Τι γίνεται όταν θες να βάλεις τάξη στο χάος; Όταν θες όλα να δουλεύουν με σύστημα, στην ώρα τους και χωρίς παρεξηγήσεις; Ή είσαι κάτοχος μεγάλου πλούτου ή έχεις αρχίσει και τρελαίνεσαι! Έτσι μου απάντησε κάποιος όταν του απεύθυνα το αρχικό ερώτημα…

Την είδα να κάθεται στην θέση της. Εκεί που καθόταν και όλες τις υπόλοιπες φορές όταν είχα επαγγελματικό ραντεβού μαζί της. Το βλέμμα της όμως τίποτα σπινθηροβόλο δεν είχε. Κοίταγε βαθιά, πέρα από τους τοίχους. Το ταγεράκι (αυτό που φοράνε τα στελέχη των πολυεθνικών) ίδιο, το χτένισμα ίδιο. Το χέρι της ανεβοκατέβαινε μηχανικά, τυποποιημένα, ρυθμικά. Σαν κάτι να άφηνε και μετά πάλι από την αρχή. Σοβάρευε μόλις κατέβαινε το χέρι, χαμογέλαγε μόλις υψώνονταν.

Μία έμορφη ξανθιά με τσίχλα στο στόμα (και στο κεφάλι) μου έκανε νόημα… κουνώντας υποτιμητικά το χέρι της. Σαν να μου έλεγε, άστα να πάνε…
Πλησίασα την φίλη μου. Ούτε που με είδε. Συνέχισε μόνο να βάζει με την φαντασία της κάτι κάπου. Μόνο που τώρα την άκουσα να μονολογεί. “Εσύ πας εκεί. Εσύ πας και εσύ εκεί. Εσύ πας στο άλλο ράφι. Χαχαχαχα.” Συσπάστηκε από τα γέλια έως και χαχανητά. Συνέχισε. “Εσύ εκεί, εσύ εδώ και εσύ παραπέρα…”

Ξαφνικά άρχισε να ουρλιάζει! Δυνατά, εκκωφαντικά, αστραποβόλα! “ΕΣΥ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ;;; ΕΣΥ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ;;;” Η ξανθιά γέλασε σαν βλαμμένο, μου έκανε νόημα περίμενε και έβαλε στα αυτιά της κάτι ακουστικά σε στυλ φλαμίνγκο…

Κάτι πήγα να της πω. “Αγάπη μου είσαι καλά;” Μου πέταξε κάτι που δεν υπήρχε και μου είπε με κακία. “Εσύ ποιος είσαι ο αποθηκάριος; Γιατί είσαι εδώ; Γιατί δεν τακτοποιείς τα εμπορεύματα; Γιατί δεν τα σκανάρεις ρε γμνε, ρε αρχδ, ρε παλιομν!” Έκανα πίσω φοβισμένος. Οι υπόλοιποι υπάλληλοι συνέχισαν τις δουλειές τους κανονικά και άφησαν την αφεντικίνα τους να βρυχάται. Ξανάρχισε να τακτοποιεί τα κατά φαντασία πράγματα η άμοιρη.

Είδα μπροστά της να έχει τυπωμένα κάτι διαφημιστικά για εκδρομή στην γιορτή κάστανου, κάτι μονόευρα και δίευρα και κάτι κονσέρβες από ντολμαδάκια και καλαμάρια… Έβγαλα τραβώντας και τα μαλλιά της ξανθιάς τα ακουστικά και της είπα δυνατά. “Τι έπαθε; Την πήγατε σε γιατρό;” “Ναι” μου λέει τσιχλομασώντας. “Για αυτό έγινε έτσι. Της είπε ότι δεν δουλεύει σε σούπερ μάρκετ στο τμήμα κονσερβών. Δεν το πήρε καλά!”

Τότε θυμήθηκα πως πριν τρεις μήνες μου είχε πει σε μια στιγμή χαοτικού επαγγελματικού παροξυσμού. “Ήθελα να ‘μαι σε ένα σούπερ μάρκετ και να τακτοποιώ κονσέρβες συνεχώς, τίποτα άλλο.” Κατάλαβα…

Σήκωσα τα μανίκια. Πρέπει να την βοηθήσω. Τις βάζει τελείως λάθος τις κονσέρβες. Εγώ θα τις τακτοποιώ κατά χρώμα…