Του Χρήστου Κατσιμάρη
Μιλώντας με έναν καλό φίλο, διαπίστωσα πως η περίοδος της πανδημίας ωφελεί λίγους ανθρώπους και καταστρέφει πολλούς περισσότερους.
Στους πρώτους συγκαταλέγονται ορισμένοι άνθρωποι με τεράστια οικονομική επιφάνεια. Οιαδήποτε κρίση γεννάει ευκαιρίες, λέει ένα παλιό και στοιχειοθετημένο κλισέ. Όλα τα παραπάνω συνεπάγονται επανεκκίνηση της οικονομίας και του συστήματος γενικότερα.
Τι είναι το σύστημα; Αυτό δύνανται να σας το περιγράψουν ακριβέστερα άνθρωποι με σχετικές σπουδές και γνώσεις, ουχί η δική μου αντίληψη πάνω στο αντικείμενο. Άλλωστε, έχουμε γεμίσει αναλυτές του πληκτρολογίου και ανθρώπους που εμπορεύονται συνωμοσίες…
Αυτή η πρωτότυπη –με την κάκιστη έννοια του όρου- κρίση γεννά ευκαιρίες για πολλά ακόμη πράγματα εάν μετρηθεί και αξιολογηθεί σωστά από τους ιθύνοντες. Λοιπόν, φανταστείτε το σύστημα ως μια παλιά μηχανή.
Θα συναντήσετε παλιά ελατήρια, σκουριασμένους μηχανισμούς, διαλυμένα γρανάζια. Τα πάντα θα πρέπει να επισκευαστούν από την αρχή με τη δέουσα προσοχή, διότι υπάρχει μια ισορροπία η οποία θα πρέπει να διατηρηθεί. Πάνω από όλα, πρέπει η μηχανή να λειτουργήσει εκ νέου.
Η επαναξιολόγηση της κατάστασης πρέπει να γίνει πρώτιστα στον κοινωνικό ιστό. Αυτές τις δύσκολες ώρες μπορείτε να κοιτάξετε γύρω σας. Ποιοι άνθρωποι μάς είναι πολύτιμοι; Μα φυσικά οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι εργαζόμενοι νυχθημερόν επιστήμονες ανά τον πλανήτη για να εντοπίσουν το ελιξίριο της παγκόσμιας απειλής ονόματι Covid-19.
Οι συγκεκριμένοι επαγγελματίες δεν αμείβονταν και δεν αμείβονται όπως πρέπει και τώρα πρέπει να υπερβάλλουν εαυτόν σε αυτή την καθοριστική περίοδο. Όταν θα κατακαθίσει η σκόνη και ο αχός από αυτό τον σαρωτικό ιό, πρέπει να δοθούν προτεραιότητες. Ο τομέας της υγείας ήταν ο πρώτος που επλήγη όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Είναι καιρός να επενδυθούν χρήματα προκειμένου να ενισχυθεί η υποδομή στην υγεία.
Υπάρχουν διάφοροι ήρωες όλο αυτό το διάστημα. Σε αυτούς ανήκουν όλοι οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ και στις υπηρεσίες καθορισμού – υγιεινής. Οι πρώτοι αντιμετωπίζονταν ως αναλώσιμοι από ορισμένους ιδιοκτήτες. Στη συνείδηση πολλών πολιτών συνέβαινε το ίδιο. Εξάλλου, δεν απαιτούνται ιδιαίτερες σπουδές για τους συγκεκριμένους επαγγελματίες. Ο κορονοϊός έσπευσε να υπογραμμίσει τη σημασία τους και όλα τα παραπάνω πρέπει να μπουν στην εξίσωση της επόμενης ημέρας. Σε αυτές τις κατηγορίες υπάρχουν και άλλοι εργαζόμενοι, φυσικά…
Κοινώς, αναθεωρούμε σε πολλαπλά επίπεδα και όλη αυτή η επώδυνη διαδικασία – βίωμα μπορεί κάλλιστα να μας προσφέρει ένα μάθημα για το μέλλον. Πρώτιστα για να εκτιμούμε όσα έχουμε και δεύτερον ώστε να επανακτήσουμε μέρος της συνείδησης-σεβασμού ο οποίος έμοιαζε να στερεύει το τελευταίο διάστημα.
It’s the end of the world as we know it. Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των R.E.M. από το μακρινό 1989 επανήλθε στο προσκήνιο απόλυτα δικαιολογημένα. Στον προηγούμενο κόσμο βλέπαμε λογής-λογής διάσημους να λαμβάνουν υπέρογκα ποσά. Ανάμεσά τους παρατηρούσε κανείς υπερτιμημένους ηθοποιούς, τραγουδιστές, επαγγελματίες αθλητές να αμείβονται με χρηματικά ποσά που χαρακτηρίζονται από υπερβολικά ως προκλητικά. Αλήθεια τώρα;
Μοιραία, όλα τα παραπάνω δημιουργούν συνειδήσεις, όπως γνωρίζετε. Περισσότεροι άνθρωποι προσπάθησαν να γίνουν μιμητές επαγγελματιών του θεάματος, ενώ πολύ λιγότεροι αποφάσιζαν να ασχοληθούν με τις επιστήμες. Βλέπετε, είναι η λάμψη και η προβολή που αγαπούν τα ΜΜΕ και η pop κουλτούρα. Ίσως ήρθε η ώρα να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και να σταματήσει μια για πάντα η εκμετάλλευση ανθρώπων με τους όρους του αναλώσιμου. Προφανώς δεν είναι εύκολο, αλλά και τι είναι εύκολο;
Κοινώς, ας επενδύσουμε στην αλληλεγγύη, την ισότητα. Δε ζητώ να μπει σε εφαρμογή το Imagine του John Lennon. Υπάρχουν αρκετοί αιθεροβάμονες, μην τους ακούτε. Επιπρόσθετα, θα συναντήσετε ανθρώπους που δηλώνουν ρεαλιστές, ενώ στην πραγματικότητα είναι μίζεροι. Σίγουρα, μπορούμε να είμαστε λιγότερο αφημένοι στον μικρόκοσμό μας, σαφώς λιγότερο αδιάφοροι για όσα συμβαίνουν δίπλα μας.
Άλλωστε, ένας άλλος ιός που ταλανίζει τους ανθρώπους στον 21ο αιώνα, και μαζί όλο τον ανθρώπινο πολιτισμό, δεν είναι άλλος από την αδιαφορία. Για τη συγκεκριμένη, υπάρχει το φάρμακο και αποκαλείται ενσυναίσθηση που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αλληλεγγύη. Ας είμαστε λιγότερο προσκολλημένοι στο κινητό, τα smartphones, τα tabletes, τα laptops και το Netflix.
