Η ζωή είναι σαν ένας αγώνας ποδοσφαίρου. Υπάρχει το δοκάρι και μέσα ή δοκάρι και έξω. Υπάρχει ο πιασμένος κόρακας που όλο σφυρίζει ανάποδα. Υπάρχει το αυτογκόλ, το σκληρό φάουλ, το αδιάφορο 0-0. Υπάρχει τακτική, στόχοι, αντίπαλοι και συμπαίκτες.
Αν δεν έχεις κάτσει στο πέταλο, αν δεν έχεις καπνίσει 8 τσιγάρα μέσα σε μισή ώρα, αν δεν έχεις βρίσει το ταγάρι που μας έφερε ο πρόεδρος…
Αν δεν έχεις φάει βροχή, αν δεν έχεις ανατριχιάσει με ένα διπλό στην έδρα του μισητού αντιπάλου, αν δεν έχεις πει ψέματα για να μην πας σε βαφτίσια, αλλά στον ναό…
Αν δεν έχεις αισθανθεί ψηφίδα στο μεγάλο μωσαϊκό μιας θύρας που πάλλεται, αν δεν έχεις τα γούρια σου πριν το ματς, αν δεν έχεις τσακωθεί με τον φίλο σου για την παράγκα, αν δεν έχεις τραγουδήσει τον ύμνο της ομάδας σου…
Αν δε τα ‘χεις κάνει όλα αυτά, ίσως δεν μπορείς και να τα νιώσεις. Αλλά, τουλάχιστον, μην τα απαξιώνεις, μην τα υποτιμάς, μην τα θεωρείς αχρείαστα και απολίτιστα.
Αρχίζει το ματς, τι δεν καταλαβαίνεις;
Μπαλίτσα όπως παλιά…
Γράφει ο Μάκης Διόγος
Η δράση των αυτοοργανωμένων ποδοσφαιρικών ομάδων εντός & εκτός γηπέδων!
Από τη δεκαετία του ′90 το ποδόσφαιρο αρχίζει να εμπορευματοποιείται στον μέγιστο βαθμό. Οι οικονομικά ισχυροί αντιλαμβάνονται τη μεγάλη χρηματιστηριακή του αξία, αλλά και την επιρροή του εξαιτίας της δημοτικότητάς του, καθώς πρόκειται αναμφισβήτητα για το λαοφιλέστερο σπορ. Ένα μεγάλο κομμάτι των οπαδών προσπαθεί να αντιταχθεί στην εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου, καθώς βλέπουν τις παραδοσιακές αξίες στις οποίες αυτό στηριζόταν να γκρεμίζονται στο όνομα του κέρδους.
Στην Ελλάδα το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο που αγαπήσαμε στις γειτονιές και τα χωριά μας παρακμάζει ακολουθώντας την καθοδική πορεία του επαγγελματικού. Μέσα σ’ αυτήν την παρακμή, «αχτίδα φωτός» αποτελούν οι αυτοοργανωμένες ποδοσφαιρικές ομάδες που προσπαθούν να διατηρήσουν την αυθεντική αγάπη για το ποδόσφαιρο και την ομάδα, να εκφράσουν μια διαφορετική εναλλακτική πρόταση για την μπάλα αλλά και τον οπαδισμό.
Οι αυτο-οργανωμένες ομάδες μέσα από το ποδόσφαιρο προτάσοουν ιδέες όπως η ισότητα, η αλληλεγγύη, η ευγενής άμιλλα, ο αντιφασισμός, ο αντιρατσισμός, ο αντισεξισμός. Χρησιμοποιούν τον αθλητισμό αλλά αποτελούν και ένα κοινωνικό πείραμα όντας μικρές ομάδες ατόμων οι οποίες οργανώνονται με διαφορετικό τρόπο από τον σύνηθες που συναντάμε στις σύγχρονες κοινωνίες.
Αυθεντικά ερασιτεχνικές στη δομή τους οι ομάδες αυτές λειτουργούν αυτόνομα και αντι-ιεραρχικά, χρησιμοποιώντας αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, όπως είναι οι συνελεύσεις, όπου τίθενται προς επίλυση ζητήματα που αφορούν καθημερινές δραστηριότητες τόσο της οικονομικής όσο και της κοινωνικής ζωής.
Δραστηριοποιούνται στο πλαίσιο ενός ερασιτεχνικού αθλητισμού και διαφοροποιούνται από τα υπόλοιπα αθλητικά σωματεία ως προς τον τρόπο οργάνωσής τους και λειτουργίας τους, αφού δεν χρησιμοποιούν χορηγούς, διαφημίσεις και διοικήσεις. Τα λειτουργικά τους έξοδα καλύπτονται από την αυτοχρηματοδότηση των ίδιων των αθλητών και των ανθρώπων που ανήκουν σε αυτά και μέσα από εκδηλώσεις και φεστιβάλ.
Για τη λήψη αποφάσεων συντάσσεται η Γενική Συνέλευση στην οποία συμμετέχουν όλα τα ενεργά μέλη. Οι συνελεύσεις αυτές γίνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα με οριζόντιες αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.
Στις συνελεύσεις συμμετέχουν οι αθλητές/αθλήτριες του σωματείου και όσοι ακολουθούν την ομάδα από οποιοδήποτε ρόλο. Το κάθε μέλος έχει το δικαίωμα να αντιπροτείνει με το να χρησιμοποιεί εμπεριστατωμένα επιχειρήματα. Τα σωματεία αυτά χρησιμοποιούν ασυνήθιστα ονόματα που έχουν εμπνευστεί από διάφορους αγωνιστές των λαϊκών κινημάτων και συναντιούνται σε όλη τη γεωγραφική έκταση της Ελλάδας.
Πολιτική & κοινωνική δράση…
Οι αυτοοργανωμένες ομάδες, εκτός από την ποδοσφαιρική, έχουν και έντονη κοινωνικοπολιτική δράση σε συνεργασία με διάφορες συλλογικότητες. Ετσι, συχνά-πυκνά «παίζουν μπάλα» σε εξω-αγωνιστικά ζητήματα. Είναι συχνή η παρουσία τους σε πορείες διαμαρτυρίας που είναι σύμφωνες με τις ιδέες τους. Οργανώνουν πολιτισμικές εκδηλώσεις (βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολή ταινιών κ.α.).
Ακόμη, πολλές είναι και οι δράσεις τους σε ανθρωπιστικό επίπεδο, μένοντας πιστές στις ιδέες αλληλεγγύης που τις χαρακτηρίζουν. Μέσω των δράσεών τους στέκονται έμπρακτα πλάι στους μετανάστες/πρόσφυγες, στους άπορους, καθώς και σε όποια άλλη κοινωνική ομάδα μπορεί να χρειάζεται στήριξη. Ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας όλες οι αυτοοργανωμένες ομάδες έδωσαν έναν διαφορετικό αγώνα εκτός γηπέδων, καθώς με το «πάγωμα» των ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων λόγω καραντίνας, οι περισσότερες ενίσχυσαν δίκτυα αλληλεγγύης, προκειμένου να μην μείνει καμία και κανένας μόνος σ’ αυτές τις πολύ δύσκολες μέρες.
Ομάδες σ’ όλη την Ελλάδα!
Οι αυτοοργανωμένες ομάδες είναι: «Προοδευτική Έκρηξη» Τούμπας» (Θεσσαλονίκη), «Διογένης Ολυμπιακού Χωριού» (Αθήνα), «Αλάνα» (Αυτό-οργανωμένη Γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου Αθήνας), «Αστέρας Κουκλουτζάς» (Θεσσαλονίκη), «Αυτόνομη Π.Ο» (Πάτρας), «Απείθαρχος Ιωαννίνων 1312» (Ιωάννινα), «Τηγανίτης» (Ηράκλειο Κρήτης), «Α.Σ Λίβας» (Ρέθυμνο), «Α.Σ Ασπάλανθος» (Χανιά), « Μαρίνος Αντύπας» (Λάρισα), «Ρήξη» (Λιβαδειά), «Α.Σ Ελευθεριακός Liberta» (Βόλος), «Δόξα» (Ορεστιάδα), «Α.Σ Φουρτούνα» (Αλεξανδρούπολη), «Α.Σ Βαγγελίτσα Κουτσιάντζα» (Καρδίτσα), «Ανάποδος» (Χαλκίδα), «Τραβέρσο Α.Σ» (Κέρκυρα), «Άχθος Αρούρης» (Βέροια), «Α.Σ ‘Αρης Βελουχιώτης» (Λαμία), Αδέσποτος Αθηνών (Αθήνα).
Εν κατακλείδι
Σε μια εποχή που το ποδόσφαιρο «μετριέται» σε εκατομμύρια, οι αυτοοργανωμένες ομάδες διεκδικούν μια ποδοσφαιρική ουτοπία. Όπως αναφέρουν και τα παιδιά του Αδέσποτου Αθηνών: «Το ποδόσφαιρο για εμάς είναι επικοινωνία, συνεργασία, επιλογές, εμπειρίες. Είναι ανθρώπινες σχέσεις και ανταλλαγή συναισθημάτων μεταξύ ενηλίκων ή παιδιών που μαθαίνουν να συζητούν, να αλληλεπιδρούν και να ονειρεύονται όλοι μαζί. Να θυμίσουμε και να θυμηθούμε πως το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα απλό άθλημα, είναι η εικόνα της κοινωνίας μας».
