινόμενα. Οι απεικονίσεις σε μεγάλες επιφάνειες (τοίχους) παρότι, σε αρκετές περιπτώσεις, αποτελούν έργα υψηλής τέχνης δεν είχαν, τουλάχιστον μέχρι τώρα, καταφέρει να κερδίσουν τις καρδιές όλων. Αρκετοί τα κατατάσσουν στην υποκουλτούρα. Ωστόσο, τα γκράφιτι είναι μια τέχνη δρόμου που αποτελεί εικαστική έκφραση και μία φωνή ύπαρξης μες στην ανωνυμία.
