Η εντυπωσιακή influencer, πρώην παίκτρια του reality My Style Rocks, ενημερώνει σταθερά τους χιλιάδες followers της για όλα. Για τα ρούχα που επιλέγει να φορά και να διαφημίζει, για τις διακοπές που πάει, για τις φίλες της, για τις σχέσεις της και για τις απόψεις της, ακόμα, πάνω σε τρέχοντα κοινωνικά ζητήματα.

Με την ίδια λογική, ενημέρωσε και για το ροζ βίντεο που διέρρευσε παρά την θέλησή της, δηλαδή παράνομα, και της κόστισε την σχέση που είχε αυτή την περίοδο στην ζωή της. Μικρό σχόλιο επ’ αυτού: σιγά την σπουδαία σχέση, αγαπητή Ιωάννα Τούνη, που σε εγκατέλειψε επειδή διέρρευσε ένα βίντεο που σε δείχνει να κάνεις σεξ με κάποιον άλλο, τρία χρόνια πριν.

Το ελληνικό Internet πολώθηκε, όπως συχνά συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις. Αδόκιμες συγκρίσεις με πορνοστάρ, όπως η παγκοσμίου φήμης Μία Χαλίφα-η οποία εκ των υστέρων δήλωσε την επιθυμία της να παύσει η σύνδεση του ονόματός της με τα 11 sex tapes που νομότυπα γυρίστηκαν και δημοσιεύτηκαν, έχοντας δώσει την συγκατάθεσή της και για τα δύο αυτά σκέλη παραγωγής και γνωστοποίησης στο κοινό. Κακότροπα σχόλια σχετικά με τον επιφανειακό τρόπο ζωής της Τούνη, με τα ξανθά μαλλιά, τα μυκονιάτικα hotels και την pop–kitch αισθητική της.

«Θα την λυπηθούμε κιόλας;», «Σιγά, το τσόκαρο» και λοιπές εκφάνσεις ωμής και αλύπητης ανθρωποφαγίας εκ του απολύτως ασφαλούς.

Την ίδια στιγμή, αποπειράθηκαν συγκρίσεις με το ζήτημα της Αγίας Σοφίας με την χυδαία λογική του «Εδώ ο κόσμος καίγεται». Οι νέοι, σκεπτόμενοι άνθρωποι, αρκετοί καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι και celebrities πήραν θέση υπέρ της Ιωάννας, η οποία, ανεξαρτήτως της φήμης της και της ζωής που έχει επιλέξει η ίδια να ζει-σαμπάνιες, χορηγούμενα posts και αρκετό photoshop– έπεσε θύμα μιας καταφανώς παράνομης κακοήθειας.

Όλοι, ή σχεδόν όλοι, κάνουμε sex.

Συνήθως, διαρρέουν στο διαδίκτυο, μια νέα και επικίνδυνα πιάτσα «trafficking» και διασυρμού, βίντεο με γυναίκες σε επίμαχες στάσεις, γυναίκες αναστενάρισσες, σε πολύ ευαίσθητες, προσωπικές τους στιγμές. Και μάλιστα, γυναίκες όμορφες, διάσημες, με επιρροή.

Παρά τα όσα έχουν κατακτηθεί σε επίπεδο ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, το γυναικείο φύλο αποτελεί συνεχώς μήλο της έριδος σε συζητήσεις σχετικά με το σεξ που κάνει και την εμφάνιση που επιλέγει να έχει, τους τρόπους με τους οποίους υπάρχει, εκφράζεται και λειτουργεί μες στην κοινωνία.

Δεν έχει εξουδετερωθεί πλήρως η σκέψη ότι μια γυναίκα «τα θέλει και τα παθαίνει» και αυτό είναι κάτι που διαβάζουμε και ακούμε, ακόμα και σε περιπτώσεις θανατηφόρου βιασμού, με την πλέον χαρακτηριστική, την πρόσφατη υπόθεση Τοπαλούδη. Κακό και θλιβερό χιούμορ για γυναίκες-πουτάνες, για εύκολες στον έρωτα, για προκλητικές, για υπεύθυνες διάλυσης νοικοκυριών και γάμων.

Η Τούνη είναι, ίσως, η τελευταία γυναίκα που θα έχει επί της ουσίας πρόβλημα στην συνέχιση της καθημερινότητάς της.

Μέχρι και η Έλενα Ακρίτα έγραψε υπέρ αυτής σε τοίχο δημοσιογράφου που την προσέβαλλε. Το Instagram και το Facebook, η ελληνική τηλεόραση επίσης, γέμισε με κινήσεις υπεράσπισης και υποστήριξής της. Σύντομα, θα έχει ξεχαστεί, θα έχει κατακάτσει ο κουρνιαχτός-ενδεχομένως, δε, να σύστησε την δραστήρια influencer και ιδιοκτήτρια καταστήματος ένδυσης στην συμπρωτεύουσα σε κοινό που δεν την γνώριζε, κι ας μην είχε ανάγκη αυτή για κάτι τέτοιο.

Τι συμβαίνει, όμως, εκεί έξω με κορίτσια που δεν έχουν καν Instagram, κορίτσια που ζουν σε μια φοιτητική εστία ή σε μια επαρχία; Πόσα από αυτά μπορεί να έχουν δει μια προσωπική τους στιγμή να μοιράζεται ως άλλο φέιγ βολάν σε παιδιά του σχολείου της και να συζητιέται στους διαδρόμους της σχολής ή την πλατεία του χωριού της;

Πολλά. Πάρα πολλά. Κάθε μέρα. Κι αυτά τα κορίτσια τι κάνουν; Μπορεί και να αυτοκτονούν. Μάλιστα.

Την ίδια στιγμή που ένα κυβερνητικό στέλεχος αποκαλεί ιδιωτική υπόθεση την σεξουαλική εμπλοκή πρώην υπουργού σε κύκλωμα παιδεραστίας, η ζωή μιας χυμώδους γυναίκας που όλοι οι άντρες θα ποθούσαν στο κρεβάτι τους οφείλει να είναι δημόσια σε όλο το μήκος και το πλάτος της; Τύπου, μας (σας) το χρώσταγε κιόλας;

Οι συντηρητικές φωνές που σιωπούν με τις λογικές που αναλύθηκαν πιο πάνω, δυστυχώς συναντώνται στα σημεία με τις φωνές των ενεργών του φεμινισμού και φερόμενων ως ανοιχτόμυαλων που δεν θεωρούν ότι η Τούνη αξίζει της προστασίας τους γιατί ήταν μια πλούσια και διάσημη. Ο βιασμός του σώματος και της ψυχής μιας γυναίκας, όμως, δεν έχει κοινωνικές τάξεις.

Δεν έχει λογική να λυπούμαστε και να αγωνιζόμαστε για το δικαίωμα μιας φτωχής υπαλλήλου να μην εκτεθεί/αγγιχτεί/απειληθεί σεξουαλικά από τον εργοδότη της, όταν θυμώνουμε με το δικαίωμα της instagrammer να κλαίει on camera λίγες ώρες μετά τον διασυρμό της. Δεν έχει λογική να προστατεύουμε μια γυναίκα στην περίπτωση που αυτή δεν επιθυμεί να κάνει σεξ, όταν απαγορεύουμε σε μία άλλη το δικαίωμά της να κάνει όσο σεξ θέλει και, βεβαίως, να βιντεοσκοπήσει υλικό από το σώμα της και αυτό του/των παρτενέρ της, γιατί μπορεί μετά αυτός/οί ο/οι παρτενέρ να τα βγάλουν όλα στην φόρα.

Ένα κορίτσι πριν τα 30 του, η κόρη σου, δηλαδή, η σύντροφός σου, η συμφοιτήτριά μου, η συνάδελφός, μου, η φίλη μου δεν αξίζει να ζει και να δρα σε μια κοινωνία, της οποίας ένα όχι ασήμαντο μέρος, την αντιμετωπίζει έτσι.

Μοιάζει ώρες ώρες εμείς οι γυναίκες να απολαμβάνουμε τον σεβασμό μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Μοιάζει να βρισκόμαστε ακουσίως στημένες σε μια γωνιά, για να δεχθούμε πυροβολισμούς αν τυχόν και εμπλακούμε ενεργητικά ή παθητικά σε μια υπόθεση που θέτει σε αμφιβολία το ήθος μας.

Πολύ θλιβερά σκηνικά, μισογυνισμός απίστευτα παλιακιάς υφής, στενομυαλιά μέχρι αηδίας. Και έλλειψη αγάπης για τον συνάνθρωπο, που φαίνεται, ως έννοια, να εξαντλείται απλώς στους εκκλησιασμούς μας και τις θεωρίες μας στα καφέ και τα μπαρ. Πώς μπορούμε, στην τελική, εμείς οι γυναίκες να σας ερωτευόμαστε, να παίζουμε το παιχνίδι του φλερτ και της κατάκτησης μαζί σας, να αφηνόμαστε ελεύθερες μαζί σας, αν πρώτοι εσείς, οι άντρες, δεν καθαρίζετε, εν συνεχεία, για πάρτη μας; Οι γυναίκες που κακοσχολίασαν την Ιωάννα Τούνη είναι ο πρώτος σταθμός θλίψης που μπορεί να ξεπεραστεί, μέσα από το πιθανά επιφανειακό πρίσμα της ζήλιας και του φθόνου.

Οι άντρες όμως που στάθηκαν χλευαστικοί και επικριτικοί είναι ο τελικός προορισμός ενός εμφανώς εκτροχιασμένου τρένου, αυτού που χωρίζει τα φύλα και θέτει το «ισχυρό» σε μια μόνιμη αντιπαλότητα και εκδικητικότητα προς το «αδύναμο».

Ίσως πριν από μερικές δεκαετίες, κουβέντες όπως αυτή να ανήκαν σχεδόν αποκλειστικά σε παρέες ριζοσπαστικών και ελευθεριακών κύκλων.

Η πραγματικότητα, όμως, που κάθε μέρα δείχνει κι από ένα νέο κακό πρόσωπο, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οφείλουμε να αναθεωρήσουμε όχι απλώς το αν ο φεμινισμός είναι κάτι ξεπερασμένο (δεν είναι!), αλλά το αν η συζήτηση για τα δύο φύλα πρέπει να ανοίξει και πάλι, σε νέες βάσεις και με σοβαρότητα.

Πολλές είμαστε οι γυναίκες που φοβόμαστε, που κλαίμε, πονάμε και υποφέρουμε εξαιτίας σας. Και όχι επειδή μας χωρίσατε ή δεν μας κάτσατε. Αλλά επειδή, ενίοτε, ό, τι και να επιλέξουμε να κάνουμε μαζί σας, κινδυνεύουμε να βρούμε τον μπελά μας.

Για την λέξη πουτάνα, πότε θα ιδρυθεί γένος αρσενικό; Ίσως, όταν γίνει να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε καλύτερα.