Red Lion: Mια παμπ σταθερά σε κίνηση

Η ιστορία του Red Lion ξεκινάει στις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν ο κύριος Παντελής Αμπανούδης πήρε την απόφαση να επιστρέψει στην Ελλάδα από τον Καναδά, όπου είχε μεγαλώσει, και ξεκίνησε να εργάζεται ως μπάρμαν.

Μέσα από τις προσωπικές του εμπειρίες και τη συναναστροφή του με πολλούς ανθρώπους με καταγωγή από το εξωτερικό που ζούσαν στην Ελλάδα, συνειδητοποίησε ότι τους έλειπε το δικό τους «στυλ» διασκέδασης-εξόδου και ότι υπήρχει ένα «κενό» στη μέχρι τότε αθηναϊκή διασκέδαση. Έτσι δημιουργήθηκε, πριν από 51 χρόνια, η ξακουστή παμπ Red Lion.

Μιλήσαμε με το γιο τού κύριου Παντελή, τον Δημήτρη, που ανέλαβε το μαγαζί το 2017, αν και είχε ξεκινήσει χρόνια πριν να βοηθάει τον πατέρα του, και ο οποίος θα ήθελε το Red Lion να παραμείνει αναλλοίωτο στο χρόνο, επίκαιρο, φιλόξενο και «ζεστό» σαν σπίτι! Του το ευχόμαστε ολόψυχα!

Το όνομα

Είναι το πιο συνηθισμένο και δημοφιλές όνομα για παμπ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έτσι, όταν ένας Βρετανός ή κάποιος πολυταξιδεμένος έβλεπε τη φωτεινή επιγραφή της παμπ, ήξερε περί τίνος πρόκειται και έμπαινε μέσα αβλεπί!

Η μουσική

Σήμα κατατεθέν είναι και η κλασική ροκ μουσική, πάντα σε χαμηλή ένταση, ώστε οι συζητήσεις να συμβαίνουν ανεμπόδιστα. Το κομμάτι που δεν λείπει από καμία βραδιά είναι το Wonderful Tonight του Eric Clapton.

Ο χώρος

Η διακόσμηση είναι βασισμένη εξολοκλήρου στα πρότυπα των βρετανικών παμπ. Ήρθαν από το εξωτερικό ο διακοσμητής και κάποιοι τεχνίτες και η προετοιμασία της παμπ διήρκεσε μεγάλο χρονικό διάστημα. Δόθηκε τεράστια λεπτομέρεια τόσο στο σχεδιασμό όσο και στη διακόσμηση και στην επίπλωση και μέχρι σήμερα, όπως χαρακτηριστικά λέει ο κύριος Παντελής, δεν έχει αλλάξει ούτε μία πινέζα!

Τα πρώτα

Η παμπ άνοιγε από τις οχτώ το πρωί με πρωινό και καφέ και συνέχιζε μέσα στη μέρα με φαγητά κυρίως αγγλικά, όπως fish n’ chips, αλλά και burgers, T-bone steaks και άλλα εδέσματα. Οι μπύρες ήταν από την Ελλάδα και από την Αγγλία και βέβαια τα ουίσκι, τα οποία εκείνη την εποχή δεν τα έβρισκες σε τόσο μεγάλη ποικιλία. Για το λόγο αυτό, το Red Lion έκανε τις δικές του εισαγωγές, τόσο σε μπύρα όσο και σε ουίσκι, από τη Σκωτία, την Αγγλία, την Ιρλανδία και την Αμερική.

Οι θαμώνες

Υπάρχουν ακόμη αρκετοί παλιοί θαμώνες που τιμούν τους ανθρώπους του Red Lion με την παρουσία τους και συμπληρώνουν την ιστορία του μαγαζιού. Άνθρωποι δικοί τους, μέλη, πλέον, της οικογένειας του Red Lion. Οι επισκέψεις τους είναι αισθητά πιο αραιές όσο τα χρόνια περνούν, αλλά η αύρα τους είναι πάντα εκεί! Στην πλειονότητά τους είναι πότες και προτιμούν κάποιο κλασικό σκωτσέζικο ουίσκι. Έχουν πάντα τη διάθεση να αλληλεπιδράσουν με τους υπόλοιπους θαμώνες, νέους και παλιούς, και αυτή η ανθρώπινη επαφή είναι πάντα καλοδεχούμενη από όλες τις πλευρές!
Κατά καιρούς μας επισκέπτονται παλιοί θαμώνες που έχουν να έρθουν πάνω από 30 χρόνια και όλοι τους εκφράζουν τον ίδιο έντονο ενθουσιασμό για το ότι το Red Lion έχει μείνει αναλλοίωτο στις δεκαετίες. Όπως το άφησαν τότε, έτσι το βρίσκουν σήμερα.
Πολλοί θαμώνες αναπολούν τις μέρες προ κορονοϊού, που ο κύριος Παντελής κάθε Δευτέρα, όλο το χρόνο, μαγείρευε και σέρβιρε όσπρια με ρέγκα ή κάποιο πιο mild συνοδευτικό, όπως σουτζούκι ή φέτα, για τους πιο ευαίσθητους ουρανίσκους. Οπότε, μπορεί στη μπάρα ο ένας πελάτης να έτρωγε τη φασολάδα του πίνοντας τη μπίρα του και στο διπλανό σκαμπό ένα ζεύγος να απολάμβανε τα κοκτέιλ του ή κάποιο single malt 15ετους παλαίωσης. Αυθεντικές καταστάσεις, τίποτα το επιτηδευμένο, όπως μας λέει ο Δημήτρης. Βέβαια ακόμα και τώρα, όταν θα χρειαστεί να λείψει κάποια Δευτέρα από το μαγαζί για τις ανάγκες της «ζυθοπεριοδείας», θα αναλάβει ο πατέρας του να τον «καλύψει» κι έτσι αναβιώνει το έθιμο των οσπρίων και της ρέγγας!
Παλαιότερα υπήρχε και μία άτυπη «ιεραρχία». Συνήθως οι νεότεροι σε ηλικία θαμώνες παραχωρούσαν τις πιο βολικές θέσεις του μπαρ στους γηραιότερους. Λόγιοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι πολλοί εξ αυτών, απολάμβαναν την αλληλεπίδραση με τους νεότερους και φρόντιζαν πάντα να ανταποδώσουν την παραχώρηση των σκαμπό με ένα κέρασμα! Ήταν οι άτυποι κανόνες του μπαρ. Θαμώνες άνω των 50 ετών συχνά λένε στον Δημήτρη ότι πέρασαν πάνω από 4-5 χρόνια συχνών επισκέψεων έως ότου να αισθανθούν έτοιμοι και έτοιμες να φύγουν από τα τραπέζια και να «καθίσουν» στο μπαρ. Άλλες εποχές! Μια «ξανθιά» μπύρα ή ένα ουίσκι με πάγο, λίγη καλή μουσική και δύο κουβέντες με τον μπάρμαν ήταν αρκετά για να περάσεις καλά.

Το Red Lion ανά τα χρόνια

Το 2006, που ξεκίνησε ο Δημήτρης να βοηθάει τον πατέρα του τα βράδια, στην παμπ είχανε τρεις επιλογές σε βαρελίσια μπύρα μαζικής κατανάλωσης και άλλες δώδεκα επιλογές σε εμφιαλωμένη μπύρα, κυρίως εισαγωγής. Στο μυαλό του κόσμου το Red Lion ήταν κυρίως ποτάδικο. Ίσως έπαιζε ρόλο η εντυπωσιακά μεγάλη «κάβα» από ουίσκι, τζιν, βότκα, τεκίλα και αλλά ποτά. Ο κόσμος έβγαινε στα μαγαζιά για να διασκεδάσει, να επικοινωνήσει, να ψυχαγωγηθεί και να κοινωνικοποιηθεί. Η ατμόσφαιρα ήταν πάντα ευχάριστη και η παμπ ζωντανή. Όχι γεμάτη. Ζωντανή. Όλη η μπάρα μας γινόταν συχνά μια παρέα, ένα «πηγαδάκι», και οι συζητήσεις ατέλειωτες. Μια απορία για το πότε γράφτηκε το τραγούδι που έπαιζε εκείνη τη στιγμή στα ηχεία ήταν ικανή να πυροδοτήσει μια αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων, κουβέντες, γνωριμίες και κατόπιν φιλίες.
Σαφώς και υπάρχουν αλλαγές ανά τα χρόνια, λέει ο Δημήτρης. Όπως εξελίσσεται η κοινωνία, οι ανθρώπινες σχέσεις, οι ανάγκες και οι τάσεις, έτσι εξελίσσεται το σκηνικό και στην έξοδο-διασκέδαση. Παλιά, μια «ξανθιά βαρέλι», ένα τσιγάρο, λίγη μουσική, ήταν αρκετά για να πει κανείς ότι περνάει καλά σε ένα μπαρ. Πλέον ο κόσμος έχει εξελιχθεί και μαζί εξελίσσονται και εξειδικεύονται οι επαγγελματίες και η εστίαση γενικότερα. Έτσι κι εμείς παρακολουθούμε τις τάσεις και ό,τι μας εκφράζει και μπορούμε να το υποστηρίξουμε το υιοθετούμε και το μοιραζόμαστε με τους θαμώνες μας.
Σε επίπεδο αλλαγών, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα τόσο ευγενικά και smooth ιρλανδικά ουίσκι έχουν παραγκωνίσει ελαφρώς τα πάλαι ποτέ διάσημα σκωτσέζικα, όχι όμως τα καπνιστά και τα Single Malt, αλλά τα κλασσικά Blended!
Στο κομμάτι της μπύρας, τα τελευταία χρόνια η στροφή του κοινού στην craft μπύρα είναι πολύ έντονη. Τα παλιά χρόνια ο κόσμος κυρίως επέλεγε να πιει μια μπίρα απλά βάση χρώματος, είτε μια ξανθιά, είτε μια μαύρη, είτε μια Θολή (Weiss) ή Μοναστηριακή όσοι ήταν ψαγμένοι. Πλέον συναντάς καταναλωτές μπύρας που αναγνωρίζουν με ευκολία ακόμα και τις ποικιλίες των λυκίσκων που περιέχει μια μπύρα. Για να φτάσουμε εδώ βέβαια, κάποια ζυθοποιεία και κάποιοι άνθρωποι που αγαπούν την μπύρα έδωσαν μεγάλο αγώνα και δαπάνησαν πολύ από το χρόνο και την ενέργειά τους για να εκπαιδεύσουν και να μυήσουν τον κόσμο σε αυτό που λέμε σήμερα craft μπύρα, αναφέρει ο Δημήτρης, ο οποίος είναι κι αυτός λάτρης της craft μπίρας σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Ζυθοπεριοδεία

Το Γενάρη του 2022, λόγω των περιορισμών στη λειτουργία των καταστημάτων εστίασης, πήρανε την απόφαση να κάνουμε κάτι δημιουργικό. Κάτι που ο Δημήτρης είχε στο μυαλό του χρόνια χρόνια, αλλά δεν είχε βρει το χρόνο να το οργανώσει.
Μία περιοδεία στην επαρχία, με σκοπό να γνωρίσουμε από κοντά τους ανθρώπους που παράγουν τα προϊόντα που απολαμβάνουμε στην καθημερινότητά μας. Να έρθουμε σε επαφή μαζί τους, αλλά όχι στα πλαίσια μιας «έκθεσης» στην Αθήνα· θέλαμε να γνωριστούμε στον τόπο τους, εκεί που παράγουν τα προϊόντα τους. Αφού σκοπεύαμε να εστιάσουμε κυρίως στο ζύθο του κάθε τόπου, προέκυψε ο όρος Ζυθοπεριοδεία! Ένα εγχείρημα που αγκαλιάστηκε τόσο από τον κόσμο όσο και από τους ανθρώπους που επισκεφθήκαμε σε όλα αυτά τα μέρη που ταξιδέψαμε!
Το κόνσεπτ ήτανε πάρα πολύ απλό. Εμείς μπαίναμε στο αυτοκίνητο Δευτέρα πρωί και ξεκινούσαμε για έναν προορισμό στην επαρχία, όπου επισκεπτόμασταν ζυθοποιεία, οινοποιεία και παραγωγούς τοπικών προϊόντων. Γνωριζόμασταν με αυτούς τους ανθρώπους και προμηθευόμασταν τα προϊόντα τους. Μέσα από τις αναρτήσεις μας στα social media προβάλλαμε τους ανθρώπους που γνωρίζαμε και τα προϊόντα τους και επιστρέφαμε στην Αθήνα την Παρασκευή. Κάναμε τις προετοιμασίες μας και το Σάββατο ανοίγαμε. Ο κόσμος ερχόταν για να δοκιμάσει τις γεύσεις του κάθε τόπου που είχαμε επισκεφθεί. Από όλη αυτή τη διαδικασία ο κόσμος είχε τη δυνατότητα να γνωρίσει το κάθε ζυθοποιείο και κάθε παραγωγό μέσα από τα προϊόντα που δοκίμαζε, τις αναρτήσεις που παρακολουθούσε στα social media, αλλά και από τις εξιστορήσεις των ταξιδιών μας από εμάς τους ίδιους.

Βρετανία-Ελλάδα σημειώσατε x

Το στυλ είναι μεν Βρετανικό, ωστόσο δεν λείπουν οι επιρροές από την Ελλάδα. Ο Δημήτρης χαρακτηριστικά μας λέει επ’ αυτού: Όπως όταν βρεθεί κάποιος στην Αγγλία δεν θα αναζητήσει φασολάδα, σουβλάκια και κοκορέτσι, έτσι, όταν έρθουν επισκέπτες από το εξωτερικό, στο Red Lion θέλουμε να τους δώσουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουν μία εξαιρετική γραβιέρα παλαίωσης, μία ομελέτα με αυγά ελευθέρας βοσκής από τη φάρμα Παφυλίδα της Χίου και σύγκλινο Μάνης ή ένα πλατό με λουκάνικα από εγχώριες φάρμες και «Καπρικό» από το Ηράκλειο της Κρήτης. Αυτό έχει ανάγκη να γευθεί ο επισκέπτης στην Αθήνα που διερευνά, μεταξύ άλλων, τη γαστρονομική ταυτότητα της χώρας και ταυτόχρονα αυτά τα αγαθά θα ευχαριστήσουν και τις απαιτήσεις των ντόπιων. Η προώθηση άλλωστε των εγχώριων προϊόντων και η στήριξη μικρών παραγωγών είναι για εμάς πρώτη προτεραιότητα. Άλλη μία ισοπαλία Ελλάδας Βρετανίας είναι και η επετειακή μπίρα των 50 χρόνων˙ μία αγγλικού τύπου Bitter Ale μεν, φτιαγμένη στην Ελλάδα δε. Ο Δημήτρης μάς λέει επ’ αυτού ότι είχαν τη χαρά και την τιμή να συνεργαστούν με τη Ζυθοποία Αναστασίου, η οποία φρόντισε να δημιουργήσει αυτή την εξαιρετική μπίρα για την τόσο σημαντική επέτειο του Red Lion.

Η στιγμή

Μία συγκινητική στιγμή που συνδέεται έμμεσα με την παμπ ήταν το 2010, στον «Πανελλήνιο Διαγωνισμό Κοκτέιλ» που είχε διοργανώσει η «Ένωση Μπάρμεν Ελλάδος» στο Club Hotel Casino Loutraki. Είχαν προσκαλέσει και τον πατέρα μου για να τον τιμήσουν για την πολυετή του συνεισφορά στο επάγγελμα του μπάρμαν. Θυμάμαι τότε, λοιπόν, τον πατέρα μου, στον πολύ σύντομο λόγο του, να συμβουλεύει τους νεότερους συναδέλφους μας να αντιμετωπίζουν αυτό που κάνουν ως λειτούργημα και όχι ως επάγγελμα. Κάπου εκεί κατάλαβα ποσό πολύ θέλω να συνεχίσω αυτό που ο πατέρας μου ξεκίνησε το 1972. Πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν μπαρ σαν το Red Lion και μπάρμεν με φιλοσοφία σαν αυτή του Παντελή!