Η πόλη πια είναι γεμάτη … παράξενες λεπτομέρειες. Συχνά περνούν αδιάφορες, ακόμη πιο συχνά δεν θα τις δούμε ή δεν θα τις μάθουμε ποτέ. Σας φαίνομαι αινιγματική; Θα σας πω λοιπόν δυο ιστορίες.
- Το σπίτι του κυρίου Χ βρίσκεται σε μια γνωστή ανηφόρα της Κυψέλης και το μπαλκόνι του έχει θέα όλη την Αθήνα. Όπως κάθε πρωί, έτσι και σήμερα, ξύπνησε στις 07.30 και ενδεδυμένος με τη robe de chambre του, βγήκε στο μπαλκόνι ώστε να απολαύσει τον καφέ του- πολλά βαρύ και όχι. Μόλις η πρώτη ηλιαχτίδα χτύπησε τα πρεσβυωπικά γυαλιά του, πέντε μεγάλοι, πολύχρωμοι παπαγάλοι (από αυτούς που βλέπεις σε ντοκιμαντέρ για τη ζούγκλα του Αμαζονίου) πέρασαν ξυστά από το αυτί του…
- Η κυρία Ψ φρόντιζε μία πανέμορφη καρδερίνα. Από την πολλή της αγάπη και την παντελή έλλειψη μέτρου, η καρδερίνα έγινε ευτραφής και ροδαλή. Η κυρία Ψ σηκώθηκε εκείνο το πρωί, έβαλε το βραστήρα να φτιάξει έναν νες-καφέ-φραπέ-ατέλειωτη-ευχαρίστηση και άνοιξε την κουρτίνα να καλημερίσει την Τέτα (την καρδερίνα ντε), που ξυπνούσε κελαρυστά όλη τη γειτονιά της Πεύκης. Αυτό που αντίκρισε ήταν πεδίο μάχης μετά από σφαγή. Την έκλαψε πολύ την Τέτα. Και δεν μπορούσε να χωνέψει ποιο κακό πουλάκι θα έτρωγε μια τόσο γλυκιά καρδερίνα όπως η Τέτα. Μετά 2-3 πρωινά, όταν το νερό στο βραστήρα άρχισε να κοχλάζει, κάτι τράβηξε την προσοχή της κυρίας Ψ. Ένα πουλί πολύ πολύ περίεργο την κοιτούσε μέσα στα μάτια. Η κύρια Ψ τρόμαξε τόσο που έβαλε τις φωνές. Το πολύ περίεργο πουλί άνοιξε διάπλατα τα φτερά του (της τάξεως των 4 μέτρων σε έκταση) και τότε η κυρία Ψ κατάλαβε ότι πρόκειται για γεράκι. Όταν κατέβηκε έξαλλη στην πιλοτή, έτρεξαν όλες οι γειτονοπούλες και τους είπε τα καθέκαστα. Μια απ’αυτές – η πιο κουτσομπόλα – έκανε πρώτη την αρχή: “Αυτό το γεράκι σου ‘φαγε την Τέτα προκομμένη μου! Οι οικολόγοι έχουν αφήσει στο δάσος όλα τα είδη πουλιών. Ακόμη και τα σαρκοφάγα”.
Οι παραπάνω ιστορίες – στην ουσία τους – είναι πέρα για πέρα αληθινές. Όντως άγρια πουλιά έχουν αφεθεί ελεύθερα μέσα στον αστικό ιστό. Όχι, οι άνθρωποι δεν κινδυνεύουν (μάλλον). Τα γλυκύτατα οικόσιτα ζωάκια των υπολοίπων όμως;
Ξέρουμε, έτσι είναι η τροφική αλυσίδα. Αλλά η άγρια ζωή είναι για την άγρια φύση και όχι για την μπετονιασμένη και εξημερωμένη πόλη. Αγαπάμε όλα τα ζώα βαθιά. Όμως το κάθε έμβιο ον έχει τη θέση του στο οικοσύστημα. Ας μην τα ανακατεύουμε πια όλα στο ίδιο μίξερ…
______________________________________
Στις 20 Δεκεμβρίου 2013, η 68η σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών αποφάσισε να ανακηρύξει την 3η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Άγριας Ζωής (World Wildlife Day), με σκοπό την ευαισθητοποίηση του κοινού για τα θέματα προστασίας της άγριας πανίδας και χλωρίδας. Η ημερομηνία που επιλέχθηκε δεν είναι τυχαία, αφού στις 3 Μαρτίου 1973 υιοθετήθηκε η Σύμβαση για το Διεθνές Εμπόριο Απειλούμενων Ειδών της Άγριας Πανίδας και Χλωρίδας, γνωστή ως «CITES», η οποία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο για να εξασφαλιστεί ότι το διεθνές εμπόριο δεν αποτελεί απειλή για την επιβίωση των ειδών. Πηγή
