Όταν το CGI δεν είχε μπει στη ζωή μας: Η περίπτωση ενός Spider-Man των 70s μέσα από φωτογραφίες

Κι όμως, ακόμη και στο Hollywood τα πράγματα ήταν κάποτε διαφορετικά, λίγο πιο αληθινά, λίγο πιο απλά. Προτού το CGI (Computer-generated imagery, δηλαδή εικόνες που έχουν παραχθεί από υπολογιστή) μπει στην τηλεοπτική, κινηματογραφική και γενικότερα σε όποια παραγωγή έχει να κάνει με την εικόνα, οι άνθρωποι ήταν αυτοί που έφερναν εις πέρας τα πιο δύσκολα, τρελά, επικίνδυνα κόλπα για να μαγεύσουν και να πείσουν το φιλοθεάμον κοινό.

Παράδειγμα, η πρώτη τηλεοπτική προβολή του Spider-Man του Stan Lee τον Σεπτέμβριο του 1977 ως δίωρη ταινία, που αργότερα εξελίχθηκε στη σειρά The Amazing Spider-Man.
Τον Spiderman υποδυόταν ο Αυστραλός ηθοποιός Νίκολας Χάμοντ, γνωστός για τον ρόλο του ως νεαρού Φρίντριχ φον Τραπ, στη Μελωδία της Ευτυχίας,

Σε αντίθεση με τα πρωτότυπα κόμικς, η τηλεοπτική σειρά ακολούθησε μια διαφορετική κατεύθυνση, παρουσιάζοντας πιο γειωμένους και ρεαλιστικούς αντιπάλους, όπως γκουρού Νέας Εποχής που ελέγχουν το μυαλό, μέλη αιρέσεων και πολιτικούς από τη Λατινική Αμερική (πιστή στην —— προπαγάνδα), αντί για τους παραδοσιακούς κακούς όπως ο Green Goblin και o Dr. Octopus. Η Mary Jane Watson, ένας σημαντικός χαρακτήρας στα κόμικς, αντικαταστάθηκε από μια ρεπόρτερ που ονομάζεται Julie Masters ως το ερωτικό ενδιαφέρον του Peter Parker.

Στη σειρά του 1977, τα μάτια του Spider-Man ήταν ορατά μέσα από τη μάσκα του.

Τα σούπερ-ηρωικά κόλπα όμως, τα κατάφερνε ο κασκαντέρ Φρεντ Γουό. Ο Φρεντ Γουό ανέλαβε τον ρόλο του Spider-Man, εκτελώντας τολμηρά άλματα, τούμπες και σκαρφαλώματα σε κτίρια χωρίς τη βοήθεια CGI. Επίσης, κινηματογράφησε πλάνα πρώτου προσώπου από αυτά τα ακροβατικά, χρησιμοποιώντας μια κάμερα προσαρμοσμένη σε ένα καπέλο.

Η σειρά επίσης παρουσίασε τις πρώτες ζωντανές απεικονίσεις των συσκευών παρακολούθησης/εντοπισμού “spider-tracer” του Peter Parker.

Ένας ηθοποιός τότε, ένας κασκαντέρ, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι συντελεστές και το συνεργείο έπρεπε να έχουν γνώση πολλών πραγμάτων, να τα επιστρατεύουν και να εφευρίσκουν τεχνικές για να μπορέσει το αποτέλεσμα –ειδικά μίας ταινίας δράσης– να έχει ενδιαφέρον και να είναι πειστικό. Τα σώματα και τα μυαλά των ανθρώπων ήταν αυτά που κόπιαζαν να κατεβάσουν ιδέες και να τις κάνουν πράξη. Φαντάζομαι ότι και η ευχαρίστηση από το αποτέλεσμα θα ήταν αντάξια της ταλαιπωρίας που πολλές φορές υφίσταντο.

Ο Γουό πηδάει από μια ταράτσα στο Brooklyn Navy Yard.

Η σειρά The Amazing Spider-Man είχε τελικά μικρή διάρκεια ζωής, προβαλλόμενη μόνο σε 13 επεισόδια πριν την ακύρωσή της το 1979, διότι οι διευθυντές του CBS έκριναν ότι το δίκτυό τους πρόβαλε πάρα πολλές εκπομπές με υπερήρωες (The Incredible Hulk, Wonder Woman, Captain America, Doctor Strange, κ.ά.) Αμερική, τα παιδιά μας δεν τα προδίδουμε ποτέ… Τι ψυχή είχε μία ακόμα σειρά με υπερήρωες… Εκεί σε έπιασαν οι τσιγγουνιές;