Για τρία μοναδικά βράδια στις 11/12/13 Ιουλίου οι φίλοι του Θανάση Παπακωνσταντίνου ταξίδεψαν μαζί του στο ξεχωριστό μουσικό του σύμπαν.
Τα γήινα σώμα τους ήταν στο Κατρακειο Θέατρο στη Νίκαια αλλά οι ψυχές τους μεταφέρθηκαν στην Ανδρομέδα και τη Θούλη, στην Κοιλάδα των Τεμπών στη Βάλια Κάλντα και την Αμέρικα. Ενώθηκαν χιλιάδες φωνές μαζί με τη δική του, της Μελίνας Κανά, του Κωνσταντή Πιστιόλη, του Γιάννη Λίταινα, του Αλέξανδρου Κτιστάκη, του Δημήτρη Μυστακίδη, με κιθάρες, λαγούτα, πλήκτρα ,τρομπέτες και σαξόφωνα, γκάιντες, κλαρίνα και τύμπανα το τραγούδι έγινε αγκαλιά που μας χώρεσε όλους. Όσους είμασταν εκεί, όσους έλειπαν από το ραντεβού και όσους έφυγαν.
Για 3,5 περίπου ώρες, το κοινό όρθιο ύψωνε τα χέρια στον ουρανό, ανέμιζε σκέψεις και σημαίες πειρατικές, σαν σε τελετουργικό μουσικό δρώμενο, “έπλενε με το κρασί τα νυσταγμένα μάτια” και βαπτίζονταν ξανά, στο όνομα της αλληλεγγύης, της ενότητας και της έσω ελευθερίας του και δραπέτευε μακριά από όλα τα μίζερα.
Ένα ολόγιομο φεγγάρι μας έκλεινε το μάτι από τον ουρανό και μας συντρόφευε. Αυτή η ολόχρυση τράτα με τον σουρωτήρι πάτο, χρόνια τώρα αβύθιστη, χώρεσε για άλλη μία φορά χιλιάδες περιπλανώμενους, που έψαχναν τις ρίζες τους στον ουρανό και μέτραγαν φύλα στο κρεβάτι. Στους βράχους φύτρωναν ήλιοι, σα παράξενα λουλούδια, οι ερωτευμένοι έδιναν φιλιά και στους ώμους τους φύτρωναν φτερά.
Πόσο όμορφοι είναι αλήθεια οι άνθρωποι όταν χορεύουν αγκαλιασμένοι, πώς λάμπουν τα μάτια των νέων παιδιών στα σκοτάδι που σκορπάει από κόκκινες και πράσινες φωτιές, πόσο κοντά μας είναι οι ποιητές όταν στα λόγια τους παίρνει μορφή και σχήμα ο παλμός της καρδιά μας.
Σε ευχαριστούμε Θανάση, γιατί μας θυμίζεις πόσο ξεφτίλα είναι να τους αφήνουμε να μας χαλάνε το όνειρο, σε ευχαριστούμε για το τραγούδι που αφιέρωσες στον Παύλο και την αναφορά στον Μιχαηλίδη, για το ντροπαλό χαμόγελο που μας χαρίζεις αβίαστα από τη σκηνή, μα πιο πολύ σε ευχαριστούμε που μοιράζεσαι απλόχερα το φως από το οποίο είσαι φτιαγμένος.
Η επόμενη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στην Αθήνα: 18/7/22 Κατράκειο Θέατρο Νίκαια
Μαζί του:
Mελίνα Κανά: τραγούδι
Δημήτρης Μυστακίδης: κιθάρα, λαούτο, τραγούδι
Κωνσταντίνος Πιστιόλης: κλαρίνο, γκάϊντα, καβάλ, hang drum, τραγούδι
Γιάννης Λίταινας: κιθάρα, λαούτο, τραγούδι
Γιώργος Αγγελάκης: τρομπόνι, ακορντεόν
Νίκος Δημηνάκης: σαξόφωνα, φλάουτο, didgeridoo, πλήκτρα, beatbox
Απόστολος Γιάγκος: πλήκτρα
Λεωνίδας Κυρίδης: ηλεκτρικό μπάσο
Φοίβος Άνθης: τύμπανα
Κείμενο – Φωτογραφίες Μανουδάκη Θεανώ