Ο Κωνσταντίνος δεν είναι ένας άγνωστος. Όχι γιατί έχουν γραφτεί πολλές φορές για αυτόν άρθρα, έχει εμφανιστεί στην τηλεόραση και κέρδισε το βραβείο Ευρωπαίου πολίτη. Ούτε γιατί αρνήθηκε να λάβει το ίδιο βραβείο από την Ευρώπη του κανιβαλισμού. Ούτε γιατί κάθε μέρα θα τον βρεις σε μια κεντρική πλατεία της πόλης, παρέα με άλλους εκατοντάδες. Δεν είναι άγνωστος γιατί όταν σηκώνει το τηλέφωνο σου λέει “καλημέρα” και “τι κάνεις;” σαν να σε ξέρει χρόνια.

Γελάει και σε πειράζει και δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις καμία από τις τακτικές “σπασίματος του πάγου” που είχες ετοιμάσει. Σου προσφέρει ανήσυχα και φροντιστικά το καφέ και το χυμό, να σε φιλέψει, αφού είσαι εδώ. Στο σπίτι του. Στο σπίτι του “Άλλου Ανθρώπου”, όπου στεγάζεται μεμιάς το αρχηγείο, η αποθήκη, το κέντρο ημέρας και η Κουκίδα, η γατοβοηθός.

Κωνσταντίνε, ξέρω ότι ξεκίνησες τον “Άλλο Άνθρωπο” μετά από ένα επεισόδιο που είδες στο δρόμο…

Στη λαϊκή αγορά στο Αιγάλεω δυο πιτσιρίκια τσακώνονταν για σάπια πράγματα. Περισσότερο δεν με πείραξε που τσακωνόντουσαν, αλλά οι άνθρωποι που περνούσαν γύρω και δεν έκαναν τίποτα. Γιατί έβλεπα τον εαυτό μου μέσα σε αυτούς. Εγώ είμαι άνθρωπος της επικοινωνίας, δεν γουστάρω την αδιαφορία. Η επικοινωνία προχώρησε τον πολιτισμό, η συμβίωσή, οι ιδέες που έπαιρναν οι άνθρωποι. Αλλιώς θα είμαστε ακόμη στα σπήλαια.

Υπάρχει μια θεωρία κβαντικής φυσικής που λέει ότι η πραγματικότητα γεννιέται μέσα από την αλληλεπίδραση…

Ο βασικός νόμος της ύπαρξης δηλαδή. Ακόμα και οι λύκοι ενώνονται για να μπορέσουν να κυνηγήσουν μαζί, αν πεινάνε.

Και πως προχώρησε η σκέψη σου από το να μοιράσεις μερικά τόστ, στο να οργανώσεις μια ολόκληρη κουζίνα;

Την πρώτη φορά μαγειρέψαμε στο σπίτι και μοιράσαμε το φαγητό στη λαϊκή της Φυλής. Έγινε πανικός, άρχισαν και μας έφερναν δειλά δειλά κάποια πράγματα οι έμποροι. Μετά από δυο μέρες πήγαμε στην Καλλιδρομίου με κατσαρόλα πλέον, χωρίς να ζητήσουμε τίποτα ήρθαν και μας έδωσαν πάρα πολλά τρόφιμα, και την επόμενη που βρεθήκαμε στο Σύνταγμα, έγινε ο κακός χαμός….

Πως ξεχωρίζεις ποιος έχει ανάγκη, ποιος δεν έχει;

Δεν με νοιάζει αυτό. Το μόνο που από την πρώτη μέρα ήταν να τρώμε μαζί όλοι και όσοι έχουν ανάγκη και όσοι δεν έχουν. Άλλο το συσσίτιο με την κλασσική έννοια, άλλο η κοινωνική κουζίνα. Η αλληλεγγύη δεν περιμένει αντάλλαγμα, γι’ αυτό δεν χρειάζεται νομική μορφή.

Είσαι δεινός σεφ; Απολαμβάνεις το μαγείρεμα;

Το μαγείρεμα είναι η ζωή. Κάτι γεννιέται, μεγαλώνει, αναπτύσσεται, χρησιμοποιείται, μοιράζεται και καταλήγει στο χώμα. Το ίδιο και ο άνθρωπος. Πάντως καναδυό πράγματα θα μπορούσαν να μάθουν οι σεφ από μένα…συνταγές κυρίως 1000 μερίδων και πάνω.

Υπάρχουν εκείνοι που διαφωνούν με αυτό που κάνεις;

Πάντα υπάρχουν όσοι θα πουν τι είναι αυτός ο άνθρωπος, τι κάνει και πόσα βγάζει.

Πόσα βγάζεις;

Εκατομμύρια. Έχω μαγειρέψει δέκα εκατομμύρια μερίδες, ξέρεις πόσο κοστίζουν δέκα εκατομμύρια μερίδες; Βάλε και τα νοίκια, βενζίνες, ένα σωρό έξοδα. 5 εκατομμύρια ακόμη τουλάχιστον. Μέσα σε 7 χρόνια έχουν περάσει από τα χέρια μου πάνω από 15 εκατομμύρια ευρώ λοιπόν. Δεν έχω πάρει όμως ούτε μισό σεντς από κράτος, εκκλησία, δήμο, ΕΣΠΑ. Έχει μεγάλη διαφορά.

Πουλάει η αλληλεγγύη;

Το μόνο που πουλάει τώρα! Γιατί είναι εκείνο που έχουμε ανάγκη. Αυτό λέει και το μάρκετινγκ. Επικοινωνείς με τους ανθρώπους για να μάθεις τις ανάγκες τους και να τις καλύψεις (και αν δεν υπάρχουν να τις δημιουργήσεις).Το μάρκετινγκ δημιουργήθηκε από την αρχέγονη ανάγκη για επικοινωνία. Προϋπήρχε του καπιταλισμού. Ανίχνευε τις ανάγκες για να καλυτερεύσει την κοινωνία. Ο Χριστός έκανε μάρκετινγκ με αυτή τη έννοια.

Είναι ελληνική ή παγκόσμια η συγκυρία αυτή;

7 Δεκέμβρη στα γενέθλια του Άλλου Ανθρώπου μαγειρεύει όλος ο πλανήτης, από το Λος Άντζελες μέχρι το Πεκίνο και τη Μόσχα. Στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από 30 κουζίνες “ο Άλλος Άνθρωπος”. Έχουν ξεκινήσει 2 στο εξωτερικό. Αυτό λέγεται franchise αλληλεγγύης…

Πριν τον άλλο άνθρωπο, είχες σχέση με την αλληλεγγύη;

Οργανωμένα όχι. Το μόνο που έκανα, όταν έβλεπα κάποιον να ζητάει λεφτά του έλεγα να πάμε να φάμε μαζί. Από τους 100 οι 5 ερχόντουσαν. Με αυτούς τους 5 όμως έτρωγα, είτε σε εστιατόριο είτε μια τυρόπιτα. Ήταν υψηλόμισθοι που έχασαν δουλειές, πέσαν στο αλκοόλ ή τα ναρκωτικά, έχασαν την οικογένεια, έμειναν στο δρόμο. Ιστορίες νορμάλ, αληθινές ιστορίες.

Για κάποιους αυτό είναι ένας παράλληλος κόσμος, που δεν υπάρχει…

Δεν είναι ένας άλλος κόσμος, αν χάσεις τη δουλειά σου και δεν έχεις ιδιοκτησία μένεις στον δρόμο. Δεν γουστάρεις να το μάθει ο φίλος σου ο συγγενής σου, έχεις αξιοπρέπεια. Και περνάν έτσι οχι 24 ώρες, μήνες και χρόνια. Πες μου μετά αν δεν θα έπεφτες και συ στα ναρκωτικά.

Το σπίτι του άλλου ανθρώπου πώς βρέθηκε στο Μεταξουργείο και τι κάνει;

Εδώ είναι ένα μαγικό μέρος. Εδώ υπάρχει ένα από τα 7 ακριβότερα μαγαζιά της Ευρώπης, και δίπλα ακριβώς βρισκόμασταν εμείς. Συμβιώναμε. Ποτέ δεν είδαμε συνεισφορά δική τους. Δεν μας ένοιαζε. Εδώ βρίσκονται πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι μαζί. Πλούσιοι, μοντέλα, ρομά, μεροκαματιάρηδες. Εδώ ειναι το κέντρο.

Μέσα από τους ανθρώπους που γνώρισα στο μαγείρεμα ανακάλυψα ανάγκες. Την ανάγκη να πίνουν καφέ χωρίς να τους ζητάνε ταυτότητα, την ανάγκη να πλένουν τα ρούχα χωρίς να τους ζητάνε ταυτότητα. Την ανάγκη να μιλήσουν με κάποιον άνθρωπο, διαφορετικό, καινούριο. Έπρεπε να βρω τρόπο να τις καλύψω. Έτσι άνοιξε το “σπίτι” μας.

Αυτός ο λιτός και καθάριος τρόπος σκέψης κάνει τα πράγματα πολύ απλά…

Είναι απλά τα πράγματα. Υπάρχουν τρόφιμα, μοιράζω τρόφιμα. Υπήρξε ανάγκη για σχολικά, έκανα μια συνεννόηση με τα σχολεία, έβγαλα λίστες, όσο υπάρχουν τα είδη, ας έρχονται να τα παίρνουν αυτοί που έχουν ανάγκη. Οργανώθηκε και ενισχυτική διδασκαλία, αφού υπήρχε και αυτή η ανάγκη.

Και άμα δεν φτάσουν για όλους;

Πάντα φτάνουν. Μάτζικ. Πολλοί με λένε τρελό ( είναι και η αλήθεια δηλαδή). Νομίζουν οτι είμαι εντελώς χαζός.  Όμως πάντα φτάνουν, αλήθεια. Τη μαγεία την κάνει ο κόσμος, εγώ είμαι απλά το ραβδάκι.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που συνάντησες;

Το χρηματικό. Αν και τα χρήματα δεν είναι σκοπός, μέσο είναι.

Προσπάθησε να με συλλάβει η αστυνομία δυο-τρεις φορές . Δεν υπάρχει όμως νόμος…αν απαγορεύεται να μαγειρεύω εγώ έξω, πρέπει να καταργήσουμε και τα πανηγύρια και το αρνί το Πάσχα. Προσπάθησαν να προφασιστούν το υγειονομικό: τους ρώτησα αν θα συλλαμβάνουν και εκείνους που ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια, που το υγειονομικό το έχουν κάπως χειρότερο από μένα. Εδώ μαζί μαγειρεύουμε, μαζί τρώμε. Συνήθως βέβαια τα παράπονα είναι από τους “επιχειρηματίες”. Στην Κηφισιά ένας μου έφερε την αστυνομία γιατί μύρισε το μαγαζί του κρεμμυδίλα, λέει.

Και οι υποστηρικτές σου, πώς μοιάζουν;

Με έχει σταματήσει ένας Πακιστανός το βράδυ. Με αγκαλιάζει, μου δίνει ένα εικοσάρικο. “Εγώ έτρωγα ένα χρόνο από σένα και τώρα βρήκα δουλειά, και θέλω να συνεχίσεις με τη δικιά μου βοήθεια”.Έχει αδειάσει ο χρήστης το χαρτονάκι με τα 10δεκάλεπτα στο κουτί ενίσχυσης.

Τα κορίτσια  από τα στούντιο εδώ γύρω ξέρεις πόσες φορές έχουν φέρει τρόφιμα;

Άλλοι έχουν φέρει και από τα Βόρεια Προάστια.

Σε καλούν στα σχολεία… πώς σε αντιμετωπίζουν τα παιδιά;

Έχουν απορίες, πως δεν φοβάμαι. Τους λεω: Το παιδάκι δίπλα σου, δεν το κάνεις παρέα; Δεν φοβάσαι μη σε κολλήσει κάτι; Εγώ γιατί να φοβάμαι; Επειδή είμαι μεγαλύτερο παιδάκι;

Τα παιδιά αγαπάνε γιατί είναι πραγματικά.

Έστω ότι οργανώνεις μια παγκόσμια συνωμοσία σωτηρίας του ανθρώπινου γένους, πως θα έμοιαζε;

Μόνο μεταξύ μας οι άνθρωποι μπορούμε να τον σώσουμε. Ο γείτονας με το γείτονα, φτιάχνουν όλο τον πλανήτη.

Αν αναρωτιέσαι πως μπορείς να γνωρίσεις τον Κωνσταντίνο και να “κολλήσεις” από την τρέλα του, ρίξε μια ματιά στους τρόπους εδώ  http://oallosanthropos.blogspot.com/p/blog-page_4.html

Όπως αναφέρει και ο ίδιος: “Δεν έχει σημασία τι ακριβώς μπορείς να δώσεις. Ακόμα και αν απλά έρθεις, η παρουσία σου είναι αρκετή.”

Απο τη δική μου πλευρά μπορώ να σου πω οτι όση ώρα γινόταν η συνέντευξη στο σπίτι του “Άλλου Ανθρώπου” (Μεγ.Αλεξάνδρου 122 στο Μεταξουργείο), πέρασαν κοστουμάτοι και αλλοδαποί, παλιοί φίλοι,γείτονες και καινούριοι εθελοντές που κάτι άφηναν στο κουτί την ενίσχυσης, κάτι έφτιαχναν, κάτι μοίραζαν, κάτι ζητούσαν, κάτι πρόσθεταν στη συζήτηση. Γιατί εκτός του εαυτού σου, όλοι οι υπόλοιποι τελικά είναι οι “άλλοι άνθρωποι”.

Μια σκέψη του Κωνσταντίνου είναι….

Να σέβεσαι μια επιλογή, ακόμα και αν δεν είναι δικιά σου.

Το σπίτι του Κωνσταντίνου είναι…..

Παντού. Ο χώρος που κοιμάμαι δεν είναι σπίτι, εκεί που ζω είναι.

Η οικογένεια του Κωνσταντίνου είναι….

10 εκατομμύρια άνθρωποι.