«Εγώ τραγουδώ για την αγάπη και την ειρήνη. Αν ένας αντίπαλος μου κάνει σκληρό τάκλιν την ώρα που παίζουμε μπάλα, αυτό θα μου γεννήσει αισθήματα… πολέμου», έχει πει ο Μπομπ Μαρλεϊ, αποδεικνύοντας τη μεγάλη του αγάπη για το ποδόσφαιρο.
Όταν ήταν μικρός, έπαιζε ποδόσφαιρο με ό,τι αντικείμενο έβρισκε (κονσέρβες, πορτοκάλια κ.α.). Στα 15 του, η μαμά Μάρλεϊ τον χτύπησε με μία ζώνη, επειδή είχε καταστρέψει τα παπούτσια του σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Τότε, τον έσωσε ο θείος του, ενώ για να επανορθώσει καθάρισε όλο το σπίτι και επισκεύασε ένα τραπέζι.
Στις περιοδείες του με τους «Γουέιλερς», ανάμεσα στα μουσικά όργανα, τα καλώδια και τις κονσόλες, υπήρχε πάντα μία ποδοσφαιρική μπάλα, η οποία τους συντρόφευε πριν ή μετά τις συναυλίες ή κατά τη διάρκεια των ελέγχων ήχου. Όταν επέστρεφε στην Τζαμάικα, ο Μάρλεϊ συνήθιζε να δημιουργεί ομάδες που αποτελούνταν από μηχανικούς, πωλητές μπανανών κ.λπ. και διοργάνωνε φιλικούς αγώνες.
Είχε εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, εκνευριζόταν πολύ όταν έχανε και κάποιοι «συμπαίκτες» του υποστηρίζουν ότι «δεν έπρεπε να σου κάνει τάκλιν γιατί ήταν πολύ δυνατός». Ο καλύτερός του φίλος, ο Άλαν Κόουλ, ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Τις στιγμές που αμφότεροι βρίσκονταν στην Τζαμάικα είτε πήγαιναν για τρέξιμο στην παραλία και στο «Hope Road» (σ.σ. ο δρόμος που έμενε ο τραγουδιστής) είτε πάλευαν.
Η τρέλα του για το ποδόσφαιρο αποτυπώνεται στο γεγονός ότι κάποτε είχε ξοδέψει 1.000 δολάρια σε ένα κατάστημα αθλητικών ειδών του Ρίο. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας (19 Μαρτίου 1980) ήταν προγραμματισμένος ένας αγώνας, στον οποίον συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, ο Τζέικομπ Μίλερ (τραγουδιστής των «Ίνερ Σερκλ» που σκοτώθηκε λίγους μήνες αργότερα), ο Πάουλο Σέζαρ Λίμα (επιθετικός της Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970) και πολλοί Βραζιλιάνοι μουσικοί. Το καλοκαίρι του 1978, είχε φροντίσει το πρόγραμμά του να περιλαμβάνει συναυλίες στην Αργεντινή, όπου διεξαγόταν το Μουντιάλ. Είχε δηλώσει, μάλιστα, ότι ένας από τους αγαπημένους του παίκτες ήταν ο Οσβάντο Αρντίλες, τον οποίο παρακολουθούσε με την Τότεναμ, όταν ζούσε στο Λονδίνο. Άλλες αδυναμίες του, ο Πελέ, αλλά και ο νεαρός τότε Μαραντόνα.
«Αγάπησα τη μουσική πριν από το ποδόσφαιρο, αν πρώτα αγαπούσα όμως το ποδόσφαιρο, ίσως τα πράγματα ήταν επικίνδυνα», έλεγε ο άνθρωπος που πήρε τη μουσική της πατρίδας του, τη ρέγκε και την έκανε γνωστή σ’ όλη τη γη. Ο Μπόμπ Μάρλει, που σε κάθε ευκαιρία που είχε έφτιαχνε δυο ομάδες και έπαιζε μπάλα, γιατί το ποδόσφαιρο ήταν η μεγάλη του αγάπη.
