Συναυλίες για τους σταρ, μικρά live για τους μουσικούς της καρδιάς και της γειτονιάς μας. Όπως και να έχει, η ζωντανή μουσική είναι κάτι που έχουμε ανάγκη και, εδώ στην Ελλάδα, δύσκολα φανταζόμαστε καλοκαίρι χωρίς αυτήν.

Οι ανακοινώσεις στις αρχές του Ιουνίου έλεγαν ότι ενδεικτικά θα έπρεπε να τηρούνται κάποια βασικά μέτρα: όριο πληρότητας 40% στους συναυλιακούς χώρους, πραγματοποίηση εκδηλώσεων με καθήμενο κοινό, 3 μέτρα απόσταση από την πρώτη σειρά των καθισμάτων, απόσταση 1,5 μέτρου σε περίπτωση που το κοινό είναι όρθιο, αλλά και ειδική διαδικασία ρύθμισης της ροής εισόδου και εξόδου του κόσμου.

Ο αριθμός εισιτηρίων είναι περιορισμένος. Ο Δημήτρης Μυστακίδης ,ας πούμε, εξηγούσε στον λογαριασμό του στο facebook ότι οι θέσεις έκλεισαν, ότι δεν χωράει άλλος κόσμος, να μην αγοράζουν ή αναζητούν άλλα εισιτήρια.

15 και 16 Ιούλη, πολλοί, πάρα πολλοί Αθηναίοι βρέθηκαν στο Ηρώδειο για την διπλή συναυλία-φόρο τιμής στον Θάνο Μικρούτσικο. Τηρήθηκαν τα μέτρα ασφαλείας και η μυσταγωγία του χώρου μάλλον παρέσυρε τον κόσμο μακριά από μακάβριες σκέψεις περί ιού και μέτρων προφύλαξης.

Από την άλλη, δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν ικανοποιούνται από τις τρέχουσες συνθήκες και δεν έχουν όρεξη να πάνε κάπου. Κάνουν υπομονή μέχρι του χρόνου, μέχρι την στιγμή που όλα θα είναι όπως πριν, χωρίς μάσκες και αντισηπτικά. “Πώς να τραγουδήσεις δυνατά μέσα από την μάσκα, να ενωθεί η φωνή σου με του κόσμου; Πώς θα πιεις την μπίρα σου; Δεν γίνεται με ημίμετρα…”, λέει η Παναγιώτα, τύπος εξόχως συναυλιακός, από αυτούς που συλλέγουν και τα εισιτήρια. Η παρέα της και η ίδια απείχαν φέτος από τα συναυλιακά δρώμενα. “Για μια μου φίλη, συντρέχει και ένας άλλος λόγος: ο πατέρας της ανήκει σε ευπαθή ομάδα και δεν πολυκυκλοφορεί γενικώς σε μέρη με πολύ κόσμο. Οπότε…”

Ο Νίκος, πάλι, δεν κρατήθηκε και αποφάσισε να πάει στην συναυλία Παυλίδη-Σιώτα στην Τεχνόπολη, ακουστική φάση και καθήμενο το κοινό. Όπως γράφτηκε και σε άλλα sites, η αμηχανία κυριαρχούσε. “Δεν τους είχα ξαναδεί live, ούτως ή άλλως, κανέναν τους. Δεν θα έχανα και φέτος την ευκαιρία, όπως και να έχει η κατάσταση. Στο τέλος, όλοι είχαμε περάσει καλά.”

Η Τεχνόπολη φιλοξένησε κι άλλους αγαπημένους καλλιτέχνες, ενώ το live streaming του Θανάση Παπακωνσταντίνου το Σάββατο 5 Σεπτέμβρη μονοπώλησε για αρκετές ώρες το ενδιαφέρον του κοινού στα social media με stories, αλλά και σχόλια παραπόνων σχετικά με την έλλειψη εισιτηρίων και με τους ιντερνετικούς χρόνους που φαίνεται πως μπέρδεψαν κάπως την κατάσταση.

“Είμαι τόσο υπερήφανη που ο Θανάσης πήρε αυτή την απόφαση. Με όποιον τρόπο, θα νικήσουμε. Η τέχνη θα νικήσει. Πρέπει να διαφυλάξουμε την υγεία μας, όπως επίσης οφείλουμε να προσπαθήσουμε να συγχρονιστούμε με τις απαιτήσεις της εποχής, μιας νέας, καθώς φαίνεται, εποχής. Για ακόμα μία φορά, η τεχνολογία μπορεί να είναι με το μέρος μας, αν την χρησιμοποιήσουμε προς όφελός μας”, μου εξηγεί η Χριστίνα, που έκλεισε εισιτήρια για όλη την παρέα της και πίνανε μαζί μπροστά σε ένα πανί που αποθέωναν.

Η συναυλία του Σωκράτη Μάλαμα, από την άλλη, ήταν live και αρκετά αμήχανη, γιατί είναι δύσκολο για τους θαυμαστές του καλλιτέχνη με το συγκεκριμένο ρεπερτόριο “να καθίσουν ήσυχοι”. Κάθισαν παρόλα αυτά. “Κι αφεθήκαμε στα τραγούδια, τι άλλο να κάναμε;”, μου εξηγεί η Αναστασία, που δεν έχει χάσει καμία συναυλία του Μάλαμα τα τελευταία χρόνια.

Η Ταράτσα του Φοίβου μήπως να γίνει μουσικοθεατρική;

Ο Φοίβος Δεληβοριάς και οι συνεργάτες του αποφάσισαν πέρσι να τελειώσουν πανηγυρικά την “Ταράτσα”, όμως συνέχισαν λόγω μεγάλης ζήτησης-από τα πλέον επιτυχημένα συναυλιακά projects- ακόμα και φέτος, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες. Από την Πέμπτη 23 Ιουλίου και για εννέα Πέμπτες… οι οποίες έγιναν δέκα, καθώς σήμερα, 24 Σεπτέμβρη, θα λάμβανε χώρα μια one of a kind παράσταση, μουσικοθεατρική με την συμμετοχή της Καίτης Γαρμπή , του Δημήτρη Μέντζελου και του Θανάση Αλευρά.

Πριν λίγες μέρες, όμως, ανακοινώθηκαν τα νέα μέτρα-πόσα μέτρα!- που οδήγησαν τον Δεληβοριά στην εξής ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο fb, υπερασπιζόμενος και τον συνάδελφο και φίλο του Κωστή Μαραβέγια:

«Δεν είναι όμως σουρεαλιστικό, στον ίδιο χώρο, με τα ίδια αυστηρά μέτρα, την ίδια θερμομέτρηση, τα ίδια καθίσματα που πιάνουν το 60% του χώρου να μην μπορεί να γίνει η συναυλία του Maraveyas, μόνο και μόνο επειδή είναι…συναυλία; Αν δει, μάλιστα, κανείς, τι συμβαίνει με καζίνα, ναούς, ΜΜΜ κλπ. το τοπίο φεύγει από τον πρώιμο σουρεαλισμό και οδηγείται στο ύστερο θέατρο του Ιονέσκο.

Νομίζω πως οι μόνες σοβαρές επιλογές που έχουν οι ιθύνοντες είναι δύο: είτε τα σταματάει όλα κανείς για κάποιο διάστημα, θεσπίζοντας όμως μια γενναία επιδοματική πολιτική για όλους τους εργαζομένους των κλάδων που πλήττονται, είτε αφήνει όλες τις εκδηλώσεις να λειτουργήσουν με αυστηρό υγειονομικό πρωτόκολλο και ελέγχους.

Εννοείται πως κι εγώ και όλοι οι συνάδελφοί μου στηρίζουμε τη δεύτερη λύση. Στο Άλσος προσπαθήσαμε να γίνουμε κι ένα υπόδειγμα σοβαρής λειτουργίας, κάναμε ό,τι περνούσε απ’ το χέρι μας για να αποδείξουμε πως όλα μπορούν να λειτουργήσουν σ’ αυτή τη δύσκολη εποχή, όταν υπάρχει μεράκι και υπευθυνότητα.

Έστω και τελευταία στιγμή λοιπόν, προτρέπουμε τα αρμόδια Υπουργεία να ακούσουν υπεύθυνα τις λύσεις που τους προτείνουν τα σωματεία τόσο για τη δύσκολη καλοκαιρινή σεζόν που τελειώνει, όσο και για τον ακόμη πιο δύσκολο χειμώνα που έρχεται. Υπάρχει ακόμα χρόνος να σωθούμε.

Αλλιώς, η καλύτερη λύση για τον φίλο μου τον Κωστή και όλους όσους θα εργάζονταν στη συναυλία του, θα είναι να παίξουν κανονικά στο Άλσος, ονομάζοντας απλώς την παράστασή τους «Άμλετ». Και η μοναδική λύση για τους υπόλοιπους στον κλάδο της μουσικής, θα είναι η αποστήθιση του «Να ζει κανείς ή να μη ζει», με επίγνωση του γεγονότος πως αν συνεχιστεί αυτή η άνωθεν ανευθυνότητα, η απάντηση στο δίλημμα θα είναι αναγκαστικά το «να μη ζει»

Το πρόβλημα, όμως, δεν εξαντλείται στην μη πραγματοποίηση των συναυλιών του Δεληβοριά και του Μαραβέγια.

Δεν είμαι φίρμα, τι να κάνω;

Οι πιο “μικροί” καλλιτέχνες, οι λιγότερο γνωστοί είναι για ακόμα μια φορά οι χαμένοι της υπόθεσης-ναι, η φήμη και το όνομα παίζουν μεγάλη σημασία, εν προκειμένω.

Συναυλίες σε δήμους ή σε πάρκα στις γειτονιές που ανακούφιζαν με καλά έξτρα διάφορους μουσικούς και τραγουδιστές, φέτος δεν πραγματοποιήθηκαν. Ακόμα και στις περιπτώσεις των lives σε αυλές μαγαζιών, με το κλείσιμο στις 12, τα μεροκάματα ρυθμίζονται αλλιώς.

Σου λέει θα παίξεις τρεις ώρες, 21:00-00:00. Και στην Ελλάδα, τρώμε αργά. Και ο Έλληνας δεν είναι μαθημένος να ακούει ρεμπέτικα από τις 7 το απόγευμα. Και άλλα τέτοια.

Οι μουσικοί και οι τραγουδιστές, ευτυχώς, ως έναν βαθμό βιοπορίζονται από τα μαθήματά τους. Διδάσκουν σε επίδοξους εκπροσώπους της μουσικής τέχνηες, την τέχνη τους-κάπως οξύμωρο. Και όμως, η διδασκαλία βοηθά αρκετά την τραυματισμένη οικονομική τους κατάσταση.

“Φέτος το καλοκαίρι, είχα το 1/3 των συναυλιών και των live που είχα πέρσι, πρόπερσι και γενικώς, από όσο με θυμάμαι. Κρίση-ξεκρίση, τα καλοκαίρια παίζαμε. Με λιγότερα μεροκάματα, με αλλιώτικες συνθήκες, αλλά παίζαμε. Φέτος είναι άλλη κατάσταση, πρωτόγνωρη για όλους!”, λέει ο Φ., τραγουδοποιός και κιθαρίστας.

Αρκετοί καλλιτέχνες αναζήτησαν για πρώτη φορά στην ζωή τους πρωινές δουλειές. Γνωστή τραγουδίστρια του λαϊκού πάλκου, κοσμαγάπητη από τους ακροατές του ρεμπέτικου, ανακοίνωσε ότι έπιασε πρωινή δουλειά σε κατάστημα εστίασης. Παράλληλα, συνεχίζει κάποιες εμφανίσεις περιορισμένες σε αριθμό.

Ο χειμώνας αναμένεται δύσκολος, με αχαρτογράφητο το σκηνικό γύρω από τους τρόπους λειτουργίας των κλειστών συναυλιακών χώρων. Κάθε μέρα, αναμένουμε και από μια εξέλιξη.

Με ένα σύντομο lockdown να συζητείται ζωηρά, οι μουσικοί αγχώνονται και δικαίως. Το ίδιο ισχύει με τους ηθοποιούς, οι περισσότεροι από τους οποίους, είτε δίνουν παραστάσεις σε υπαίθρια θέατρα, είτε προετοιμάζονται με πρόβες για τον χειμώνα στην περίπτωση που τα θέατρα λειτουργήσουν υπό όρους.