Της Silvia Bizubova
*Η Πόλη Ζει και “αλιεύει” με την άδεια των συντακτών τους αναρτήσεις στο facebook που μας τραβούν την προσοχή και μας κάνουν να νιώθουμε ότι δεν είμαστε μόνες και μόνοι σε όλο αυτό. Η συγκεκριμένη ανάρτηση ανήκει στην Σλοβάκα Silvia και την ευχαριστούμε που μετέφρασε από τα σλοβάκικα στα αγγλικά για να μας διευκολύνει.
Δεν μπορούμε να δούμε εκεί, αλλά ξέρουμε
ότι οι υπόγειες ρίζες των δέντρων είναι συνδεδεμένες.
Μερικές μπερδεμένες, άλλες σε σχήμα αγκαλιάς...
Η ζωή βρίσκει τρόπο να συνεχίσει, μεγαλώνει από τα μέσα
Ξέρει ακριβώς πού να πάει.
Αυτό το δέντρο που κοιτώ είναι μέρος του δάσους,
Ένα κλαδί του έσπασε, μα δεν φοβάται.
Παρόλο που κρέμεται από μια κλωστή,
δεν απορεί, δεν αναρωτιέται για τίποτα
Ακόμα κι αν ο άνεμος μπορεί, σε μια στιγμή,
Να το πάρει μακριά
Εμπιστεύεται και ζει στο έπακρο, δεν διστάζει,
δεν υπάρχει καμία σκέψη για τη ζωή, μόνο η ίδια η ζωή
-Ο φόβος δεν μπορεί να σταματήσει να υπάρχει-
Τι θα γίνει, όμως, το δέντρο δεν το νοιάζει.
Είναι του δάσους κομμάτι και έχει μια ακριβή θέση εδώ.
Δεν το παίζει θεός που θα προστατεύσει το κλαδί του
Το κρεμάμενο από μια κλωστούλα
Ξέρει ότι υπάρχουν άγραφοι κανόνες που το ξεπερνούν
και είναι απλά ένα δέντρο μες στο δάσος.
Ένα δέντρο που συνδέεται με τα άλλα
Κι όλα μαζί χτίζουν το Οξυγόνο
Τα δέντρα ξέρουν ότι το δάσος δεν είναι ανταγωνιστικό
Δεν νοιάζονται ποιο δέντρο είναι πιο ψηλά και ποιο χαμηλά,
ποιο κερδίζει τα καλλιστεία και ποιο θα μπορούσε να είναι γκουρού
και να σώσει τις καταστάσεις
ποιο θα δείξει ένα μάτσο φύλλα αμέσως,
να το δει όλος ο κόσμος.
Έχει αληθινή σοφία το δάσος κι έτσι ανασαίνει και υπάρχει, απλά και δυνατά
Και τα δέντρα βοηθούν το ένα το άλλο,
όταν τα παράσιτα τους επιτίθενται.
Υπόκεινται στους ανοιξιάτικους, άγραφους νόμους.
Δεν έχω κοινοποιήσει στον λογαριασμό μου τίποτα εδώ και πολύ καιρό και ελπίζω όλοι, εκτός από το να κάνουν αναρτήσεις, να ξέρουν να πλένουν τα χέρια τους… Προσπάθησε να γράψω ένα ποίημα για να περάσω ένα μήνυμα, κάτι που με απασχολεί πολύ: Η φύση είναι πιο έξυπνη από εμάς (δείτε και τα βιβλία Secret Life of Trees / Animal Life by Peter Wohlleben).
Η ζωή είναι γεμάτη σύμβολα και η φύση σέβεται τους ανώτερους νόμους της ώστε να ανθίζει και να αναπτύσσεται συνεχώς.
Τα λουλούδια δεν ανθίζουν το χειμώνα. Ξέρουν.
Και εμείς; Πιέζουμε, πιέζουμε συνεχώς γιατί θέλουμε όλα να γίνονται με τον δικό μας τρόπο. Προσωπική άνεση, ο χρόνος είναι χρήμα και άλλα τέτοια… Συχνά αγοράζουμε ακόμη και περιττά, μας ενδιαφέρει κυρίως ή και αποκλειστικά ο εαυτός μας, χωρίς αντίληψη του αντίκτυπου που μπορούν να έχουν οι πράξεις μας στον περίγυρο. Δεν αναλογιζόμαστε το πώς μπορούμε να επηρεάσουμε τη ζωή των άλλων, παίρνουμε τα πράγματα ελαφρά ή, κάποτε, υπερβολικά σοβαρά.
Τα μέτρα που διατάχθηκαν από το κράτος μας έχουν πρόθεση να προστατεύσουν την κοινωνία, την οικονομία κλπ., αλλά και να μας κάνουν να δείξουμε έμπρακτα σεβασμό στη ζωή, για τους πιο αδύναμους, τους σπασμένους όπως εκείνο το κλαδί, για τους μεγαλύτερους, τους σοφότερους, την πωλήτρια εκείνη που εξυπηρετεί εκατοντάδες ανθρώπους κάθε μέρα, τους γιατρούς και τους νοσοκόμους που δεν έχουν κατάλληλο εξοπλισμό,αλλά συνεχίζουν να παλεύουν…
