Εξω-πραγματικά!
Τους το ‘λεγα μα δεν με πίστευαν. Εξωπραγματικά πράγματα συμβαίνουν. Βέβαια ο καθηγητής των Νεοελληνικών μας λέει ότι το “εξωπραγματικά πράγματα” σαν φράση δε στέκει αλλά εμείς του λέμε να χαλαρώσει και να αρχίσει να αμφισβητεί για το τι στέκει και τι όχι. Τέσπα.
Λοιπόν όταν πέφτει η νύχτα και η πόλη ηρεμεί, όσο μπορεί να ηρεμήσει δηλαδή μία πόλη σα τη δικιά μας, ένας πόλεμος ξεφεύγει σαν σβούρα στους δρόμους και στις στοές. Στις λεωφόρους και στα σοκάκια. Στους πεζόδρομους και στις πλατείες. Εγώ με τον φίλο μου έχουμε βρει τρόπο και τους βλέπουμε χωρίς αυτοί να μας αντιληφθούν. Ντυνόμαστε στα κόκκινα, πράσινα και πορτοκαλί και μοιάζουμε με φανάρια. Δεν κουνιόμαστε πολύ, την αράζουμε στη γωνία Αγίου Μελετίου και Αχαρνών, μασουλάμε σοκολάτες και περιμένουμε μέχρι αργά τις πρώτες ώρες της νέας μέρας. Εμφανίζονται ξαφνικά πηδώντας από μπαλκόνια και σας ορκίζομαι πως το έχουμε δει με τα μάτια μας να βγαίνουν από τις οθόνες της τηλεόρασης όταν μας παίρνει ο ύπνος και εκείνη συνεχίζει να εκπέμπει… Είτε δείχνει τηλεμάρκετινγκ, είτε ειδήσεις (από αυτές βγαίνουν οι πιο μοβόροι) εκείνοι βγαίνουν κατά δεκάδες και τα πάντα όλα. Οι τύποι είναι άπαιχτοι. Σαλτάρουν, λένε κάτι συνθήματα περίεργα, ανάβουν φωτόσπαθα και παραμονεύουν. Χωρίζονται σε ομάδες, με βάση το χρώμα και τα κράνη. Τα λέιζερ τους είναι διαφορετικά αλλά κάνουν τον ίδιο θόρυβο, ένα παρατεταμένο μπζζζζζζζ… Επίσης κάνουν τον ίδιο χαμό. Αν παρατηρήσετε στις πινακίδες των μαγαζιών υπάρχουν χαραματιές από την πάλη… Τους έχουμε δει να λιανίζονται και αναμεταξύ τους αλλά να εξαϋλώνουν και κάποιους γέρους και άστεγους και πολλούς νέους όμως, που τύχαινε να βρίσκονται κοντά τους… Στην αρχή φοβόμασταν, ανατριχιάζαμε με τους ήχους, τους κρότους και τα συνθήματα. Πόλεμος πραγματικός κάτω από τα σπίτια μας και δε παίρνουμε χαμπάρι! Στην αρχή νομίζαμε πως κάποιοι ήταν καλοί και κάποιοι κακοί. Μα σιγά σιγά μπερδευτήκαμε τελείως. Μοιάζουν και δεν μπορείς να τους ξεχωρίσεις. Τα ίδια κάνουν. Ακόμα δεν έχουμε καταλάβει και τον λόγο της μάχης. Πετρέλαια ή περιοχή δεν έχει. Πλούσια δεν είναι. Ποιος ξέρει; Ο έλεγχος του δρόμου; Η εξουσία της στοάς με τα κλειστά μαγαζιά;
Ο φίλος μου που έχει δει όλα τα σταρ γουόρς υποστηρίζει με πάθος πως πίσω από τους τζεντάι της Αγίου Μελετίου βρίσκεται η Αυτοκρατορία που δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Είναι ακριβώς απλά μια Αυτοκρατορία και ελέγχει τους ρόλους, τις μάχες, τα σκηνικά. Είναι κάπως σύνθετη σκέψη και μάλλον οδυνηρή αν είναι αλήθεια τελικά. Μια φίλη που κάτι της είπαμε μας χαρακτήρισε καμένους και επικινδύνους. Εμείς ξέρουμε όμως την πραγματική πραγματικότητα. Και να σας πω και κάτι; Τους έχουμε δει όταν αποκαμωμένοι αποχωρούν να αγκαλιάζονται σαν φιλαράκια και να ανανεώνουν το ραντεβού τους για την επόμενη παρτίδα. Ο φίλος μου και εγώ είμαστε πια εκνευρισμένοι με όλη αυτή την εξωπραγματική πραγματικότητα. Και με τα φωτόσπαθα και με τα συνθήματα και με τον νταρθ βέντερ. Κάτι ψάχνουμε να κάνουμε… Κάτι θα κάνουμε. Είναι και από το διπλανό σχολείο μία παρέα που και αυτοί κάτι έχουν δει. Τις επόμενες μέρες θα τα πούμε…
May the Force be with you
Καλή δύναμη, όπως λένε στ’ Άργους! (στο Άργος, σταρ γουόρς, στ’ Άργους)…
Αφιέρωση πρώτη. Στους χιπστεροζωόφιλους που πάνε στο μπαρ (9 ευρώ το μαρτίνι) και κουβαλούν μαζί τους το σκύλο τους… Τι φταίει το ζωντανό;
Αφιέρωση δεύτερη. Πόσο εκνευριστικό όταν απαντάνε “δεν έχω πρόβλημα, γιατί όχι”, όταν προτείνεις κάτι… Και πόσο ωραίο το “ναι αμέ”!
Αφιέρωση τρίτη. Σε όλους αυτούς που εμπιστεύονται.