Άλλες φορές πρέπει να περιμένεις να κατασταλάξει μία είδηση ή γεγονός και μετά να γράψεις. Σε αυτήν την περίπτωση, των εκλογών στις Ηνωμένες πολιτείες, δεν χρειάζεται. Δεν έχει σημασία για τις βαθιές διεργασίες που συντελούνται στις κοινωνίες της Δύσης, εάν τελικά θα επικρατήσει ο ένας ή ο άλλος.
Διαβάζω στα social media, αλλά και σε διάφορα sites και εφημερίδες, έναν καταιγισμό κριτικών, απαξιωτικών σχολίων για το Αμερικάνικο Έθνος που ψήφισε κατά 50% τουλάχιστον Ντόναλντ Τραμπ. Τον Τραμπ του κορονοϊού, του λαϊκισμού, του ρατσισμού κλπ. Η Αμερική του Τραμπ με τις εκατοντάδες δολοφονημένους από αστυνομικά πυρά, την Αμερική της διχοτόμησης και του φυλετικού πάθους κλπ κλπ. Εάν κάποιος πιστεύει πως έτσι ερμηνεύεται η κατάσταση εντάξει, αλλά κάπου πάσχει το αφήγημα.
Η Αμερική δεν είναι ένα έθνος ηλιθίων, τραμπούκων, φασιστών κλπ. Τουλάχιστον όχι κατά 50%. Φαίνεται περίεργο, αλλά ο Ντόναλντ εμφανίζεται σαν αντισυστημικός. Πιάνει πραγματικές πλευρές και σχεδιάζει το δικό του αφήγημα (δεν υπάρχει αφήγημα που να μην έχει πλευρές πραγματικές). Η Δύση που πιέζεται από την επιθετική Κίνα. Ο κορονοϊός εκεί ονομάζεται κινεζοϊός, η οικονομία χτυπιέται και βυθίζεται (Pearl Harbour, Κινέζοι – γιαπωνέζοι μοιάζουν…), η μεσαία Αμερικανική τάξη βάλλεται. Ο Ισλαμισμός επιτίθεται ενάντια στον Χριστιανισμό. Μέχρι και αντιπολεμικό κήρυγμα ακούσαμε από τους Τραμπικούς! Ο Ντόναλντ βάζει μπροστά το Έθνος – Κράτος και κάνει δουλίτσα.
Μία δεύτερη θέση είναι το ζήτημα της ασφάλειας της καθημερινότητας του μέσου Αμερικάνου πολίτη (δεν ξέρω βέβαια αν υπάρχει μέσος πολίτης εκεί). Μία χώρα που οι συμμορίες (οργανωμένες και μη) δίνουν αιματηρό παρών… Την ώρα βέβαια που ολόκληρες περιοχές μένουν αλώβητες και είναι προστατευμένες. Αλλά ποιοι μένουν εκεί; Σταρ, δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί, “προοδευτικοί” διανοητές, δικαιωματιστές και στελέχη. Έτσι λοιπόν ο αδελφός Ντόναλντ εμφανίζεται σαν πεφωτισμένη- λαϊκή δεξιά που θα ξεκαθαρίσει αυτήν την λαίλαπα…(όταν αρχίζουν οι λεηλασίες, έρχονται σφαίρες). Είναι εντυπωσιακή όλη η συζήτηση για κύκλωμα παιδεραστίας- κανιβαλισμού κλπ που καλλιεργείται σε sites, social και ηλεκτρονικές πλατφόρμες. Αλήθεια, υπάρχει κύκλωμα παιδεραστίας;
Τρίτο που έκανε ο Τραμπ, ήταν να εμφανιστεί επιθετικός απέναντι στο συνολικό σύστημα και στο πλέγμα Παρασιτικό κεφάλαιο-Ηγέτες του διαδικτύου-Εκφυλισμένης διανόησης. Ο πόλεμος με το twitter και το fb που κατέβασε βίντεο του Ρεπουμπλικανού Προέδρου. ή άλλους νεογιάπηδες είναι ενδεικτικός.
Αυτά τα ζητήματα λοιπόν – έθνος / ασφάλεια / παγκοσμιοποίηση – σπαράσουν τη πιεσμένη Δύση. Και ελλείψει αντιπάλου (εκτός και αν θεωρεί κάποιος πως οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ είναι κάτι σοβαρό και εναλλακτικό), οι λαϊκές μάζες προσανατολίζονται προς τους αντισυστημικούς Μεγάλους Αδελφούς. Στην Ελλάδα, έχουμε την εμπειρία της Χρυσής Αυγής…
Ανεξάρτητα εάν θα επικρατήσει ο ένας ή ο άλλος, δυστυχώς έχουμε ήδη μπει σε μια μεγάλη περίοδο αναστατώσεων, εμπλοκών και απάνθρωπων σχεδιασμών. Με πολλές μεταβλητές, ανεξαρτητοποιημένους παράγοντες, οικολογικά και πανανθρώπινα προβλήματα. Η χειραγώγηση των μαζών με προσωπεία είτε ”δεξιά και εθνικιστικά”, είτε ”αριστερά και διεθνιστικά”, είναι δυστυχώς μπροστά μας.
Τα δύο πρόσωπα της Δύσης, αλλά και το πρόσωπο της Ανατολής γίνονται όλο και πιο αποκρουστικά. Αποκρουστικά γίνονται και τα πρόσωπα των φανατισμένων.
Καλή τύχη!