Ανηφορίζω προς το θέατρο βράχων με διάθεση νοσταλγική. Τρία από τα αγαπημένα συγκροτήματα των νεανικών μου χρόνων μαζί στη σκηνή του θέατρου Βράχων. Υπόγεια Ρεύματα, Magic de Spell, Δημήτρης Μητσοτάκης και Παναγίωτης Κατσιμένης, από τους Ενδελέχεια.
Η ισχύς εν τη ενώσει, όπως χαρακτηριστικά είχε γραφτεί για αυτήν τη μουσική συνάντηση. Middle aged rock, σκέφτομαι με υποβόσκουσα σαρκαστική διάθεση, και για εκείνους και για εμένα. Έκανα λάθος, και χαίρομαι που έκανα λάθος!
Στη σκηνή δεν είδα μεσήλικες να αναπαράγουν παλαιότερες επιτυχίες, που αγαπήσαμε δύο και βάλε δεκαετίες πριν. Είδα μορφές εμβληματικές, το ίδιο παθιασμένες, το ίδιο άγριες και οργισμένες, να ντύνουν με λόγια και μουσικές τη δική μας κραυγή, την δική μας ανάγκη για ανάσα ελεύθερη.
Παλιά και νέα τραγούδια και από τα τρία συγκροτήματα έδεναν αρμονικά και παρέσερναν το πλήθος σε ένα πάρτι που τα καθίσματα και οι μάσκες δεν κατάφεραν να το χαλάσουν, ούτε να αφαιρέσουν το παραμικρό από την ορμή και τη ζωντάνια του.