Κυριακή πρωί στα στενά του Παγκρατίου. Κάτι με καλεί να στρίψω αριστερά. Μπροστά μου το σύνθημα “Δώσε λίγη αγάπη ρε εγωιστή”.

Πόσο δύσκολο μας είναι, άραγε, να δώσουμε λίγη αγάπη;

Τι θα γίνει με αυτό τον μόνιμο ανταγωνισμό που καταδιώκει τους ανθρώπους; Γιατί φοβάσαι το όμορφο; Γιατί ζηλεύεις;

Τι μας τρομάζει τόσο πολύ;  Πόσο κρίμα που χάνονται οι στιγμές χωρίς αυτήν. Εγωιστές.

Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για το σύνθημα αυτό.  Δε θέλω. Θέλω να το αλλάξω.

Η αγάπη είναι το παυσίλυπο  και το παυσίπονο μας

Δωσ’ την! Στο παιδί σου, στον άνθρωπο που σε εξυπηρετεί, στον άστεγο. στον πιο πετυχημένο, στον οδηγό του λεωφορείου και στον οδηγό του ταξί. Καμιά φορά την αξίζει κι  αυτός

Μην την κρατάς για ΄σένα. Η αγάπη αν την μοιράσεις πολλαπλασιάζεται. Δοκίμασε το

HStO