Xipna me ayrio. akous? an deis oti argw
τι ωρα; kanonika prepei n xipnisw 8.30 τι ωρα; 8.30; να τηλ; nai τι ωρα; 9; οχι 8.30; 8.30
eimai trelh oti n nai s lew
Συζητάς στο φέις… δεν υπάρχουν τόνοι, δεν υπάρχουν καν ελληνικά. Δυσκολεύεσαι! Προσπαθείς… Αυτό που σε ενοχλεί περισσότερο είναι η έλλειψη χροιάς. Δε νοιώθεις τον παλμό, το κρύο και τη ζέστη της φωνής. Κάπως έτσι θα αισθανόντουσαν και κάποιοι για το τηλέφωνο. Δεν έβλεπαν τον άλλον όπως είχαν συνηθίσει… Τώρα βλέπεις ότι ο άλλος πληκτρολογεί και περιμένεις… Διαβάζεις δυο φορές το μήνυμα για να το εντάξεις στη ροή. Γράφετε και οι δυο συγχρόνως… Προσπαθείς να αναπληρώσεις με εικόνες και χρώματα και φωνές την παρουσία του άλλου. Όταν χαθεί η επαφή τότε το μπέρδεμα μεγαλώνει… τι εννοούσες; Αλλά μήπως και η άλλη επικοινωνία είναι καλύτερη; Μερικές φορές νοιώθεις ότι δε νογάει το ρημάδι… Δόγματα, σχήματα και κουτάκια… Τακτοποιήσεις, πρέπει, όρια…. Να ανεβάζεις τις τιμές για να μπορείς να τις ρίχνεις, να ζητάς περισσότερα για να δείχνεις ότι εκτιμάς τον εαυτό σου, να οριοθετείς την περιοχή σου σαν λιοντάρι για να μην απειληθείς. Να μη λες σε κάποιον μπράβο γιατί θα πάρουν τα μυαλά του αέρα. Δε φταίει το φεις για αυτή την Βαβυλωνία που μερικές φορές βυθιζόμαστε…. πολλά πρότυπα, παραμορφωτικοί φακοί, δόγματα και σχήματα… Όταν βρείς ανθρώπους που μπορείς να συνεννοηθείς κράτα τους δίπλα σου και κοντά σου… Α! και άμα σε κάνουν να γελάς τότε είναι πολύτιμοι. Ρωτήσαμε καμμιά 30 φίλους και πελάτες του περιοδικού πως πάει; και λέγαμε να γράψουμε τη στήλη αυτή με τις απαντήσεις τους. Δε βγήκε γιατί και οι απαντήσεις ήταν οι αναμενόμενες αλλά και γιατί δε μπορεί να μεταφερθεί η χροιά των ανθρώπων… Μια όμως την ξεχωρίσαμε… Γιατί είχε παιδική αφέλεια αλλά και ώριμη σοφία… Αλλά μας έκανε να γελάσουμε, να ακούσουμε κάτι πρωτότυπο. Ανάμεσα στα 40 και 50 η φίλη μας απάντησε με παιδιάστικο βλέμμα γεμάτο υπονοούμενο… Είμαι λιγάκι ανήσυχη… Χωρίς δραματοποιήσεις και μιζέρια, χωρίς κλισέ και χαζοχαρούμενη διάθεση… Ανησυχήστε αλλά προχωράμε! Με facebook και τηλέφωνα, με παρέες και ομάδες, με δυσκολίες και ιδέες…
Αφιέρωση πρώτη. Στον οδηγό του τρόλεϊ που χαιρέταγε και γέλαγε με την καρδιά του μόλις αντίκρισε το φακό της φωτογραφικής μηχανής και στην Μαριάννα που ’χε την ετοιμότητα να τον αποθανατίσει.
Αφιέρωση δεύτερη. Σε όλους αυτούς που προθυμοποιήθηκαν να μας βοηθήσουν, να μας γράψουν, να μας δώσουν φωτογραφίες και που χαμογέλασαν μόλις πήραν στα χέρια τους και το δεύτερο φύλλο.
Αφιέρωση τρίτη. Στους νέους ανθρώπους που δοκιμάζουν και αναμετρούνται με θεούς και δαίμονες. Που δεν τα παρατάνε. Ειδικό ευχαριστώ σε όλους αυτούς που κάνουν εξωτερικές εργασίες και που μας μίλησαν, να φοράνε κράνος και να προσέχουν!
Ένα κάπως αντιφατικό τεύχος | Editorial τ.117
Κρατάτε στα χέρια σας το χριστουγεννιάτικο τεύχος 128 σελίδων. Είναι ένα αντιφατικό τεύχος όσον αφορά το περιεχόμενό του. Το κατάλαβα καθώς το...
Διάβασε περισσότεραDetails
Discussion about this post