«Στο Φάληρο που πλένεσαι»
(μαγιό και τσαχπινιές)
Απτάλικο ζειμπέκικο* του Μάρκου. Το ερμηνεύει μαζί με την Έλλη Πετρίδου. Ηχογραφήθηκε το 1937.
10 Αυγούστου. Το τελευταίο ξεκάλτσωτο για μέχρι και αρχές Σεπτέμβρη. Τώρα με τις ζέστες ούτε πολλές αναλύσεις χωράνε ούτε πολλά υπονοούμενα. Ο Μάρκος ο πιο απλός και άμεσος δημιουργός του ρεμπέτικου τραβάει για να κοζάρει την Μαριώ στα Φάληρα, όπου έπαιρναν το μπάνιο τους οι Αθηναιοπειραιώτες. Τώρα το Φάληρο είναι άλλη φάση, άσε που και Μαριώ δεν βρίσκεις. Ταξιδεύουμε λοιπόν σε παρελθόντα χρόνο, με περιστεράκια, οφθαλμόλουτρα, τσαχπινιές και μετρημένες δόσεις γυμνωμένου σώματος. Αν και στο τέλος η Μαριώ την σβουράει την χυλόπιτα, ο πολύπαθος δεν προχωρεί σε ακρότητες, στεναγμούς και άλλα λυπησιάρικα.
Η ζωή συνεχίζεται!
Στο Φάληρο που πλένεσαιπεριστεράκι γένεσαιπεριστεράκι γένεσαιστο Φάληρο που πλένεσαισε είδα χθες με το μαγιώγεια σου τσαχπίνα μου Μαριώγεια σου τσαχπίνα μου Μαριώσε είδα χθες με το μαγιώ –Άιντα! στης θάλασσας την αμμουδιάμε άλλον ήσουν αγκαλιάμε άλλον ήσουν αγκαλιάστης θάλασσας την αμμουδιάκι εμένα ούτε μια ματιάδε μου ’ριξες σκληρή καρδιάδεν μου ’ριξες σκληρή καρδιάκι εμένα ούτε μια ματιά-Γεια σου Μάρκο!
”Και παίζω γιουρούκικο, δηλαδή βαρύ ζεμπέκικο. Όλ’ αυτά που λένε γιουρούκικα, απτάλικα, κωτσέκικα, όλα είναι ζεϊμπέκικα. Το κωτσέκικο θέλει άλλο κούρντισμα, ξέχωρο από τα γιουρούκικα. Το απτάλικο είναι άλλο νταλαβέρι, τα ζεϊμπέκικα γιουρούκικα χορεύονται με τον ίδιο τόνο. Είπαμε το ένα είναι ίσο ζεμπέκικο, το άλλο το απτάλικο είναι λίγο παρτσαφλό να πούμε».
Τρεις εκτελέσεις, καμιά δυστυχώς με χορό (μία που βρήκα ήταν με άθλια εκτελεση και άθλιο χορευτικό από γνωστό τάπερ-ρεμπέτη και από χορευτές σχολής…)
Γιαπωνέζοι να γουστάρουν να παίζουν Βαμβακάρη!
Από τον σύλλογο ρεμπετόφιλων στα Γιάννενα με καμιά 40αριά όργανα που το απογειώνουν με πρώτες και δεύτερες φωνές!
και για το τέλος…
Η καλύτερη εκτέλεση, η πιο αυθεντική που έχω ακούσει από παρέα Ελλήνων (Ασιδέρωτοι το όνομα της παρέας!) στην Γερμανία. Δυστυχώς είναι μικρό το βίντεο αλλά άπειρα ρισπέκτ στο αραχτό παίξιμο του μπουζουκτσή και στο μυστακοφόρο που ξεφεύγει και το κάνει άνω κάτω το τραγούδι, να θυμίζει βυζαντινό ψαλμό! Αυτό το ”παρτσαφλό” κομμάτι θα το χόρευε ο Μάρκος σίγουρα.
