Είναι δύσκολο κανείς να ορίσει με κάποιο συγκεκριμένο είδος τη μουσική των Calexico. «Μουσική χωρίς σύνορα» είναι η φράση που περιγράφει ίσως πιο σωστά, όλη την ουσία του έργου τους.
Από την americana και το desert rock μέχρι την cumbia, τη latin αλλά και το σύγχρονο indie o κατάλογος είναι μακρύς και μετρά πολλά χρόνια και χιλιόμετρα στη δισκογραφία και το δρόμο.
Έτσι για ακόμα μια βραδιά η 7άδα από την αμερικάνικη Τουσόν βρέθηκε στη χώρα μας – η επόμενη μετά το ιστορικό τους διπλό sold out στο Ηρώδειο το 2018. Η γνωστή σύνθεση που αγαπάμε, με την προσθήκη του Brian Lopez στην ηλεκτρική κιθάρα, ο οποίος πρώτη φορά επισκέφθηκε την Ελλάδα μας και σίγουρα θα έφυγε με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Ο κόσμος αρκετός και ενθουσιασμένος. Ο ήχος, γεμάτος. Τα παιχνιδιάρικα φώτα, να ακολουθούν τόσο αρμονικά τους ρυθμούς των οργάνων. Και μια μπάντα κυριολεκτικά on fire που όχι απλώς δεν έχει κορεστεί, αλλά δένει όλο και περισσότερο με τα χρόνια.
Ο frontman Joey Burns πάντα χαμογελαστός, συνεχώς να μας ευχαριστεί, κoυβαλώντας όλη την συναισθηματική φόρτιση των τραγουδιών αλλά και την ωριμότητα στην ερμηνεία. Ο δεύτερος δημιουργός του γκρουπ John Convertino, ένας πραγματικός μετρονόμος των ντραμς, πλήρως αφοσιωμένος στο έργο του. Όλοι ανεξαιρέτως εξαιρετικοί, με τα δύο πνευστά να κλέβουν σταθερά την παράσταση.
Και ήταν όλα εκεί: Το ταξιδιάρικο Inspiración με τον τρομπετίστα Jacob Valenzuela και σε χρέη τραγουδιστή. Το Black Heart να ρίχνει τους τόνους εκεί ακριβώς που χρειαζόταν και να δημιουργεί την τέλεια ατμόσφαιρα. To Cumbia de donde που παρέσυρε τους πάντες στο χορό. Το Stray σε μια αριστουργηματική, 10λεπτη εκτέλεση με τη συνοδεία και του Θωμά Κωνσταντίνου των Τακίμ, στο λαούτο, που δεν ήθελες να τελειώσει ποτέ. Ετερόκλητες διασκευές που όμως δέσαν άψογα με το υλικό της μπάντας (Love Will Tear Us Apart, Alone Again or, Carinito κλπ). Αλλά και μια διακριτική παρουσίαση του τελευταίου τους δίσκου “El Mirador” που η τόσο όμορφη ζωντανή εκτέλεσή του αποκάλυψε ακόμα περισσότερες πτυχές των τραγουδιών.
Η συναυλία των Calexico στην Τεχνόπολη την περασμένη Πέμπτη, ήταν το ιδανικότερο κλείσιμο ενός διμήνου γεμάτου υπέροχες συναυλίες που άφησαν γερό αποτύπωμα μέσα μας. Ένα δίωρο πλήρους επαγγελματισμού αλλά και ανεπιτήδευτης χαράς και αληθινού μοιράσματος. Μια γιορτή από αυτές που τόσο μας έλειψαν, ένα ταξίδι από την αμερικανική έρημο μέχρι το φως!
