Καλή Χρονιά;

Ο Πασάς έστελνε τα καρακόλια και μάζευαν τους φόρους. Όταν ερχόντουσαν, τους ρώταγε με ανησυχία: «Δίνουν ακόμα;». «Δίνουν, Πασά μου» έλεγαν αυτοί. «Βρίζουν, αλλά δίνουν» και άδειαζαν τα κλοπιμαία στα πόδια του μπροστά. Αυτό γινόταν κάθε τόσο. Εκείνος ρώταγε: «Δίνουν;», εκείνοι αποκρίνονταν: «Δίνουν! Βρίζουν και δίνουν…». Κάποια φορά, πάλι ανήσυχος, ο Πασάς ρώτησε: «Δίνουν;». «Δίνουν» είπαν τα καρακόλια «μα έχουν αρχίσει και γλεντάνε, δεν βρίζουν πια…» Ο Πασάς είπε φοβισμένος: «Μά’στε τα, ήρθε η ώρα να φύγουμε».

Οι ξένοι πάντα φταίνε; Μάλλον όχι. Η ιστορία μάς έχει δείξει πως εμείς κάτι δεν κάνουμε καλά. Ή, για να το πούμε αλλιώς, οι ξένοι κάνουν αυτό που θέλουν, εμείς, αλήθεια, τι θέλουμε άραγε να κάνουμε;

Μαζί με την ελπίδα ήρθε και ο εφιάλτης. Ένα χαμένο χτες, ένα δύσκολο σήμερα κι ένα άγνωστο αύριο. Καλή δύναμη σε όλους και όλες, αντοχή, υγεία, ειλικρίνεια και ανθρωπιά. Αυτά για αρχή! Γιατί στον δρόμο θα χρειαστούμε και άλλα που τώρα δεν τα ξέρουμε!