Τίποτα πιο βαρετό από έναν τύπο που αναμασά το πώς γίνεται μια δουλειά. Με ύφος χιλίων καρδιναλίων. Στην καλύτερη περίπτωση, έχει εμπειρία που αντί να του χαρίσει ψήγματα σοφίας, τον έχει κάνει άπειρα τυπολάτρη, ακραία δογματικό και απλά ένα γρανάζι που τυποποιημένα επαναλαμβάνει αυτό που ξέρει.
Γενικά, έχουμε πήξει από ειδήμονες, γκουρού και βαθείς γνώστες. Από το πώς βγαίνει ένα περιοδικό, το πώς κρατιούνται τα social, το πώς γράφονται τα κείμενα. Αρνούνται να δουν και να συζητήσουν άλλες οπτικές. Βασικά, δεν έχουν χρόνο. Αλλά ούτε και διάθεση. Ένα κουρασμένο σύστημα με ύφος λιονταριού και σβελτάδα ιπποπόταμου. Όμως, έχουν εξουσία. Και “νόου χάου”.
Τι κι αν η πραγματικότητα βοά και δεν βολεύεται σε αυτούς τους κανόνες; Τι κι αν ειδικά πάνω από τον χώρο του πολιτισμού πλανάται το φάντασμα της βαρεμάρας; Τα πράγματα συνεχίζουν να αναπαράγονται ως ξέρουν να κάνουν με βάση έναν οδηγό πλοήγησης που κανείς δεν ξέρει πώς απέκτησε τέτοια εξουσία πάνω στα μυαλά των ανθρώπων.
Όλο και περισσότερο στο έντυπο και στο site μας μιλάμε για την θηλυκή πλευρά της πόλης. Ίσως κάποιοι-ες μας κατηγορήσουν πως αναπαράγουμε παλαιά πρότυπα. Δεν πειράζει. Η θηλυκή πλευρά είναι πέρα από άνδρες και γυναίκες. Είναι η ικανότητα για να γεννιούνται νέες ιδέες και να δημιουργούνται καινούργια πράγματα. Αυτή η πλευρά της πόλης και των ανθρώπων της είναι ζορισμένη, στριμωγμένη στην γωνία. Επικρατεί ένας πατέρας αφέντης, τιμωρός, δικαστής, φιλικός, εχθρικός, κατασταλτικός, συμβουλευτικός.
Η θηλυκή πλευρά της πόλης υπάρχει σε πείσμα των καιρών.
Απόδειξη, αυτή η φωτογραφία μιας τοματιάς που φύτρωσε στο τσιμέντο της Συγγρού! Ευχαριστούμε την αναγνώστρια Lia Koutsiriba που μας την έστειλε.
Ευχόμαστε ένα ωραίο καλοκαίρι. Και έχει πλάκα που τις μια, δυο ή τρεις εβδομάδες που θα φύγουμε από την Αθήνα και την καθημερινότητα, τις ονομάζουμε… καλοκαίρι. Μια ολόκληρη εποχή δηλαδή. Έστω όμως και έτσι, ας γλυκάνουμε όσο μπορούμε, ας χαλαρώσουμε και ας έρθουμε κάπως πιο κοντά στα πραγματικά μας θέλω. Να θυμηθούμε κάτι από παλιά, τότε που μετρούσαμε παγωτά, μπάνια και φιλιά…
Αυτό το τεύχος, το τελευταίο της σεζόν, είναι και αυτό 80 σελίδες. Ακούμε πως ο κόσμος δεν διαβάζει. Από την άλλη όμως, για εμάς, είναι επιλογή να επιμείνουμε σε αυτήν την μορφή, την έντυπη και των κειμένων που είναι για να διαβάζονται. Είναι η ταυτότητα μας. Χωρίς ταυτότητα, δεν μπορείς να προχωρήσεις και τελικά, δεν έχεις λόγο ύπαρξης. Ακούμε και καλά λόγια, οπότε προχωράμε!
Ραντεβού τον σεπτέμβριο λοιπόν. Με ή χωρίς οικονομική κρίση, με ή χωρίς κορωνοϊο (πιο πολύ κούρασε η υπερανάλυση, παρά η καραντίνα), με ή χωρίς εξελίξεις στα εθνικά. Και η αλήθεια είναι πως περισσότερο ασχολούμαστε με τα δυο πρώτα, παρά με το τρίτο. Που όμως, είναι μάλλον το πιο σοβαρό ως θέμα. Ας προετοιμαστούμε, λοιπόν, ψυχικά για αυτό που θα ‘ρθει.
