Πριν λίγες μέρες (δεν ξέρω πόσες, η σχετικότητα του χρόνου αυτήν την περίοδο παρουσιάζεται σε όλο της μεγαλείο), ο Μπόρις Τζόνσον είχε δηλώσει ότι δεν θα πάρει κανένα μέτρο ενάντια στην εξάπλωση του κορωνοϊού, καθώς πίστευε στην “ανοσία της αγέλης”.
Φυσικά, όλοι αντέδρασαν. Εκτός του ότι δεν στέκει σαν θεωρία από όπου κι αν την πιάσεις (ο πληθυσμός θα αποδεκατιστεί, ο ιός θα μεταλλαχθεί κλπ.), ο λαός της Μ. Βρετανίας αισθάνθηκε έρμαιο (οικονομικών) αποφάσεων αυτών που έχουν εξουσία. Κοντά στη Μεγάλη Βρετανία και όλος ο υπόλοιπος πλανήτης που δεν ξέρει τι του ξημερώνει.
Η αρχική απόφαση-δήλωση φυσικά και άλλαξε. Δεν γινόταν αλλιώς. Και ξαφνικά, έρχεται η είδηση ότι ο Μπόρις Τζόνσον και βγήκε θετικός στον κορωνοϊό και μπήκε στην εντατική χθες το βράδυ.
Ο κόσμος των social media σπεύδει να σχολιάσει. Η γενικότερη αίσθηση ήταν το γνωστό “karma is a bitch” ή ελληνιστί πρόσεχε τι λες, γιατί το σύμπαν ακούει. Και – ας είμαστε ειλικρινείς- όλοι το σκεφτήκαμε κι ας μην το δηλώσαμε δημόσια. Και τα αδηφάγα Μ.Μ.Ε αναπαράγουν την είδηση με ταχύτητα φωτός. Με κρυφό στόχο να δημιουργήσουν αυτήν ακριβώς την αντίδραση; Δεν ξέρω. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Είναι όμως αυτό το θέμα;
Όχι. Σε τέτοιες στιγμές, είναι μικρόψυχο να βγάλουμε κακία. Μπορεί να είναι απόλυτα ανθρώπινο σε αυτήν την παρανοϊκή πραγματικότητα που καλούμαστε να συνηθίσουμε. Όμως, δεν είναι καθόλου η κατάλληλη στιγμή για αρνητικές σκέψεις και επουδενί δεν είναι η ώρα να γυρίσουμε στο “οφθαλμόν αντί οφθαλμού”. Δεν είναι η ώρα να βγουν από μέσα μας αταβιστικά ένστικτα, που, σε έναν (έστω και φαινομενικά!) πολιτισμένο κόσμο, παλεύουμε να θάψουμε.
Αν κρατήσουμε κάτι από την όλη ιστορία είναι το γεγονός ότι κανείς δεν είναι άτρωτος. Μα κανείς. Ούτε ο έχων χρήματα, ούτε ο έχων εξουσία, ούτε εσύ, ούτε εγώ. Την ίδια στιγμή που λες μια άποψη, την ίδια στιγμή μπορεί να σου γυρίσει μπούμερανγκ.
Οι κάθε είδους ιοί δεν τα υπολογίζουν αυτά. Και ακριβώς το ίδιο επιχείρημα (ότι κανείς δεν είναι άτρωτος), επιβεβαιώνει το γεγονός ότι δεν χωράνε φράσεις του τύπου “τα ‘θελε και τα ‘παθε”.
Ας πάρουμε μια ανάσα. Ας δώσουμε χρόνο να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει γύρω μας και ας το αποδεχθούμε. Και ας δώσουμε και στους άλλους τον ίδιο χρόνο.
