Ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος;
“Άξαφνα ανατρόμαξα. Κάτω βαθιά, μέσ’ από το μενεξεδένιο σύγνεφο, είδα να προβαίνη ίσκιος πελώριος. Η χοντρή κορμοστασιά, το πυργογύριστο κεφάλι του φάνταζαν Αγιονόρος. […] Ο ίσκιος πρόβαινε στα νερά με άλματα πύρινα. Κι όσο γρηγορώτερα πρόβαινε, τόσο μίκραινε η κορμοστασιά του. Και άξαφνα ο θεότρομος όγκος χιλιόμορφη κόρη στάθηκε αντίκρυ μου. Διαμαντοστόλιστη κορώνα φορούσε στο κεφάλι και τα πλούσια μαλλιά γαλάζια χήτη άπλωναν στις πλάτες ως κάτω στα κύματα. Το πλατύ μέτωπο, τ’ αμυγδαλωτά μάτια, τα χείλη της τα κοραλλένια, έχυναν γύρα κάποια λάμψη αθανασίας και κάποια περηφάνεια βασιλική. Από τα κρυσταλλένια λαιμοτράχηλα κατέβαινε κ’ έσφιγγε το κορμί ολόχρυσος θώρακας λεπιδωτός και πρόβαλλε στο αριστερό την ασπίδα κ’ έπαιζε στο δεξί τη Μακεδονική σάρισσα. […] -Ναύτη· καλεναύτη·ζη ο βασιλιάς Αλέξαντρος; -Τώρα, Κυρά μου! Απάντησα χωρίς να σκεφτώ. Τώρα βασιλιάς Αλέξαντρος! Ούτε το χώμα του δε βρίσκεται στη γη. Ωιμέ! Καλό που το ’παθα! Η χιλιόμορφη κόρη έγινε με μιας φοβερό σίχαμα. Κύκλωπας βγήκε από το κύμα κ’ έδειξε λεπιοντυμένο το μισό κορμί. Ζωντανά φίδια τα μεταξόμαλλα σηκώθηκαν περαδώθε, έβγαλαν γλώσσες και κεντριά φαρμακερά κ’ έχυσαν φοβεριστικό ανεμοφύσημα. […] -Όχι, Κυρά, ψέματα!…τρανοφώναξα με λυμένα γόνατα. -Ναύτη· καλεναύτη·ζη ο βασιλιάς Αλέξαντρος; -Ζη και βασιλεύει· απάντησα ευθύς. Ζη και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει.» Άκουσε τα λόγια μου καλά. Σα να χύθηκε αθάνατο νερό η φωνή μου στις φλέβες της, άλλαξε αμέσως το τέρας κ’ έλαμψε παρθένα πάλι χιλιόμορφη. Σήκωσε το κρινάτο χέρι της από την κουπαστή, χαμογέλασε ροδόφυλλα σκορπώντας από τα χείλη της. Και άξαφνα στον ολοπόρφυρον αέρα χύθηκε τραγούδι πολεμικό, λες και εγύριζε τώρα ο Μακεδονικός στρατός από τις χώρες του Γάγγη και του Ευφράτη.”
Ανδρέας Καρκαβίτσας, Η Γοργόνα (απόσπασμα).
Εάν ο τίτλος της έκδοσης ήταν Η ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΠΕΘΑΝΕ μερικές εκατοντάδες θα μας έκαναν μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση. Τώρα που ο τίτλος είναι Η ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΖΕΙ αρκετές εκατοντάδες μας λένε πως πέθανε… Κλείνουμε λοιπόν μαζί σας ραντεβού ΠΑΤΗΣΙΩΝ (ζει) και ΠΑΤΗΣΙΩΝ (πέθανε) ΓΩΝΙΑ και περιμένουμε. Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας με ένα κείμενο (που θα έκανε τον αυτόματο διορθωτή να κοκκινίζει από τα λάθη και την ντροπή) μας καλεί να αναστοχαστούμε. Σαν έκδοση συνεχίζουμε να συνομιλούμε με κόσμο και με τον εαυτό μας. Να ν ιώθουμε το ΖΕΙ και το ΠΕΘΑΝΕ. Να απαντάμε με διαφορετικούς τρόπους στο ερώτημα της Γοργόνας. Να νιώθουμε το άγχος, την ελπίδα και το γονάτισμα. Από το 2012 που πρωτοκυκλοφορήσαμε έχουμε ακούσει πολλές φορές πεθαμενατζίδικες φωνές που μας καλούν σε μνημόσυνα και κηδείες. Αλλά και χαζοχαρούμενες ιαχές που δεν αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες της χαμοζωής. Τελικά είναι θέμα αντίληψης, στάσης και οπτικής. Μία διελκυστίνδα λοιπόν. Το θέμα είναι αν τραβάς και από πια μεριά! Η Γοργόνα, ο Αρχαίος Ινδιάνος Μάγος του Πεδίον του Αρεως, και εμείς σας ευχόμαστε ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, δίνουμε ραντεβού για τον Ιούλιο (στην γωνία που λέγαμε πριν!) και σας ευχαριστούμε όλους για την αποδοχή και για την συντροφιά σας που μας χαρίσατε μέχρι εδώ. ΖΕΙ;
