“ Ο καθένας είναι οι άλλοι και κανείς δεν είναι ο εαυτός του” M. Χαϊντεγκερ
Ο νέος Θεός είναι ο ετεροπροσδιορισμός’ βωμός λατρείας του, τα social.
Δέκα εντολές του, οι κοινωνικές συμβάσεις οι οποίες εμπορεύονται διαρκώς εκεί [και προσπαθούν -συνήθως τα καταφέρνουν- να επικρατήσουν].
Πρωτότυπη σκέψη τέλος. Κριτική σκέψη αμοιβάδας. Μοραλισμός απο τα LIDL.
Το κοπάδι λυσσάει για εύκολους [ιδεολογικούς] ποιμένες.
Τώρα που άλλαξε και ο καθημερινός του χρόνος, είναι πιο βίαιο από ποτέ.
Δε ρωτάει και δεν αναρωτιέται. Σχεδόν όλα θεωρούνται [αξιωματικά] ήδη γνωστά και σωστά. Εκατομμύρια απαντήσεις μόνο [σε συσκευασία δόγματος], άνευ ερωτήσεων.
TINA – there is no alternative [σε ένα κόσμο που ρέει-αλλάζει συνέχεια wtf??? ].
Κάθε φωνή αμφισβήτησης της [εκάστοτε] trending βεβαιότητας λιθοβολείται in real time. Μεσαιωνικές, σπασμωδικές κινήσεις, μιας μάζας σε πλήρη ακινησία.
Ένα ποίμνιο που επιβάλλει τη δικτατορία του πρώτα από όλους στον εαυτό του.
Ο καθένας, θύτης και θύμα, αντικατοπτρίζει τους γύρω του.
Εκατομμύρια καρκινογενή είδωλα.
Η αρχική εικόνα, το αρχικό νόημα [το λίγο που υπήρχε] έχει ξεχαστεί καιρό. Νέες κόπιες να βγαίνουν.
Ταυτότητες, όλων των ειδών (ψεύτικες, αληθινές, προβαλλόμενες-projected, ενδόμυχες, ποθημένες) συγχωνεύονται. Όσο πιο ομοιόμορφα τα avatars, τόσο πιο εύκολα χειραγωγίσιμα.
Καλά κρυμμένος μέσα στην οθόνη [φούσκα] σου, τους “ακολουθείς”, τους παρακολουθείς “νόμιμα”, τους αντιγράφεις, τους ερωτεύεσαι, τους λατρεύεις, τους κράζεις, τους παρατηρείς, τους μιλάς.
Μιλάς πολύ. Έτσι, σιγουρεύεσαι και εσύ ότι υπάρχεις, ότι ακούγεσαι, ότι κάπως αξίζεις.
Νομίζεις ότι επειδή εκφράζεις μια, απαραίτητα έχεις και, αξιοσημείωτη άποψη.
Τι γελοιότητα.
Άλλος ένας δειλός και άδειος, γενήτορας άδειου περιεχομένου [content generator].
Άλλος ένας κομπλεξικός [με αίσθημα δικαιωματισμού] δικαστής-ιεροεξεταστής.
Εκατομμύρια καρκινογενή είδωλα.
Το πλήθος [των ακολούθων], ο αρχάγγελος του θεού, ο μόνος αξιολογητής.
Τρέχει τον μηχανισμό. Σου επιβεβαιώνει, τη σωστή αλήθεια.
Ότι οι ζωές όλων των άλλων είναι σαν τη δική σου. Να καταναλώνουν και να κατ-αναλώνονται.
Ασφαλίζει ότι δε θα υπάρξει άλλη.
Σε κάνει να νιώθεις και εσύ ασφαλής, αφού ανήκεις κάπου, ακόμη και όταν αυτό δεν είναι παρά ένα τάγμα φανατικών και [εκούσια ή ακούσια] αδίστακτων ηλίθιων.
Υ.Γ.2 Η ηθική δεν είναι άλλη μια αυτονόητη λέξη-καραμέλα [είναι ολόκληρη επιστήμη] όπως και τα βιβλία δεν είναι εύκαιρα στηρίγματα οθόνης.
Υ.Γ.3 [hint] Το κάθε είδους αντι- είναι εξ ορισμού ετεροπροσδιοριστικό..
Υ.Γ.1 Όπως μου θύμισε πρόσφατα η απόγονος του Αλέξη Ζορμπά “μην υποτιμάς την τεράστια δύναμη της ποίησης”.
