Μια πολύ ωραία και ευχάριστη ασχολία είναι το να επιβεβαιώνεις τις εντολές για “πώληση πάση θυσία” των πωλητών στα πολυκαταστήματα. Πάω και παίρνω αρχικά ένα πουλόβερ εφτά extra small ΧΧΧS, αυτό που είναι κανονικά για παιδιά ως 4 ετών. Το φοράω και φωνάζω έναν πωλητή, από αυτούς τους πολύ ψηλούς τύπου Massimo Dutti, με γένια και μαλλί γλυμμένο πίσω σαν τον πρίγκηπα Ευγένιο Καρανιάν της Σαβοΐας.

“- Πως σας φαίνεται αυτό λέω? Εντάξει δεν είναι? Τα φοράω λίγο στενά εγώ.” Ο άλλος κοιτάει έντρομος, πετάνε οι φλέβες στο μέτωπο, βλέπει μια εφαρμογή τύπου ο Ντέμης Ρούσσος φοράει τα ρούχα του Μάικ Φασολάκη, έξω ο αφαλός, τα μανίκια στους αγκώνες.

“- Ναι χμμμ, ωραίο είναι, θα ανοίξει και λίγο με το πλύσιμο και στο κάτω κάτω αυτή είναι η γραμμή του, στενά τα φοράνε αυτά – έτσι είναι η μόδα τώρα”.

“-Αα… ευχαριστώ τέλεια !” , λέω εγώ.

Το αφήνω και πάω και παίρνω το ίδιο σε μέγεθος εννέα extra large 9 XXXL. Φωνάζω άλλον πωλητή, βαρόνο του Μαγδεμβούργου αυτή την φορά:

“- Ωραία δεν μου πάει αυτό? Μου αρέσουν λίγο χαλαρά…”. Τι να πει το παλικάρι, βλέπει ένα πουλόβερ μπέιμπι ντολ, φτάνει κάτω από το γόνατο, πρέπει να το κάνεις ρεβέρ για να μην το πατάς στο περπάτημα. Ξεροκαταπίνει, γυρνάνε τα μάτια του σαν κουλοχέρης στο Λας Βέγκας τρεις μπανάνες / μια φράουλα, το κεφάλι γύρω γύρω 360 μοίρες α λα Εξορκιστής, κάνει συσπάσεις το πρόσωπο, δεν ξέρει αν θέλει να κλάψει ή να γελάσει, αλλά σου λέει: “Προέχει η πώληση”.

“- Είναι λίγο άνετο, αλλά οκ, έτσι τα φοράνε αυτά. Εξάλλου τι θέλουμε να μας πνίγει το ρούχο όλη μέρα? Θέλει τον αέρα του. ‘Ε θα μαζέψει και λίγο με το πρώτο πλύσιμο, μια χαρά, πολύ καλό”

“– Ααα… ευχαριστώ πολύ , τέλεια, το ήξερα ! “

Το βγάζω, το διπλώνω, το πάω και το αφήνω και αυτό στην θέση του και πάω σε άλλο κατάστημα και παίρνω παντελόνι…