Πάντα κάπως πρόσεχα… Αλλά κάπως!

Όχι τελείως… Όχι ολοκληρωτικά. Ήταν λογικό να κερδίζω λίγα μέτρα και κάποια δευτερόλεπτα μέχρι να ανάψει το φανάρι. Με δυσκόλευε λίγο να το δω αλλά και ο από πίσω πάντα κόρναρε μόλις άναβε… Συνεργαζόμασταν δηλαδή… Δεν το ’κανα πάντα, μόνο όταν βιαζόμουν. Θεωρούσα λογικό οι πεζοί να λοξοδρομήσουν λίγο από την αυστηρή κάθετο που οριζόταν από τα δύο πεζοδρόμια…
Κάποιοι με είχαν λοξοκοιτάξει αλλά πολλοί ψάχνονταν και εγώ εκ φύσεως κοινωνικός τους χαμογέλαγα και έτσι όλα δούλευαν καλά… Θέλω επίσης να σας πω ότι ποτέ δε μάρσαρα και όταν κάποια γυναίκα ήθελε να περάσει με το καροτσάκι, πάντα έκανα πίσω για να την διευκολύνω! Μια φορά μάλιστα δεν είχα δει έναν ταξιτζή που ’χε κολλήσει από πίσω μου και τσακώθηκα μαζί του άσχημα γιατί λέει του γρατζούνισα την περιουσία του. Η γυναίκα προσπαθούσε να μας χωρίσει και εδώ που τα λέμε και αυτή είχε μερίδιο ευθύνης στην αναμπουμπούλα… ας έστριβε και αυτή λίγο… Αλλά είπαμε η κάθετος είναι η πιο σύντομη διαδρομή που λένε και οι μαθηματικοί…
Ένα βράδυ είχα σταματήσει πάνω στη διάβαση και ονειρευόμουν μια καλύτερη και πιο δίκαιη ζωή… περιμένοντας το πράσινο. Με την άκρη του ματιού μου είδα δυο σιλουέτες αργά να ’ρχονται προς το μέρος μου… Ένα ηλικιωμένο αντρόγυνο δυσκολεύονταν από τις δεκαετίες να περάσουν το δρόμο. Εκείνος με τραγιάσκα και μαγκουράκι, εκείνη με φουλάρι και παλτό. Περίμενα ότι θα λοξοδρομούσαν αλλά όχι… Ο ηλικιωμένος στάθηκε μπροστά μου και με μια ξαφνική, απότομη και εξαιρετικά εύστοχη κίνηση χτύπησε την μαγκούρα του πάνω στα δάχτυλα του δεξιού μου χεριού λέγοντας δυνατά… «γιατί νεαρέ μου κόβεις τον δρόμο;»… Η γιαγιά τον άρπαξε από το μπράτσο και του είπε «τρελέ, θα το σκοτώσεις το παιδί»… και ενώ εγώ πόναγα πάρα πολύ αυτός απομακρυνόταν με ένα χαμόγελο λέγοντάς μου… «να για να μάθεις»! Βλαστήμησα από μέσα μου, μετά γέλασα, έβαλα έναν επίδεσμο για μερικές ημέρες και από τότε δε σταματώ ποτέ σε διάβαση πεζών…
Είμαι σίγουρος πως ήταν ή στρατιωτικός ή μαθηματικός. Πάντως αν γινόταν τώρα που τους κόβουν και τη σύνταξη θα με είχε χτυπήσει στο κεφάλι… Ά, και ξέχασα να σας πω, δεν φορώ και κράνος…