Κάποτε οι δευτεριάτικες εκδόσεις των εφημερίδων ήταν γεμάτες διαφημίσεις για τις νέες ταινίες που προβάλλονταν στους κινηματογράφους (τότε οι πρεμιέρες γίνονταν τη Δευτέρα).
Οι διαφημίσεις για τις ταινίες επιστημονικής (και όχι μόνο) φαντασίας που προβάλλονταν κάποτε, είναι πραγματικές χρονοκάψουλες, αφού μας αποκαλύπτουν περισσότερα για το zeitgeist της εποχής, παρά για την ίδια την ταινία. Η σύγκριση της διαφήμισης με την πραγματική αφίσα της ταινίας, φανερώνει πολλά για την τότε «πρόσληψη» των ταινιών φαντασίας.
1957: The Disembodied
Ένας φωτογράφος σε μια αποστολή στη ζούγκλα (τι το ήθελε;) αντιμετωπίζει χίλιους κινδύνους: μαγεία βουντού, ζούγκλα, νεκροί που επανέρχονται στη ζωή σαν απειλητικά ζόμπι, ημίγυμνες σειρήνες που λικνίζονται περιπαθώς υπό τους ήχους των ταμ-ταμ, εξωτικά μυστήρια σε μια εποχή που ο Τρίτος Κόσμος ήταν ακόμα αρκούντως «μυστηριώδης».
Η τέλεια συνταγή για ένα ακόμα από τα αναρίθμητα σχετικά B-movies των 1950s. Στις ελληνικές αίθουσες προβλήθηκε με τον (για μας) ακατανόητο τίτλο «Αιχμάλωτοι του Πράσινου Τρόμου», κάτι μάλλον ανεξήγητο αφού η ταινία είναι ασπρόμαυρη. Το επίθετο «πράσινος» έπαιζε πολύ στους μεταφρασμένους τίτλους των ταινιών της εποχής.
Τρανό παράδειγμα το θρυλικό γουέστερν «Μονομαχία στον Πράσινο Βάλτο» («Gunfight at the OK Corral»), που δεν διαθέτει κανένα βάλτο, πόσο μάλλον και πράσινο, αφού διαδραματίζεται στην ερημική και άνυδρη Αριζόνα. (Καθημερινή, 8.9.1961)
1977: Rabid
Η πρωταγωνίστρια (η δημοφιλέστατη τότε πορνοστάρ Μαίρυλιν Τσάμπερς) αναπτύσσει ένα φαλλικό κεντρί στη μασχάλη της που ρουφά ανθρώπινο αίμα. Tα θύματά της μετατρέπονται σε λυσσασμένα αιμοδιψή ζόμπι που διαδίδουν την «αρρώστια».
Η εξαπλούμενη επιδημία φέρνει λοκντάουν και στρατιωτικό νόμο στο Μόντρεαλ –πάντα υπό την υποβλητική σκηνοθεσία του δαιμόνιου Καναδού Ντέηβιντ Κρόνενμπεργκ, ο οποίος δημιούργησε μια γκάμα από τις καλύτερες ταινίες «σωματικού τρόμου» (body horror), οι οποίες εξερευνούν τους φόβους της σωματικής μεταμόρφωσης, ή της μόλυνσης (βλ. «Videodrome», «The Fly», «Naked Lunch», «EXistenZ», κ.α.).
Στις ελληνικές αίθουσες –στην εποχή που το σοφτ πορνό μεσουρανούσε- η ταινία πλασάρεται με τον αντίστοιχο πιασιάρικο τίτλο «Λυσσασμένες στα Νύχια του Τρόμου». Ο ξένος τίτλος, «Rabid», είναι γραμμένος… «Rapid», αλλά τι σημασία έχει μπροστά στο λίαν δελεαστικό «ασυγκράτητο όργιο σεξ, αίματος και τρόμου»; (Ακρόπολις, 24.2.1980)
Ηθικό δίδαγμα
Χάρη στον τρόμο πάντα γέμιζαν τα σινεμά, αλλά σήμερα είναι αδειανά ακριβώς εξαιτίας του τρόμου και των μέτρων εναντίον του τρόμου, τα οποία δημιούργησαν ακόμα περισσότερο τρόμο. Disembodied τρόμο, σε ένα παγκόσμιο, αξιοθρήνητο ριάλιτι. «Αγωνία, μυστήριο, δράση και περιπέτεια»… διαγράφονται τρεις λέξεις. Η Μαίρυλιν Τσάμπερς έχει πεθάνει εδώ και χρόνια από τις καταχρήσεις. Σαράντα χρόνια μετά το «Rabid», το μόνο που ακούγεται είναι το… Rapid (τεστ). Κρόνενμπεργκ, σε χρειαζόμαστε επειγόντως! Κι εσύ, Μαίρυλιν, γύρνα πίσω, ή έστω τηλεφώνα…
