Πόση αλήθεια αντέχεις;
Αφού κρυφτούμε πίσω από τις αδυναμίες και τα λάθη
των δικών μας ανθρώπων, των φίλων και των γνωστών.
Αφού καταραστούμε για μία ακόμα φορά την Τουρκοκρατία, τους ξένους και τους πατροπαράδοτους εχθρούς μας.
Αφού αποφύγουμε τις ερωτήσεις των παιδιών μας, αλλάζοντας κανάλια και κουβέντα, προφασιζόμενοι κούραση και φορτωμένο πρόγραμμα.
Αφού όλα αυτά, λοιπόν, ας αναλογιστούμε για κάποιες γενικότερες σκέψεις που οφείλουμε στον εαυτό μας, που απαιτούν ειλικρίνεια, ανασκόπηση και αυτογνωσία. Τα απαραίτητα, δηλαδή, για να αλλάξει ίσως κάτι!
Ευχαριστούμε τους τέσερεις φίλους και φίλες που ανταποκρίθηκαν σε μία δύσκολη συμμετοχή σε αυτό το μικρό αφιέρωμα!
Καλή χρονιά!
4, 5, 6 | της Ευτέρπης Μ.
Το 2021 ήταν μια παράξενη χρονιά. Ξέχασες να γράφεις και τώρα γράφεις αυτό εδώ το μέτριο κείμενο. Ξέχασες να φαντάζεσαι εικόνες μετά μουσικής και ξέχασες πώς παλιότερα τις έκανες πραγματικότητα. Ήρθε η καταστροφή και μετά ξέχασες και να αντιδράς στην καταστροφή. Ξέχασες διάφορα πρόσωπα και ονόματα και μηνύματα. Ξέχασες πρόσωπα πολύ κοντινά και σε ξέχασαν κι αυτά. Θυμόσουν δηλαδή ότι υπάρχουν, αλλά άρχισες να ξεχνάς διάφορες λεπτομέρειες για αυτά. Άρχισες να ξεχνάς πώς μιλούσατε. Πώς τρώγατε ή πώς πίνατε μαζί. Πώς δουλεύατε μαζί πάνω απ’ όλα. Το ξέχασες, λες και συνέβαιναν όλα πριν από μια εικοσαετία.
Ξέχασες πώς κυλούσε ο χρόνος πριν. Ξέχασες εκείνα τα ξενύχτια με τη μοιρασμένη πλήξη. Ξέχασες πώς γινόταν και βρίσκονταν οι λύσεις μαγικά. Ξέχασες πώς έφταναν τα πράγματα από την αρχή τους σε ένα τέλος. Με παρέα. Ξέχασες κάποιους δρόμους που ήταν σημαντικοί. Ξέχασες έναν καφέ και μια συγκεκριμένη γεύση ενός σάντουιτς που έφτιαχναν στο καφέ. Ξέχασες μερικές απόψεις και αντιλήψεις που είχες. Ξέχασες πώς μετακομίζει κανείς, πώς κερνάει σφηνάκια, πώς συναντιέται αργά τη νύχτα. Ξέχασες να περνάς τα διόδια ό,τι ώρα να ‘ναι. Ξέχασες, για να το πούμε απλά, πώς γίνονταν τα πράγματα.
Ξέχασες πώς έμοιαζες. Ξέχασες πώς έμοιαζαν οι άλλοι. Ξέχασες βασικές διαδρομές. Ξέχασες κάποιες καλοκαιρινές αυγές στις μικρές Κυκλάδες. Ξέχασες να πάρεις κάποια τηλέφωνα. Ξέχασες μερικά γενέθλια. Ξέχασες κάποιες γιορτές. Ξέχασες να κάνεις εξετάσεις αίματος. Ξέχασες το όνομα εκείνης της κοπέλας που αγαπούσε τόσο πολύ την ποίηση. Ξέχασες το όνομα του αγοριού που αγαπούσε με πάθος το χωριό του. Ξέχασες κάποια πολύ κακά αστεία που σου έλεγαν στις γιορτές. Ξέχασες γιατί η θεία άρχισε να ξεχνάει. Ξέχασες να κάνεις τον sous-chef, τον ψυχολόγο, τον διαιτολόγο, τον γιατρό, τον μπασκετμπολίστα, τον ζωγράφο, τον μάστορα, τον χορογράφο, τον γραφίστα, τον μάγκα.
Ήρθε η καταστροφή και μετά ξέχασες και να αντιδράς στην καταστροφή. Ξέχασες διάφορα πρόσωπα και ονόματα και μηνύματα. Ξέχασες πρόσωπα πολύ κοντινά και σε ξέχασαν κι αυτά. Θυμόσουν δηλαδή ότι υπάρχουν, αλλά άρχισες να ξεχνάς διάφορες λεπτομέρειες για αυτά.
Ξέχασες το σχολείο που πήγαινες. Ξέχασες πού έχεις κρύψει μερικά χρήματα για ώρα ανάγκης και τι απέγινε εκείνο το σκαμπό από το κρουαζιερόπλοιο που βρισκόταν δίπλα στην είσοδο της πόρτας. Ξέχασες μερικές μάρκες προϊόντων. Ξέχασες μερικές λέξεις που σου επέτρεπαν να κάνεις τον έξυπνο και τον καμπόσο. Ξέχασες πού παρκάρουμε για να βολεύει. Ξέχασες την μπαταρία. Ξέχασες κάτι γαρίδες στην κατάψυξη. Ξέχασες βασικές εκπομπές που αγαπούσες και μερικά τραγούδια. Ξέχασες κάποια μεγάλα πάρτυ που βυθίστηκαν στο παρελθόν. Ξέχασες μεγάλα γεγονότα της προηγούμενης πενταετίας.
Ξέχασες κάπου μερικά αντικείμενα. Ξέχασες μερικά πρόσωπα που μάλλον δεν θα ξανακάνετε παραμονή Πρωτοχρονιάς μαζί. Ξέχασες να φτιάχνεις κάποια φαγητά. Ξέχασες ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό. Ξέχασες κάποιες πόλεις της Ευρώπης. Ξέχασες να ταξιδεύεις. Ξέχασες μερικές φράσεις εκείνων των ημερών. Ξέχασες μερικά qs. Ξέχασες ότι τις Κυριακές μερικές φορές έχει μαραθώνιο. Ξέχασες τις πίτσες της Μαρίζας. Ξέχασες τα σάντουιτς της Ελένης. Ξέχασες τον τόνο της φωνής κάποιων προσώπων, όταν παθαίνουν πανικό στο τηλέφωνο για κάτι που είναι σπουδαίο μόνο για σας.
Ξέχασες πώς κόβουμε χάρτινο τιμολόγιο. Ξέχασες κάποια πειρατικά νησιά στην άκρη του χάρτη. Ξέχασες κάποιες ελπίδες. Ξέχασες τους ήρωες ενός έργου που τους ήξερες καλά. Ξέχασες κάποια βιβλία που ήταν σημαντικά σαν ευαγγέλια. Ξέχασες μερικές ιδέες, μερικά φορέματα, μερικές κλοπές και μερικές σκοτεινές νύχτες. Έχασες και ξέχασες. Με κάποιον μάλλον κόπο. Αλλά θα συνεχίσουν να σου λείπουν. Όχι τόσο τα ίδια, υποθέτεις, όσο μια αίσθηση για το ποιος ήσουν γύρω τους και μαζί τους.
*ΥΓ: Η Ευτέρπη ήταν ωκεανογράφος. Όταν ξέσπασε ο COVID, σταμάτησε να μπαίνει στη θάλασσα και τώρα πάσχει από θαλασσοφοβία. Το 2022 σας εύχεται να μην κάτσετε καθόλου ήσυχα και να μην έχει κύμα.
