Οι οδοί υπάρχουν για να συνεννοούνται οι άνθρωποι…
Ναι καλά, θα πω εγώ, και απόδειξη είναι κάποιες ονοματοδοσίες οι οποίες όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα πιο εύκολο αλλά ίσα ίσα δυσχεραίνουν την επικοινωνία τόσο που κάνουν τις εποχές που οι άνθρωποι επικοινωνούσαν με σήματα καπνού να φαντάζουν οάσεις. Είναι και γραμμένες με κεφαλαία οι ταμπέλες των οδών κι εκεί αρχίζει η κατάσταση να ξεφεύγει, να μοιάζει με γλωσσοδέτη, με κάποιο περίεργο παιχνίδι γνώσεων ή με μάθημα ορθοφωνίας. Μεγάλη τύχη να μη ζεις σε οδό με κάποιο από τα παρακάτω ονόματα… Σκέψου μόνο τι θα γινόταν στις παραγγελίες για σουβλάκια…
Παράξενα ονόματα οδών που με το που τα ακούς το μυαλό σου αρνείται να κάνει την οποιαδήποτε σύνδεση. Δε θυμίζουν τίποτα γνώριμο: ούτε όνομα, ούτε μέρος, δεν καταλαβαίνεις αν είναι μία λέξη ή δύο, αν είναι επιφώνημα, αν είναι παρατσούκλι, αν σου κάνει κάποιος πλάκα στην τελική. Παθαίνεις κοκομπλόκο. Άπειρα error περνάνε από την οθόνη του εγκεφάλου σου. ]
Το μόνο που καταφέρνεις να αναφωνήσεις είναι: «Πώς είπατε;…»
ΑΛΛΑ, πριν καείς εντελώς, θα σου πω εγώ από πού προήλθαν και ποια είναι η σωστή προφορά τους.
Οδός έβδομη: ΔAIPΠΦEΛΔ (Πατήσια)
Τιιιιιιιιιιιιι;;;;;; Νομίζω ότι πρέπει να προσπαθήσει πολύ κάποια άλλη οδός για να καταφέρει να περάσει σε παραξενιά τη ΔAIPΠΦEΛΔ – και, μεταξύ μας, πιστεύω ότι ο αγώνας θα είναι μάταιος. Η βασίλισσα των παράξενων οδών, κυρίες και κύριοι. Στην περίπτωσή της, ο τίτλος της συγκεκριμένης στήλης (Πώς είπατε;) δικαιώνεται πλήρως!
Καμία ελπίδα δεν υπάρχει γι’ αυτή την οδό, η οποία πάσχει από μία σειρά προβλήματα: πρώτον, από τα εννέα γράμματα τα έξι είναι σύμφωνα· δεύτερον, η σειρά των σύμφωνων είναι από τις πιο δύσκολες, σωστός γλωσσοδέτης· τρίτον, αφού οι πινακίδες είναι γραμμένες με κεφαλαία, εάν δεν γνωρίζεις την προέλευση της λέξης –που μεταξύ μας πάλι, γιατί να τη γνωρίζεις;!– το «ΑΙ» μπορείς κάλλιστα να το διαβάσεις και ως «ε» και ξεχωριστά ως «α/ι»· τέταρτον, η ακολουθία των γραμμάτων είναι τόσο ανέλπιστη –για τα ελληνικά δεδομένα βεβαίως– που μοιάζει τυχαία, γράμματα απλά ριγμένα το ένα δίπλα στο άλλο· πέμπτον, εάν η μεταγραφή της λέξης στα ελληνικά ήταν απλοποιημένη, δηλαδή αν στη θέση του «ΑΙ» υπήρχε το απλούστερο «Ε», τότε τα πράγματα θα ήταν λίίίγο πιο εύκολα, αλλά ούτε αυτό δεν κατάφεραν να προσφέρουν ως βοήθεια στην άμοιρη οδό.
Η δυσκολία προφοράς μα και απομνημόνευσης της οδού αυτής, είναι σοβαρός λόγος για να το σκεφτείς δυο και τρεις φορές το αν θα πιάσεις σπίτι σ’ αυτό το δρόμο.
Πάμε να λύσουμε το μυστήριο της ΔAIPΠΦEΛΔ…
Ο Βίλχελμ Ντέρπφελντ ή Νταίρπφελντ ή (παλαιότερα) Δαίρπφελδ (γερμανικά: Wilhelm Dörpfeld, 26 Δεκεμβρίου 1853-25 Απριλίου 1940) ήταν Γερμανός αρχιτέκτονας, περισσότερο γνωστός για τη συνεισφορά του στην κλασσική αρχαιολογία.
Γεννήθηκε στο Μπάρμεν του Βούπερταλ και ήταν γιος διακεκριμένου παιδαγωγού της Πρωσίας και φίλος του Κάιζερ. Το 1877 έγινε βοηθός των αρχαιολόγων Ρίχαρντ Μπόρμαν, Φρίντριχ Άντλερ και Ερνστ Κούρτιους στις ανασκαφές στην αρχαία Ολυμπία. Το 1882 ακολούθησε τον Ερρίκο Σλήμαν που έκανε ανασκαφές στην Τροία, τις οποίες και συνέχισε το 1893. Δούλεψε μαζί με τον Σλήμαν και στην Τίρυνθα (1884-1885). Πήρε μέρος στις ανασκαφές της Ακρόπολης (1885-1890), της Περγάμου (1900-1913 με τον Alexander Conze) και στις ανασκαφές του 1931 στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας.
ΞΕΝΑΓΗΣΟΥ ΣΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΟΔΟΥΣ