Οι παλιές χάρτινες αγάπες είναι η στήλη που σε άλλους θα θυμίσει και σ’ άλλους θα συστήσει δημοφιλή περιοδικά ποικίλης ύλης του περασμένου αιώνα. Περιοδικά που αγαπήθηκαν, απέκτησαν φανατικό αναγνωστικό κοινό και άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην ιστορία του ελληνικού περιοδικού Τύπου.

ΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ

Το Πάνθεον ήταν το δεύτερο, μετά το Ρομάντσο, περιοδικό ποικίλης ύλης του εκδοτικού οργανισμού Θεοφανίδη που μεσουράνησε τις δεκαετίες του ′60 και του ′70.

Πρωτοκυκλοφόρησε το 1961 κι είχε ως στόχο να εκφράσει τις ανησυχίες και τα ενδιαφέροντα της σύγχρονης εποχής και των νέων ειδικότερα, που μέσα στη δεκαετία του ′60 διαμορφώθηκαν ως ευδιάκριτο καταναλωτικό κοινό, με ξεχωριστά ενδιαφέροντα και προτιμήσεις.

Πρώτος αρχισυντάκτης του υπήρξε ο Αλέκος Μακρόπουλος, ενώ από το 1975 έως το 1985, διευθύντριες σύνταξης ήταν η Πόλυ Μηλιώρη και η Ινώ Κωνσταντοπούλου. Κυκλοφορούσε με 116 σελίδες και τιμή σταθερή στις 5 δραχμές, ενώ στο εξώφυλλο συναντάμε, όπως και σε όλα σχεδόν τα περιοδικά ποικίλης ύλης, τη φωτογραφία κάποιας διάσημης καλλιτέχνιδας από το εγχώριο ή το διεθνές καλλιτεχνικό στερέωμα. Έως το 1970 συνεργάζονταν με το περιοδικό παλιοί και δοκιμασμένοι συντάκτες όπως ο Νίκος Τσιφόρος, η Ιωάννα Μπουκουβάλα-Αναγνώστου, ο Ανδρέας Χάννας, ο Φρίξος Ηλιάδης κ.α.

Ωστόσο, στη διάρκεια της δεκαετίας του ′60, το περιοδικό διαμορφώνει σταδιακά ένα καθαρά νεανικό προφίλ. Έτσι, δίπλα στα κλασικά φωτορομάντζα, τα αισθηματικά και αστυνομικά διηγήματα, τα ευθυμογραφήματα, τις γελοιογραφίες και τις στήλες με τα κοσμικά νέα, εμφανίζονται νεανικές σελίδες, που αναλαμβάνουν πρωτοεμφανιζόμενοι συντάκτες, όπως ο Νότης Κυττάρης και η Πόλυ Μηλιώρη. Την αρχή θα κάνει η στήλη αλληλογραφίας“«Εμείς οι νέοι», με συντάκτρια μια νέα κοπέλα με το ψευδώνυμο Αντιγόνη. Στη στήλη αυτή νέοι απ’’όλη την Ελλάδα απευθύνονται στη νεαρή Αντιγόνη, ζητώντας συμβουλές για αισθηματικά ή οικογενειακά ζητήματα, μοιράζονται προβληματισμούς και ανταλλάσσουν απόψεις για τη μουσική, τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία. Από το 1967 προστίθεται η στήλη «STOP οι ΤΗΝΖ από όλο τον κόσμο», με νέα της διεθνούς νεανικής μουσικής σκηνής.

Το Πάνθεον ως περιοδικό έδινε ξεχωριστή έμφαση στις τέχνες και τον πολιτισμό, σε θέματα κοινωνικού περιεχομένου, αφορώντας την επικαιρότητα και τη σύγχρονη ζωή. Σε κάθε τεύχος θα συναντήσει κανείς εθνογραφικά και ταξιδιωτικά ρεπορτάζ, ιστορικά, επιστημονικά άρθρα και σχολιασμούς κοινωνικών θεμάτων. Φυσικά, όλα τα ανωτέρω συνυπάρχουν με τις κλασικές ψυχαγωγικές στήλες των περιοδικών ποικίλης ύλης. Μετά το ′70 εξειδικεύει έτι περαιτέρω το αναγνωστικό του κοινό και κυκλοφορεί ως δεκαπενθήμερο γυναικείο περιοδικό, σπάζοντας το μονοπώλιο που είχε το περιοδικό Γυναίκα έως τότε. Όπως αναφέρει η Πόλυ Μηλιώρη, το Πάνθεον, ως γυναικείο πλέον περιοδικό, θα παίξει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των ηθών της ελληνικής κοινωνίας, “εκλαϊκεύοντας τις γραμμές του κινήματος για την ισότητα των φύλων, απευθυνόμενο στην αναδυόμενη κοινωνική κατηγορία των νεαρών χειραφετημένων, πολιτικοποιημένων και μοντέρνων γυναικών.

Το 1987 ο ΔΟΛ εξαγοράζει την εκδοτική επιχείρηση “Ν. Θεοφανίδης Α.Ε.” και το 1992 το Πάνθεον θα παύσει οριστικά τη λειτουργία του.

πηγές:
Πολυ Μηλιώρη,“Από το Ρομάντσο στο Πάνθεον. Ένα χρονικό του ελληνικού περιοδικού τύπου, στο (επιμ.) Λουκία Δρούλια – Γιούλα Κουτσοπανάγου, Εγκυκλοπαίδεια του ελληνικού τύπου 1784-1974, τ.3, ΙΝΕ, ΕΙΕ, Αθήνα 2008, σελ. 420.
Δες υποσημειώσεις.