Τι παρατηρεί κανείς όταν το βλέμμα μου ίπταται επάνω στη μαρμάρινη λωρίδα που ντύνει το πολύπαθο αστικό δοκάρι; Μια σειρά από πράγματα:
– Ξεκινώντας από τα άνω άκρα του τείχους, εκεί που θα έπρεπε να βρίσκεται το όργανο διαχείρισης της σκέψης, δεσπόζει σαν φίμωτρο η ταμπέλα: “ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΤΟΙΧΟΚΟΛΛΗΣΗ”. Στη περιοχή του αυχένα την υπογραμμίζει μια μαύρη υπογραφή του μεσιέ 210 (Μ10; 10 με τόνο και άριστα; Δεν θα μάθουμε ποτέ). Ο “210” φαίνεται να συμφωνεί με τον προαναφερθέντα νόμο 2147 που απαγορεύει την τοιχοκόλληση γι’ αυτό και αποφάσισε να μας αφήσει την τζίφρα του, να ξέρουμε που να ρίξουμε ευθύνες.

-Κινούμενοι στην περιοχή του θώρακα, ανακαλύπτουμε οτι ο τοίχος μας έχει πνευματικές ανησυχίες, θρησκευτικού χαρακτήρα, καλά κρυμμένες. Φωτιές και θάυματα υπόσχεται η αφίσα του πάστορα που κάνει περιοδεία αυτή την εποχή στην Αθήνα. Φυσικά γνωρίζοντας το κοινό του, δεν προσπαθεί να προσηλυτίσει τους γηγενείς πληθυσμούς, μιας και εκείνοι έχουν ήδη αρκετές εκκλησίες να διεκδικούν τους όμορφους εγκεφάλους του για μια πλύση. Εξ’άλλου φαίνεται ξεκάθαρα οτι οι προτιμήσεις του ντόπιου κοινού προσανατολίζονται λιγότερο στο γκόσπελ και περισσότερο στις Μουσικές Τρίτες σε κάποια σύγχρονη μπουάτ που προσφέρει πουκαμισιά και ζειμπεκιές. Κατά πάσα πιθανότητα αυτή η εκδήλωση συναγωνίζεται το ρεμπέτικο γλέντι στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, το οποίο απαντά απλώνοντας φαρδέως την αφίσα του επάνω σε όλες τις Μουσικές Τρίτες του συστήματος. Βέβαια το γλέντι γίνεται Παρασκευή, δεν είναι ξεκάθαρος ο λόγος ανταγωνισμού. Και πάλι όμως, μια εκδήλωση, μια ενότητα, να μην διασκορπιζόμαστε.

-Εν είδη τεταμένου χεριού αποσπάται από τον κεντρικό άξονα ένα γλυκύτατο ελεφαντάκι, που μας θυμίζει και πάλι τις πνευματικές μας αναζητήσεις (καλυμμένες καθώς είναι με μουσικές φιέστες). Μας καλεί σε φιλοσοφική συζήτηση για την ισορροπία του νου, αν και η βραδιά θα φέρει πιθανότατα εκπλήξεις στον επισκέπτη, δίνοντας του μια μοναδική ευκαιρία να γραφτεί στην οργάνωση και να ανακαλύψει εκ των έσω αν οι φήμες για αιρέσεις είναι αληθείς.

-Φυσικά ο αγώνας δεν σταματά επειδή εμείς έχουμε υπαρξιακά ερωτήματα. Αυτό έρχεται να μας θυμήσου τα κάτω άκρα του τείχους, με την παμβαλκανική διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη να σκεπάζει τη χαρά και τη ραστώνη. Τοποθετείται μάλλον ενάντια, παρά υπέρ, και μας γεμίζει αμφιβολίες για τις βολεμένες ζωές μας.

Η συγκεκριμένη ανακοίνωση αποκρύπτει από μας την αρχή του πεζογραφήματος που στολίζει τον τοίχο στο κατώτερο τεταρτημόριο. Κάποιον διώχνουν, κάτι διακηρύσσουν και τελοσπάντων δηλώνουν την παρουσία τους οι ANTIFA.

Στον μέσο πολίτη που προσπαθεί να χωνέψει όλη την παραλειφθέισα πληροφορία απευθύνεται και το συμπέρασμα του γκραφιτά, που καλεί σε έρωτα και όχι πόλεμο, φανερά κουρασμένος καθώς είναι από τη δημαγωγία.

Δείτε ακόμα

Like Spike Lee

Εσύ ξέρεις πού έκαναν σεξ οι Αθηναίοι του Μεσοπολέμου;