Πολύς κόσμος θεωρεί το διαδίκτυο έναν τόπο στον οποίο οι ανισότητες καταρρίπτονται, αφού μπορεί ο καθένας και η καθεμία να ποστάρει και να προβάλει τις απόψεις του/της όπως και όποτε θέλει και να έχει ίσο μερίδιο στην πίτα της δημοσιότητας και της προβολής. Είναι όμως έτσι ή αυτό που συμβαίνει στην πραγματική (άδικη) ζωή συνεχίζεται με ακόμη μεγαλύτερη βαναυσότητα και διαδικτυακά;

Έχουμε τοποθετηθεί και στο παρελθόν σχετικά με τα όσα η Google ορίζει για να είναι ένα κείμενο/άρθρο/ποστ κ.λπ. εύκολα αναγνώσιμο και φιλικό προς τον αλγόριθμο, άρα και να φτάνει σε περισσότερους παραλήπτες, με παραμέτρους (στην ουσία κανόνες) όσον αφορά την ποσότητα των λέξεων, το ίδιο το περιεχόμενο των λέξεων, το αν η ανάρτηση περιέχει φωτογραφίες (που στον κόσμο του διαδικτύου είναι σαφώς πιο ελκυστικές από τις λέξεις) κ.ά. Αυτά ήδη είναι ένας τρόπος ελέγχου και περιορισμού τόσο της έκφρασης όσο και του τρόπου προβολής αυτής.

Ένα ακόμη μεγαλύτερο πανηγύρι στήνεται με τις χορηγήσεις στο FB. Η χορήγηση είναι ένας από τους βασικούς –αν όχι ο βασικότερος– τρόπος για να φτάσει μία άποψη σε πολλούς αναγνώστες, διαφορετικά, σε πολλές περιπτώσεις, δε φτάνει καν σε αυτούς που ακολουθούν τη σελίδα σου. Ο αλγόριθμος αναγνωρίζει λέξεις και φράσεις μέσα σε κείμενα κι έτσι τελικά αποφασίζει αν θα δεχτεί τη χορήγησή τους ή αν θα τα θωρήσει «επικίνδυνα», ή τέλος πάντων όχι άξια να φτάσουν σε ακόμη περισσότερους αναγνώστες, άρα απορρίπτει την εκάστοτε χορήγηση με κάποια αιτιολόγηση κάθε φορά.

Ένα ακόμη ζήτημα που ανακύπτει είναι το πόσα χρήματα μπορεί να διαθέσει η κάθε επιχείρηση ή ο οποιοσδήποτε που θέλει να προωθήσει κάτι. Μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε ότι μία πολυεθνική, μία μεγάλη επιχείρηση, ένας πλούσιος άνθρωπος, έχουν την ευχέρεια να ρίξουν πολλά περισσότερα χρήματα σε μία χορήγηση από ότι οι πιο μικρές επιχειρήσεις ή οι οικονομικά ασθενέστεροι. Άρα, το περιεχόμενο των πρώτων θα φτάσει και σε πολλούς περισσότερους ανθρώπους.

Πόσο ίσοι είμαστε τελικά απέναντι στο διαδίκτυο;

Πώς μπορώ να εκφράζομαι ελεύθερα όταν αυτό που γράφω περνάει από λογοκρισία; Γιατί περί λογοκρισίας πρόκειται.

Να σημειωθεί ότι αν ο αριθμός των απορριπτόμενων χορηγήσεων μέσα σε ένα συγκεκριμένο διάστημα ξεπεράσει το όριο που βάζει η FB, σου κλείνουν τον διαφημιστικό λογαριασμό, δηλαδή δε σου επιτρέπουν να ξανακάνεις χορήγηση σε περιεχόμενό σου. Μιλάμε για φοβερή ελευθερία, παιδιά.

Αλλά όποιος νόμιζε ότι τα πράγματα στο διαδίκτυο θα είναι πολύ διαφορετικά απ’ ό,τι στην πραγματική ζωή, μάλλον βιάστηκε να θεοποιήσει το μέσον ή ήξερε ότι αυτά που θα πει δε θα ενοχλήσουν ποτέ τον αλγόριθμο, οπότε θα βγαίνει πάντα κερδισμένος στη μάχη της προβολής.

Το τελευταίο διάστημα η FB απέρριψε τη χορήγηση των παρακάτω άρθρων τού ipolizei.gr, με τις αιτιολογίες που αναφέρονται δίπλα στο κάθε λινκ. Τα συμπεράσματα δικά σας…

Ποιος θα μας σώσει από τους σώστες; / Διαφημίσεις που σχετίζονται με κοινωνικά θέματα, εκλογές και πολιτική

Χάρης Νικολακάκης: «Οι Εκδόσεις BELL δίνουν τη σημασία που αξίζει στην αισθηματική και ερωτική λογοτεχνία» / περιεχόμενο για ενηλίκους

Επιστολικός έρωτας… των ανωνύμων: 55 αποσπάσματα από ερωτευμένους της διπλανής πόρτας / περιεχόμενο για ενηλίκους

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας: Η ιστορία της 8ης Μαρτίου / Διαφημίσεις που σχετίζονται με κοινωνικά θέματα, εκλογές και πολιτική

Ένα εχθρικό κράτος / Διαφημίσεις που σχετίζονται με κοινωνικά θέματα, εκλογές και πολιτική

Οι πολύπλευρες απαγορεύσεις (και) στο θέατρο / Διαφημίσεις που σχετίζονται με κοινωνικά θέματα, εκλογές και πολιτική

Αποκρυφισμός και Έλληνες Πολιτικοί / Διαφημίσεις που σχετίζονται με κοινωνικά θέματα, εκλογές και πολιτική