Όχι απλά σε περίμενα. Μετρούσα αντίστροφα τις μέρες από τη στιγμή που είδα το πρώτο trailer λίγο πριν το καλοκαίρι. Ήξερα ότι αυτή η καραντίνα κάτι καλό θα έφερνε στη ζωή μου και τελικά ήταν αυτό: η επιστροφή σου στο ένα και μοναδικό κανάλι, εκεί που σε γνωρίσαμε, στο Mega το καλό, αφού εμπνεύστηκες από όλα όσα περάσαμε αυτή την αβάσταχτη διετία τρέλας.
Δεν ξέρεις τι έχεις δημιουργήσει σε εμάς τους σημερινούς 30άρηδες. Ή μπορεί και να ξέρεις και να ξαναγυρνάς εν χορδαίς και οργάνοις για να προετοιμάσεις την επόμενη δεκαετία μας, κλείνοντάς μας το μάτι. Ξαναγύρισες με καλύτερα πλάνα, καλύτερο μοντάζ, καλύτερη φωτογραφία, καλύτερη ιδέα. Αν ένα ξέρεις να κάνεις καλά, είναι να πιάνεις το vibe της εποχής. Κι όχι απλά το έπιασες, αλλά μας αράδιασες στα πρώτα 5 λεπτά όλες τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας για να μας ξεκαθαρίσεις ότι θα μιλήσεις για όλα με τον δικό σου μοναδικό τρόπο: αυτόν που ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και την ποιητικότητα, έναν δικό σου παπακαλιατικό λοξό ρεαλισμό.
Καλώς ήρθες πίσω, λοιπόν, και θέλω να εστιάσω σε δυο τρία πράγματα:
1. Ευχαριστούμε που μας έφερες πάλι τους Παξούς. Να με προσέχεις, Χριστόφορε, η ζωή μου είναι μια βόλτα φτιαγμένη για αυτούς, ακόμη κι όταν κλείνω τα μάτια.
2. Είσαι λίγο πιο ώριμος. Δηλαδή δεν μας έβαλες πια μέσα στην τρελαμένη ετεροχρονισμένη, 30χρονη εφηβεία σου, αλλά μας έδειξες το ώριμο πρόσωπο των 40. Μη λέω μεγάλα λόγια, στο πρώτο επεισόδιο είμαστε, αλλά προς το παρόν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα βγούμε από αυτήν την λούμπα σε μια δεκαετία, όπως εσύ.
3. Οι ατάκες «Ναι, αλλά μην φεύγεις» και «στην καραντίνα, καθάρισε τόσο πολύ η ατμόσφαιρα που άρχισε να αχνοφαίνεται ο Μεσαίωνας» με κάνουν να αισθάνομαι πεταλούδες στο στομάχι σαν να σε ερωτεύομαι από την αρχή, όπως τότε που ήσουν έφηβος 30άρης και είχες μια ελαφριά τρέλα σαν αύρα που σε περιτριγύριζε.
4. Ευχαριστώ για τον Αντίνοο Αλμπάνη και τη Μαρία Καβογιάννη.
5. Ευχαριστώ που με έκανες να δω ξανά τηλεόραση. Αν δεν υπάρχεις εσύ, για μένα δεν υπάρχει αυτή.
Υ.Γ. Όπως και να το κάνουμε, είσαι ο δικός μας μάστορας σε αυτό που λέμε πλάνο, εικόνα, κινηματογράφηση. Είσαι η απόλαυση που απενοχοποιήθηκε. Δεν θα χάσω επεισόδιο. Τα λέμε κάθε Πέμπτη στις 22.30. Σ’αγαπώ βαθιά.
