Μετά από παρακολούθηση εκπομπών, ποστ, αντιπαραθέσεων και συζητήσεων, κάποια σκόρπια και ασύνδετα σημεία. Όπως είναι η πραγματικότητα δηλαδή.
- Διαβάστε κείμενα και τοποθετήσεις, χωρίς να ξέρετε ποιος τα υπογράφει. Βαθμολογήστε τα με βαθμό συμφωνίας ανάλογα με τα δικά σας κριτήρια.
- Ευχηθείτε αυτά με τα οποία που συμφωνείτε να τα ’χει πει κάποιος που συμπαθείτε, εκτιμάτε ή και ψηφίζετε. Ευχηθείτε επίσης αυτά που σας εκνευρίζουν να τα έχει πει κάποιος που όντως σας εκνευρίζει κ.λπ. κ.λπ.
- Απομονώστε φράσεις που είναι κοινές στο σύνολο των κειμένων, ανεξαρτήτως αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε. Θα διαπιστώσετε μάλλον ότι υπάρχουν πολλές κοινές, πανομοιότυπες, επαναλαμβανόμενες φράσεις. Όσο πιο πολλές κοινές φράσεις υπάρχουν τόσο πιο άχρηστο είναι ένα κείμενο.
- Εάν θέλετε να εμβαθύνετε ακόμα περισσότερο στην Τέχνη της Επικοινωνίας, μαρκάρετε αλληλοσυγκρουόμενα επιχειρήματα που τα λέει το ίδιο άτομο-ομάδα-κόμμα, ανάλογα την περίπτωση, την περίοδο, το γεγονός (π.χ. «Δεν προλάβαμε»).
- Μην έχετε καμία εμπιστοσύνη σε όσους έχουν μικρόφωνο, εκτός και αν είναι τραγουδιστές, αλλά και πάλι να είστε προσεκτικοί. Είναι πολύ δύσκολη δουλειά η δημοσιογραφία, ειδικά στις μέρες μας.
- Μήπως όταν μίλαγες για τα κακώς κείμενα σου έλεγαν «μη μιλάς γιατί αυτά τα λένε οι οχθροί»; Μήπως τώρα, μετά από χρόνια, οι ίδιοι σου λένε «αφού τα ’βλεπες γιατί δεν μιλούσες»; Μήπως και τώρα συνεχίζουν να σου λένε για οχθρούς; Αν ναι, είτε μη μιλάς είτε γέλα.
- Ως επί το πλείστον οι συνομιλητές σου δεν ακούνε αυτό που τους λες. Καθόλου περίεργο να κάνεις και εσύ το ίδιο. Οι συνομιλητές σου αποκωδικοποιούν και εντάσσουν με αποσπασματικό τρόπο φράσεις, νεύματα, ιδέες σε αυτό που έχουν «ακούσει» πριν μιλήσεις.
- Συνήθως αυτά τα μπλοκαρίσματα της κοινωνίας δεν ξεπερνιούνται με λογικά σχήματα, επιχειρήματα και αντιπαραθέσεις. Συνήθως ένα μεγάλο κύμα, μία αναστάτωση, μία υπόγεια έκρηξη δίνει λύση, με την έννοια της ακύρωσης του προβλήματος και όχι της λύσης του.
- Σε περίοδο συμφορών λέγονται, γράφονται, διακινούνται τα πιο κοινότυπα και αδιάφορα σχόλια και απόψεις. Το συγκινησιακό αλλάζει στρατόπεδο και περνάει από τους ανθρώπους στις μικρές και μεγάλες εξουσίες. Εκεί αποστειρώνεται, κελυφοποιείται και καταντάει μπιχλιμπίδι στο σκρίνιο της εξουσίας.
- Χρειαζόμαστε μία μεγάλη πνευματική αναστάτωση. Για αρχή. Όχι κατ’ ανάγκη βία. Πόσο έτοιμοι είμαστε να περπατήσουμε στης «αναστάτωσης το δρόμο»; Μήπως προτιμάμε το μεροδούλι μεροφάι και τον «ρολισμό» στη ζωή μας;
- Πρακτικά, η σκοπούμενη αποσπασματική αλήθεια δεν προκαλεί λιγότερη θολούρα από ένα μεσαίο και κατασκευασμένο ψεύδος.
Ψάχνουμε για το
-χειραφετούμενο
-ακηδεμόνευτο
-μοχθούμενο
