Γράφει ο Χάρης Καραλιώτας

Μάρτιος 2020, και η ανθρωπότητα βρέθηκε μετεξεταστέα σε μία πρωτόγνωρη κρίση για τα δεδομένα του αιώνα μας. Ένας αιώνας που έμελε να ήταν της πολιτιστικής και τεχνολογικής ανάπτυξης. Μα, ω καιροί, ω ήθη…

Ο μικρότερος οργανισμός στον πλανήτη μας έγινε η αιτία να πέσουν οι μάσκες του ανθρώπου, σε συλλογικό, μα και ατομικό επίπεδο. Ο Δαυίδ νίκησε τον Γολιάθ, ξανά. Η ιστορία μάς έδειξε ότι όποιος δεν μαθαίνει από τα λάθη του, είναι καταδικασμένος να τα ξαναζήσει. Προφανώς εδώ ισχύει και το Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως.

Ζούμε μέσα σε ένα μπαράζ ειδήσεων, αν και πολλές από τις ειδήσεις χαρακτηρίζονται ως ψευδείς , παραμένουν σοβαρές διότι μας δείχνουν την παρακμή στην οποία έχουμε βαλτώσει. Κοινωνικά φαινόμενα κανιβαλισμού τόσο στον ιντερνετικό κόσμο όσο και στον πραγματικό. Ο άνθρωπος πατάει επί πτωμάτων για μία φιάλη αντισηπτικού, και για ένα έξτρα ρολό χαρτί υγείας. Η σύγχρονη εικονική οικονομία καταρρέει το ίδιο εικονικά, αλλά με πραγματικές απώλειες.

Ο Πανικός μεγαλώνει… ο tempora, o mores. O Τούρκος είναι προ των πυλών, κόκκινος συναγερμός παντού, το χαρτί υγείας τελειώνει… Οι πρώτοι έσονται έσχατοι είπε στο κατά Ματθαίον ο Χριστός, αλλά ο άνθρωπος κώφευε, και ο Χριστός δάκρυσε. ‘’Τσάμπα θα πάει η σταύρωση ίσως να σκέφθηκε.’’

Καλώς η κακώς, σύμπτωση ή όχι, ζούμε αποκαλυπτικά γεγονότα, δεν γνωρίζω εάν θα υπάρχει παράδεισος μετά από αυτά ή αν υπάρχει θα είναι για όλους, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ζούμε σε έναν κόσμο διαφορετικό σίγουρα. Είναι σημείο καμπής η μετά-επιδημίας εποχή για έναν άνθρωπο συνειδητοποιημένο ή για έναν άνθρωπο απόλυτα ζουγκλικό.

Ξεχάσαμε τους καιρούς και αλλοιώσαμε τα ήθη, νομοτελειακά αυτό θα είχε συνέπειες. Ο ‘’στεμματικός ‘’ ιός δεν είναι η τιμωρία των ανθρώπων που παραστράτησαν, είναι ο καθρέφτης που τους δείχνει πως κατάντησαν.

Η ιστορία που επιλέξαμε να λησμονήσουμε, μας δίδαξε ότι μετά από πανδημίες, έπεσαν βασίλεια και έθνη, ήρθαν μεγάλοι πόλεμοι. Έτσι και εμείς λοιπόν, είμαστε μπροστά σε ένα τέτοιο ζοφερό μέλλον τόσο ορατό και κοντινό που σχεδόν μπορούμε να το ψηλαφήσουμε.

Ποιο είναι το επόμενο βήμα του ανθρώπου, του Έλληνα, του οικογενειάρχη, του δάσκαλου, του πλούσιου, του φτωχού, του μεσοαστού; Συνειδητοποίηση ή αφανισμός ; Αυτές είναι πλέον οι μοναδικές επιλογές ενός μελλοντικού κόσμου που έρχεται με ταχύτητα κορωνοϊού . Θα αλλάξει η ζωή μας τόσο άμεσα και ριζικά που μόλις τελειώσει η επιδημία, οι πνευματικές απαιτήσεις θα είναι τεράστιες, γιατί θα πρέπει να δημιουργηθούν εκ νέου κοινωνικά θεμέλια προς αποφυγήν μίας ζουγκλικής σουρεαλιστικής Novus ordo seclorum.

Διότι η πραγματικότητα μπορεί να είναι πιο εφιαλτική άπ’ τον οποιοδήποτε φανταστικό εφιάλτη στο μέσο της νυκτός.