Η συζήτηση έχει ανάψει για τα καλά. Εάν είναι μία δεύτερη άλωση της Αγίας Σοφίας, για το αν έχει ή όχι δικαίωμα ο Σουλτάνος να την κάνει τζαμί, αν θα δακρύσουν οι εικόνες κλπ. Την σκυτάλη την παίρνουν οι από εδώ και οι από εκεί. “Να κάνουμε την οικεία του Κεμάλ Λούνα Παρκ”, “να ζητήσουν συγνώμη οι παπάδες από τα αρχαία ιερά και τους δωδεκαθεϊστές” και ό,τι άλλο μπορεί να παράξει η (νεο)ελληνική διαδικτυακή πρωτοπορία. Κάποιοι τύποι βανδάλισαν το Κουρσούμ-τζαμί στα Τρίκαλα, ενώ άλλοι είχαν κάνει γκράφιτι σε παλαιοχριστιανικές εκκλησίες στο κέντρο της Αθήνας.
Έτσι, ο Σουλτάνος μάλλον τρίβει τα χέρια του από αυτόν τον αγώνα δρόμου που μπήκαμε ‘’κουτσοί-στραβοί στην Αγιά-Σοφιά’’.
Η προκλητικότητά του είναι εμφανής. Το 20.53, η 24η Ιουλίου και ό,τι άλλο σκαρφιστεί είναι στα πλαίσια του να προκαλέσει όσο πιο πολύ μπορεί. Μερικές φορές γίνεται φαιδρός, όπως όταν σε αγώνα ποδοσφαίρου Β’ κατηγορίας αναγκάστηκαν οι ποδοσφαιριστές να φορέσουν, εκτός από το σορτσάκι, στρατιωτικό αμπέχωνο και δίκοχο. Επίσης, επειδή στην αντίπαλη ομάδα έπαιζαν δύο Έλληνες, γύρισαν τις πλάτες τους την ώρα που ακουγόταν ένα στρατιωτικό εμβατήριο. Άλλες φορές γίνεται επικίνδυνος όπως με την εργαλειοποίηση των προσφύγων στον Έβρο.
Μία καταγγελία από την μεριά της Ελλάδας, μαζί με την ανακίνηση του θέματος στην Ευρώπη και την Ουνέσκο είναι αρκετά για αυτό καθ’ εαυτό γεγονός. Η διπλωματία παίζει ρόλο μερικές φορές, αλλά όχι πάντα. Το να παρασυρθείς όμως από όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια, χάνεις το δίκιο σου και παίζεις το παιχνίδι του αντιπάλου.
Μετά αρχίζουν τα δύσκολα. Που μάλλον έρχονται.
Εάν ο Σουλτάνος στείλει σε ελληνικά χωρικά ύδατα γεωτρύπανα, φρεγάτες, μαούνες και τράτες… Τότε τι γίνεται; Όταν δηλαδή η πρόκληση θα είναι στο δικό σου σπίτι, φάτσα κάρτα, με τσαμπουκά και μαγκιά. Η Αγία Σοφία είναι σε εδάφη της Τουρκίας, είτε το θέλουμε είτε όχι. Η πράξη του δείχνει τις προθέσεις του και την αντίληψη του. Όταν θα επεκταθεί, τι γίνεται; Εκεί είναι το θέμα που θα έπρεπε να συζητάει μία ηγεσία και να αντιλαμβάνεται ένας λαός. Ας αφήσουμε ήσυχο τον Κεμάλ, το τζαμί στο Βοτανικό και άλλα τέτοια που απλά και μόνο εξυπηρετούν την επεκτατικότητα των γειτόνων και κάνουν κάποιους να αισθάνονται Ελληναράδες.
Στην κρίσιμη στιγμή λοιπόν θα πρέπει να παρθούν αποφάσεις. Τα συνθήματα με τις τσιπούρες του Αιγαίου. τα γενικόλογα περί ειρήνης και ανοιχτών συνόρων και άλλα τέτοια δεν βοηθούν, αλλά δημοκρατία έχουμε οπότε ας λέγονται.
Κάτι για το τέλος. Όποιος μιλάει για αλλαγή συνόρων, επεκτάσεις, αλύτρωτες πατρίδες και αλλάζει τις όποιες σταθερές (όπως έκανε ο Ερντογάν στην Αγία Σοφία) είναι επικίνδυνος, ανεξαρτήτως πολιτικής, ιδεολογικής, θρησκευτικής τοποθέτησης.
