Δεν είναι αυτό που νομίζεις ελληνάκο μου!
Ο αθλητής δεν είναι αυτό που νομίζεις, κάτι άλλο είναι, ξανασκέψου το.

Δεν είναι ένας θεός να τον λατρεύεις άκριτα, αλλά δεν είναι κι ένα σακί να ρίχνεις τα σκουπίδια σου, να βγάζεις τα κομπλεξικά απωθημένα σου. Κάποιες φορές κρύβει μέσα του έναν άνθρωπο ίσως πιο χρησιμοποιημένο, ίσως πιο βασανισμένο από εσένα.

Δεν είναι η υπηρεσία που πληρώνεις μπαίνοντας σ’ ένα γήπεδο. Δεν είναι η αξία της μούντζας σου, η αξιολόγηση της ροχάλας σου, ούτε η έξαρση του αρρωστημένου πατριωτισμού σου. Αυτά είναι η δικιά σου αξία, αυτή που έμαθες να μετράς από το σπίτι σου.

Ούτε ο υπάλληλος που ονειρεύεσαι είναι ο αθλητής επειδή πληρώνεις τα παπούτσια του, το ρεύμα του ή και την αμαξάρα του ενίοτε! Δεν είναι αυτός που τιμωρείς σκόπιμα σε αποστολές ταλαιπωρίας. Εκεί τιμωρείς την ανικανότητά σου να ηγηθείς και να εμπνεύσεις ομαδική ή ατομική νικηφόρα προσπάθεια.

Δεν είναι το φλας της θολής σου εικόνας, το μπιλιετάκι της φιλοδοξίας σου, η δύναμη της πονηρής σου συνέντευξης, ούτε η εξαργύρωση της ψηφοθηρίας σου.

Ο αθλητής δεν είναι κορμί να το θωπεύεις με το πονηρό σου βλέμμα και βρομόχερο ενίοτε.
Είναι κάλλος, σφρίγος, αρμονία που αγωνίζονται να ενώσουν το αισθητό με το νοητό. Που συντονίζονται να φτάσουν στο υπέρτατο αγαθό.

Ο αθλητής δεν είναι ιδιότητά σου ιδιόκτητη, να την πουλήσεις σε λίγα χρόνια που θα γίνεις παράγοντας στις φτηνές αγορές του εγωισμού σου και της συνεννόησης με τη μελλοντική συντεχνία σου. Είναι ιδιότητα που πρέπει να τη σέβεσαι για να την αξίζεις, για να την εκπροσωπείς.
Είναι ευθύνη, είναι σύμβολο ο αθλητής.
Δεν είναι νόμισμα για να γίνεις πλούσιος. Για να στοιχηματίσεις. Αν είσαι φτωχός, όσο κι αν πλουτίσεις, φτωχός θα παραμείνεις.

Ο αθλητής δεν είναι μόνο σκορ, δεν είναι μόνο ρεκόρ. Δεν είναι εξελιγμένες ενέσεις και γυαλιστερά μετάλλια. Δεν είναι κομπίνα για να ξεπλένεις την αλητεία σου.

Ο αθλητής είναι κάτι άλλο!
Είναι πόνος, ιδρώτας κι αγωνία, αλλά και χαρά, ανατροφοδότηση, μοίρασμα μετά από υπερχείλιση.
Είναι υπέρβαση ο αθλητής!
Είναι ένα χέρι να σε κρατήσει στην κατηφόρα του αχταρμά, σύντροφος για να μη περπατάς ποτέ μόνος. Είναι τραγούδι που σείει στάδια.
Είναι το κάτι άλλο, το πιο μεγάλο που χρειαζόμαστε όλοι και πρέπει να είναι αξιοπρεπές, δυναμικό, αγωνιστικό, ελπιδοφόρο! Όρθιο!
Ο α θ λ η τ ή ς είναι δύναμη, είναι αξία!
Είναι ιδέα ο αθλητής!
Είναι τεράστιο προαιώνιο Ελληνικό μέγεθος, φως για τον σκοτεινό μας δρόμο, αναβίωση χαμένων αξιών, είδωλο για τα παιδιά μας, σελίδα της μελλοντικής λαμπρής ιστορίας μας.
Κρασί του πολιτισμού μας που πρέπει να κοινωνήσουμε, να μεθύσουμε και να εξάγουμε στον κόσμο!
Δεν είναι η αγορασμένη στολή που φοράς φανατισμένος για να νιώθεις σπουδαίος και συ καμιά φορά στη φτωχοπλούσια ζωούλα σου!
Κοίτα!

Ο Α θ λ η τ ή ς είναι μπροστάρης στον κόσμο με την Ελλάδα να κυματίζει!