Είδα κατά τύχη ένα πολύ έξυπνο και πολύ to the point youtube video αυτές τις μέρες. Διάφορες φωνές έχουν αρχίσει αυτή την περίοδο να εκφράζουν πράγματα και ιδέες που, για ορισμένους, ήταν ούτως ή άλλως μέρος της κοσμοθεωρίας τους για έναν πιο απλό, πιο ουσιαστικό τρόπο ζωής.

Και οι μεν και οι δε, όμως, προτείνουν…έναν τρόπο ζωής, αγγλιστί lifestyle. Η πρόταση για ανακύκλωση, βηγκανισμό, γιόγκα και καθόλου TV είναι ένα lifestyle. Οι συμβουλές για περισσότερο διάβασμα, οργανωμένη καθαριότητα σπιτιού και ποιοτικότερο ύπνο είναι ένα lifestyle. Όπως lifestyle είναι η πρόταση να βγεις για ποτό στο συγκεκριμένο μαγαζί, να αγοράσεις το μαγιώ σου από την τάδε κολεξιόν και να προτιμήσεις αυτό το μπεργκεράδικο γιατί είναι πιο cool από κάποιο άλλο.

Μήπως να σκεφτόμασταν περισσότερο γύρω από το συνθετικό “life” και όχι τόσο γύρω από το “style”; Η περίοδος αυτή μας έδειξε κατάμουτρα και με τον απτό τρόπο πώς είναι η ζωή μας, η αληθινή μας ζωή. Με ποιους τελικά μιλάμε στο τηλέφωνο, ποια ώρα αντέχουμε και απολαμβάνουμε στ’ αλήθεια να ξυπνάμε το πρωί, αν τελικά βαφόμασταν για εμάς και όχι για τους συναδέλφους στο γραφείο.

Αν ο καθένας μας κάνει focus στο να βελτιώσει/συνεχίσει/προσαρμόσει την ζωή του σύμφωνα με αυτό που κρίνει ότι θα τον ωφελήσει, τότε αυτή η περίοδος έδωσε και ένα καλό-δίνει ακόμα, η καραντίνα συνεχίζεται.
Διότι κάποιος που ακολουθούσε έναν απλό τρόπο ζωής, μακριά από τον καταναλωτισμό, μπορεί να συνειδητοποίησε ότι του αξίζει λίγο shopping therapy μετά και ναι, έχει κάθε δικαίωμα να αγοράσει δύο και τρία ζευγάρια αθλητικά αν, μέχρι στιγμής, περίμενε να του λιώσουν οι σόλες του ενός για να πάρει δεύτερο.

Κάποιος που έμαθε να μαγειρεύει αυτές τις μέρες, μπορεί κάλλιστα να πάει στο MasterChef του χρόνου, κάποιος που πήρε σβάρνα τα live του facebook και είδε ότι κάνει γκελ στο κοινό, μπορεί μια χαρά να ονειρευτεί μια ραδιοφωνική εκπομπή σε έναν σταθμό, μελλοντικά.

Πώς ζήσαμε όλον αυτόν τον καιρό; Πώς θέλουμε να ζήσουμε την επόμενη μέρα; Ναι, έχει αξία αυτή η σκέψη. Αν όμως αντικαταστήσουμε το “πώς” με το “τι”, ίσως οι απαντήσεις που προκύπτουν να έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Η σωτηρία δεν έρχεται από ένα πιο στιλάτο κουβερλί για τον καναπέ, ούτε από δέκα ευρώ λιγότερα ψώνια στο σούπερ μάρκετ, ούτε από πέντε ξεκοκαλισμένες ποιητικές συλλογές. Καμιά φορά, τις καλύτερες συμβουλές δεν τις δίνουν άρθρα και βιντεάκια-αλλά ο ίδιος μου ο εαυτός που στέκεται απέναντί μου και μου λέει: “Πόσα άλλα tips θέλεις για να αλλάξεις κάτι που σε ενοχλεί; Σήκω από την καρέκλα και κάνε τώρα αυτό που θες, στον βαθμό που μπορείς”.

Σαν μια πρόβα για καλύτερη ζωή την βλέπω την φάση αυτή. Με σκηνοθέτες εμάς τους ίδιους. Μέσα από τους τοίχους των σπιτιών μας, είδαμε ότι τελικά περισσότερη αξία από τα φιρμάτα ψηλοτάκουνά μας έχει εκείνη η φίλη με την οποία ήρθαμε τώρα πιο κοντά και, κοίτα να δεις, όλο αποφεύγαμε και αναβάλλαμε έναν καφέ μαζί της…