Πέντε πρόσωπα της πόλης που αγαπούν να την γυρίζουν και να την ανακαλύπτουν απαντούν στις ίδιες ερωτήσεις και αποκαλύπτουν τι τους συνδέει προσωπικά με την αγαπημένη μας καλοκαιρινή συνήθεια.

1. Πώς θυμάσαι την πρώτη σου φορά σε θερινό σινεμά;
2. Ποιο είναι το αγαπημένο σου στην Αθήνα και γιατί;
3. Ποια ταινία θες να δεις φέτος το καλοκαίρι;

Φωτεινή Καραγεώργου, face yoga instructor (fb: face yoga art)

1. Ναύπακτος, καλοκαίρι, το θερινό σινεμά δίπλα στην θάλασσα. Το μέγεθος της οθόνης εξωπραγματικά μεγάλο! Οι αισθήσεις όλες σε πλήρη ένταση και ταυτόχρονα σε αρμονία. Δεν κατάφερα να χαλαρώσω την πλάτη μου στην καρέκλα κατά την διάρκεια της ταινίας, τόσο μεγάλη ήταν η περιέργειά μου και η δύναμη των συναισθημάτων μου…

2. Το Εκράν, Νεάπολη Εξαρχείων, που είναι σαν ιπτάμενος δίσκος με δέντρα και πρασινάδες ο οποίος προσγειώθηκε στην πόλη. Μέσα του νιώθεις ότι εσύ ο ίδιος βρίσκεσαι σε κάποιο γύρισμα ταινίας, πρωταγωνιστής ή κομπάρσος δεν έχει σημασία.

3. Nuestras Madres, Γουατεμάλα. Ισπανόφωνη ταινία οπωσδήποτε, αγαπώ την γλώσσα! Έχει έντονες κοινωνικές και πολιτικές ανησυχίες, όμως η πραγματική μαγεία αυτού του σινεμά είναι η απλοϊκή προσέγγιση στην καθημερινότητα. Και φέτος, φυσικά θα ήθελα να δω μία σινεφίλ ταινία, όπως αυτές του Φελίνι που τόσο αγαπώ.

Ιάσων Δούσης, ακτιβιστής φροντιστηριούχος

1. Δεν ξέρω αν την θυμάμαι, παρότι δεν ήταν σίγουρα όσο ήμουν ανήλικος. Ως νεαρός πρέπει να πρωτοπήγα, κι εννοείται το λάτρεψα! Άρα το συνδέω με μια ενήλικη χειραφέτηση.
2. Η αλήθεια είναι ότι εκτιμώ ιδιαίτερα το Ριβιέρα, μιας και μένω στην Νεάπολη Εξαρχείων, και μού είναι κοντινό. Προβάλλει πάντα σινεφίλ ταινίες που είναι και το «είδος» που με συγκινεί περισσότερο.
3. Το δυστοπικό θρίλερ Les Traducteurs. Γενικά, δεν καίγομαι για θρίλερ, αλλά η πολυγλωσσία, η απομόνωση, ο εκβιασμός -έννοιες που διατρέχουν την ταινία- είναι αναμφίβολα επίκαιρες.

Αναστάσης Καρβούνης, youtuber (yt channel: karvoonaki)

1. Δεν τη θυμάμαι, γιατί είμαι από τους τυχερούς να έχω ένα θερινό σινεμά μόλις δύο λεπτά
από το σπίτι μου, το άσημο, αλλά αυθεντικό «Σινέ Κήπος» στην πλατεία Μοσχάτου, συνώνυμο για εμάς του καλοκαιριού. Όμως, το 2008 στην Σκόπελο, είδα σε θερινό το «Mamma Mia» παρέα με όλη την οικογένεια. Αξέχαστη εμπειρία, να βλέπεις ταινία στον τόπο που γυρίστηκε.
2. Το «Cine Paris», σκαρφαλωμένο στην Πλάκα, στην Κυδαθηναίων για την απόλυτη «τουρίστας στην πόλη μου” εμπειρία. Νομίζεις ότι μπορείς να ακουμπήσεις τα τείχη της Ακρόπολης στο πλάι και έχει και εξώστη για να βλέπεις και ταινία και νυχτερινή Αθήνα.
3. Στα θερινά βλέπω αυστηρά παλιές ταινίες και ανάλαφρες γαλλικές κομεντί. Στο μυαλό μου, τα blockbusters και το σύγχρονο Hollywood θέλουν σκοτεινές αίθουσες, ήχο dolby surrounded και ποπκόρν. Το θερινό θέλει πρασινάδα, κουρασμένα τζιτζίκια και κρύα λεμονάδα…

Μαριάμ Νίκου, εκδότρια Koita Magazine

1. Η πρώτη μου φορά σε θερινό σινεμά ήταν μαγική. Στις στρατιωτικές κατασκηνώσεις της Αλεξανδρούπολης, ένα μικρό σινεμά πνιγμένο στις πικροδάφνες και στο γιασεμί που μου έχει μείνει αξέχαστο.
2. Το αγαπημένο μου θερινό σινεμά στην Αθήνα είναι το Εκραν. Έμενα σχεδόν δίπλα του για αρκετά χρόνια και έχω πολλές τρυφερές μνήμες από εκεί.
3. Κάθε χρόνο ψάχνω να βρω θερινό σινεμά να παίζει την κλασική ταινία Καζαμπλάνκα. Το ίδιο θα κάμω και φέτος!

Νίκος Χριστόπουλος, μουσικός, τραγουδιστής

1. Ένα από τα πράγματα που θυμάμαι έντονα από την παιδική μου ηλικία είναι η πρώτη φορά που είδα ταινία σε θερινό. Ήμουν οχτώ όταν πήγαμε μαζί με τον πατέρα μου να δούμε το Spiderman 3 στο ΣΙΝΕ ΚΗΠΟΣ στο Μοσχάτο. Είχαμε κάτσει αρκετά πίσω και είχαμε και ένα τραπεζάκι. Φάγαμε σουβλάκια στο διάλειμμα. Η τέλεια βραδιά!
2. Ο ΣΙΝΕ ΚΗΠΟΣ! Είναι το σινεμά της γειτονιάς μου… Αν δε θέλαμε να παίξουμε στην πλατεία, μπορούσαμε απλώς να δούμε μια ταινία. Ή ακόμα κι αν δε θέλαμε να δούμε ταινία, δίναμε ραντεβού απ’ έξω.
3. Θα ξαναδώ την ταινία «Ευτυχία» του Άγγελου Φραντζή. Αν στο κλασικό σινεμά ήταν μία φορά καλή, νομίζω πως στο θερινό η προβολή θα είναι απλώς ονειρική. Σκέφτομαι από τώρα το απαλό καλοκαιρινό αεράκι σε συνδυασμό με τις ανατριχιαστικές μελωδίες της ταινίας κάτω από τα αστέρια…

Σκεύη Ερωτοκρίτου, ιδιοκτήτρια “Blue Bird”, συνιδιοκτήτρια “Joshua tree Cafe”

1.Πρώτη φορά φοιτήτρια στο σινε παρί στην Πλάκα. Early 2000s, δεν θυμάμαι καθόλου τι είδα, θυμάμαι τον ενθουσιασμό μου, ήταν υπέρτατο να’χεις τη μαγεία του σινεμά κάτω από καλοκαιρινό ουρανό, με μπύρες στο χέρι και τσιγάρα που ήταν κάποτε πολύ σημαντικά!

2.Αγαπώ το Θησείον πολύ και όλα τα θερινά στα νησιά!

3.Δεν έχω προλάβει να δω τι παίζει να το περιμένω για να είμαι ειλικρινής. Θα ρίξω ματιά να θυμηθώ και θα σας πω (αν και ψοφάω να πηγαίνω θερινό για classics- σινεφίλ)!

Κωνσταντίνα Σιλεβρή, ηθοποιός

1. Το πρώτο μου ραντεβού με τον έρωτα, το πρώτο φιλί ήρθε σε θερινό σινεμα στο υπέροχο νησί της Λευκάδας ένα καλοκαίρι που ακόμη σιγοβράζει στο στήθος μου. Με νυχτολουλουδα να μυρίζει το σύμπαν και με μια εφηβική ανυπομονησία να θέλει να ζήσει. Την ταινία δεν την θυμάμαι, θυμάμαι την καρδιά μου να χτυπά θεότρελα και βέβαια εκείνον να με κοίτα στα μισοσκοταδα.
2. Ο θερινός κινηματογράφος Αίγλη, φυσικά! Αίσθηση πραγματικής ελευθερίας μέσα σε ένα κήπο του Ζαππείου με δροσιές και μυρωδιές ακαταμάχητες.
3. Θα ήθελα να δω αρκετές και νομίζω πως θα τα καταφέρω όπως το 1917, Ο Έκπτωτος, Winona, Απόστρατος.

Πένυ Ξενάκη, τραγουδίστρια

1. Πόλη μου ο Πειραιάς, γειτονιά μου η Καστέλλα. Πρώτες φορές στο Αελλώ, στο Splendid και στο Capitol στο Πασαλιμάνι. Γκαζόζα, σάμαλι, κωκ, πατατάκια, πασατέμπος, μαζεμένη όλη η “μαρίδα” της γειτονιάς να δούμε Βουγιουκλάκη ή Καρέζη, Βέγγο απαραίτητα, Ιταλικές κωμωδίες και γουέστερν. Μυρωδιές από τα γιασεμιά και δική μου χαρά να σκάβω το χαλικάκι με τα πόδια μου. Μετά έγιναν σούπερ μάρκετ τα σινεμαδάκια μας…
2. Στη γειτονιά μου, το Σινέ Βοτσαλάκια ακριβώς πάνω στη πλαζ, και είναι χάρμα, στην Αθήνα το αγαπημένο μου είναι το Σινέ Θησείο!
3. Δυο ταινίες που μάλλον είμαι η μόνη που δεν τις είδα, το Τζόκερ, και τα Παράσιτα.

Μωυσής Ασέρ, ιδρυτής δισκογραφικής εταιρείας “Καθρέφτης Ήχων Αληθινών”

1.Είχαμε δίπλα στο σπίτι μας, Πατησίων και Αγαθουπόλεως το “Μετροπόλ”, έχει γκρεμιστεί κι έχει δώσει την θέση του σε ένα Hondos. Ένα καλοκαιρινό σινεμά, με στρωμένο χαλίκι, καρέκλες και τραπεζάκια ανάμεσά τους και δροσερές γρανίτες στην καντίνα. Από το παράθυρο των γειτόνων χάζευα αποσπάσματα απο τις ταινίες που παίζονταν. Κάποια στιγμή μπήκα και μέσα. 150 μέτρα πιο κει, προς την Ομόνοια, είναι ακόμη εκεί η ταράτσα του “Αελώ”…

2. Τώρα πια ξεχωρίζω την “Ριβιέρα” και το “Θησείο”, κρατάνε την αιγλη τους. Είπα αίγλη και ξέχασα και την ”Αίγλη” στο Ζάππειο.

3. Αν είναι να δω κάποια απο αυτες που είδα τον χειμώνα στο κομπιούτερ, στο Νέτφλιξ κλπ
προτιμώ να δω μια ταινία που μου άρεσε του Πανουσόπουλου: ”Σ’ αυτή τη χώρα κανείς δεν ήξερε να κλαίει”. Συνδυάζει χιούμορ και συγκίνηση με έξυπνη μυθοπλασία!

Mike Τζαμαλής, εικαστικός, συγγραφέας

1. Πρώτο σινεμαδάκι θερινό, λίγο μετά το λύκειο, στο Φάληρο δίπλα στο κυματοθραύστη. Δίπλα στην αλμύρα, η ταινία “το Ημερολόγιο”, θυμάμαι από την παρέα κάποια που είχε συγκινηθεί…
2. Αγαπημένο αυτό που προείπα αλλά θέλω πολύ να πάω στο Σινέ Θησείο και να δω την “Casablanca”…
3. Δεν έχω συγκεκριμένη ταινία στο μυαλό μου, κάτι ανάμεσα σε ανάλαφρο να μη σκέφτομαι και να χαθώ στη μαγεία του χώρου, ίσως μια κωμική, όχι κάτι βαρύ. Σκέφτομαι το θερινό ως μυσταγωγία, με μυρωδιές, μαγικό περιβάλλον κι ίσως μια πορτοκαλάδα να σε πάει στα παιδικά σου χρόνια…