Πόσο ακόμα να περιεχόμαστε σε ιδιωτεύουσες χαρές; Πλημμυρίζουμε από αγκαλιές και μάτια που μοιράζονται το άπειρο, το ακαθόριστο, το εγχώριο και εξωχώριο. Το όλον και το τίποτε. Το πάντα… Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής υγείας και η εποχή μας βρίθει από αψυχολόγητες πράξεις συνανθρώπων με βιασμό σωμάτων και ψυχών από άκρου εις άκρον ετούτης της παγκοσμίου γειτονιάς. Άραγε ποια χρώματα θα μπορούσαν να αναρριχηθούν από τον Καιάδα τους να εξιλεωθούν με ένα απλό βάμμα της ψυχής μας; Ένα χαμόγελο, μια καλημέρα και σκοτείνιασε στη μοναξιά του ο μισανθρωπισμός. Και μη θαρρείς πως κι οι “τρελοί” τρεκλίζοντας στη σιωπή τους δεν έχουν ψυχική ισορροπία. ‘Ολα είναι θέμα μέτρου. Καλημέρα σε κάθε ψυχή κόΖμημα.

*Ευχαριστούμε πολύ τον Αλέξανδρο- Γεώργιο Τανασκίδη Λαμπουσνάκη για την ευγενική παραχώρηση κειμένου και φωτογραφίας.

*Η λήψη έγινε στην Θεσσαλονίκη, Άνω πόλη