Ένα ακόμα καρναβάλι έφτασε στο τέλος του…

Από σήμερα οι χαρούμενες, αστείες, προκλητικές, ονειρικές μας μάσκες θα μπούνε στο ντουλάπι της καθημερινότητας , και θα φορέσουμε ξανά το σοβαρό, αγέλαστο προσωπείο της ενηλικότητας. Το παιδί μέσα μας θα μετράει πάλι αντίστροφα μέχρι το επόμενο αυτοσχέδιο καρναβάλι για την απελευθέρωση.

Κοιτάω τις φωτογραφίες από το καρναβάλι στο Μεταξουργείο, μία εβδομάδα πριν, και αναρωτιέμαι. Που θα πάνε τώρα αυτά τα ξωτικά; σε πιο εργασιακό 12ώρο θα καίνε τα φτερά τους οι νεράιδες; Και εκείνος ο μικρός κόκκινος ιπτάμενος διαβολάκος σε ποια απωθημένα όνειρα θα πάει να τρυπώσει; Τα λάγνα φιλιά και οι αγκαλιές σε ποιες ρουτινιασμένες σχέσεις θα χωρέσουν; Τα βήματα που χόρευαν μεθυσμένα με νταούλια και κλαρίνα προς το φως πώς να συρθούν πάλι σε προκαθορισμένες διαδρομές;

Ας κρατήσουν λοιπόν οι χοροί, μια μέρα και άλλη μία ακόμα! Σε ανοικτούς, καθάριους ουρανούς ας πετάξουν οι χαρταετοί μας , και όταν τα σύννεφα και οι σκέψεις σκοτεινιάζουν το βλέμμα ας θυμόμαστε ότι εκεί ψηλά πάντα λάμπει ο ήλιος και ότι το παιδί μέσα μας θα ψάχνει μια τόση δα αφορμή να μας παρασύρει ξανά σε σκανδαλιές.

Μανουδάκη Θεανώ

Κοινωνιολόγος-Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας