Ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να ζει στην πόλη, σε ένα διαμέρισμα μικρό και αδικαιολόγητα ακριβό, με παλιά κουφώματα και μπάνιο, αλλά να έχει μέσα ακριβά, σκανδιναβικής αισθητικής έπιπλα και τέχνη κρεμασμένη στους τοίχους. Ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να έχει μια δουλειά που του αρέσει αλλά να μισεί να πηγαίνει σε αυτήν.
Πρέπει να δουλεύει μόνο από το σπίτι και όταν τελειώνει απ’ τη δουλειά να τρέχει στις άλλες ασχολίες που πρέπει να γεμίζουν το πρόγραμμα της ημέρας του. Γυμναστήριο, πιλάτες, κεραμική, τρέξιμο στο πάρκο, γιόγκα κ.λπ. Να επιστρέφει σπίτι το βράδυ έχοντας στριμώξει κουτσά στραβά μέσα στο απόγευμά του και ένα κρασί με τους φίλους στο καφενείο της γειτονιάς, που για κάποιο λόγο τελευταία είναι γεμάτο expats. Θα πρέπει ποτέ να μην έχει το χρόνο που χρειάζεται για να χαλαρώσει/μαγειρέψει/κάνει μπάνιο και πάντα να μετράει τα λεπτά έως την ώρα που θα πέσει στο κρεβάτι να χαζέψει κανένα δίωρο reels πριν κοιμηθεί. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν μπορεί να σταθεί χωρίς να κάνει κάτι. Δεν μπορεί να μείνει μόνος του με τις σκέψεις του. Ούτε καν πριν κοιμηθεί.
Ο σύγχρονος άνθρωπος μιλάει για συντροφικότητα και σεξ αλλά δεν μιλάει ποτέ για αγάπη. Μπλέκει σε ερωτικές σχέσεις που δεν έχουν περιθώρια εξέλιξης ή συναισθηματικής τριβής. Δεν μπορεί να πληγωθεί. Δεν έχει χρόνο για τέτοια πράγματα. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν πάει πουθενά χωρίς το κινητό του, παρ’ όλα αυτά αν τον καλέσεις, το πιο πιθανό είναι να μην απαντήσει. Δεν μπορεί να μιλάει στα τηλέφωνα. Στείλε μήνυμα και θα δει αν απαντήσει, όταν βρει χρόνο.
Ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να ταξιδεύει σε μεγάλες πόλεις του εξωτερικού και να πηγαίνει μικρά τριήμερα στην εξοχή. Πρέπει να πηγαίνει διακοπές το καλοκαίρι στα νησιά που πάνε όλοι και να πίνει αλκοόλ, να χορεύει στα πανηγύρια και να κοιμάται κάτω απ’ τον ήλιο στη γεμάτη κόσμο παραλία. Ο σύγχρονος άνθρωπος, ενώ σπαταλάει τόσο χρόνο και τόσο χρήμα κάνοντας τόσα πράγματα για τον εαυτό του, θα πρέπει να νιώθει ανικανοποίητος και στεναχωρημένος και πάντα κάτι να λείπει και πάντα να ψάχνει χρόνο στο πρόγραμμά του ώστε να προσθέσει και κάτι άλλο και μετά να λέει: «δεν έχω καθόλου χρόνο για τον εαυτό μου».
