Μπήκε ο Οκτώβρης για τα καλά – όχι ότι η δροσιά έχει αγγίξει τα φυσιολογικά για την εποχή επίπεδα, αλλά όπως και να ‘χει η μισή και πλέον πόλη ταλαιπωρείται από covid ή ίωση, κάτι που μας θυμίζει ότι ήρθε το φθινόπωρο.
Και όταν μπαίνει το φθινόπωρο, μπαίνουμε κι εμείς στην τροχιά Χριστουγέννων, αν και δεν θέλω να γίνω γραφική σαν τις διαφημίσεις του Jumbo. Anyway, επειδή κι εγώ ταλαιπωρήθηκα από ίωση και μάλιστα βαριά, το περασμένο Σαβ/κο με βρήκε ψημένη στην πρεμιέρα της παράστασης Πλάσματα του Θεού: υπόθεση Παπέν γιατί δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς (άτιμη υποκριτική τέχνη που άλλοτε μας ανεβάζεις κι άλλοτε μας κατεβάζεις στα τάρταρα).
Και μιας και πήγα στον κινηματογράφο, δεν πιστεύετε κι εσείς ότι είναι οι κατάλληλες μέρες για να περάσουμε στις χειμερινές αίθουσες των σινεμά; Κατέφθασε το Joker Folie à Deux – πεθαίνω για αυτό τον χαρακτήρα και πεθαίνω για τη σειρά κόμικ του Batman επίσης. Βέβαια διαβάζω τα χειρότερα. Παρόλο που η πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ της Βενετίας συνοδεύτηκε από χειροκρότημα 12 λεπτών, ακολούθησε μια σειρά από αρνητικές ως επί το πλείστον κριτικές. Παρόμοια φαίνεται να ήταν και η αποδοχή του κοινού, με όλο και λιγότερους θεατές να πηγαίνουν στους κινηματογράφους να την παρακολουθήσουν ήδη από τις πρώτες μέρες. Φταίει ότι είναι μιούζικαλ ίσως; Μάλλον παρέλειψαν να το τονίσουν οι δημιουργοί και πράγματι αυτό το είδος δεν αρέσει σε πολλούς. Εγώ βέβαια θα πάω κι ας είναι μάπα – κάποιες ταινίες μπαίνουν στη λίστα όπως και να ‘χει.
Το φθινόπωρο ενδείκνυται και για αναγνώσεις και το βιβλίο που έχει μείνει στη μέση αλλά πάραυτα θα διαβαστεί και θα ακολουθήσει και παρουσίαση είναι η Σκοτεινή Κληρονομιά του Γιώργου Αγγελίδη από τις εκδόσεις BELL. Μέχρι στιγμής, μου αρέσει τόσο, που δεν θέλω να το τελειώσω όπως μου συμβαίνει όταν ένα βιβλίο με συναρπάζει – ας παραδεχθώ ότι έχουν πέσει πάνω μου και οι 7 πληγές του Φαραώ, πού χρόνος για διάβασμα. Μέχρι στιγμής όμως, οι χαρακτήρες δείχνουν να έχουν γερές βάσεις, όπως και η πλοκή να απλώνεται σε πολλά επίπεδα. Οπότε δεν είναι τυχαίο ότι ανεβαίνει και στο θέατρο κείμενο του Αγγελίδη, η Αυτόματη Εστίαση στο θέατρο Αργώ (έναρξη 17/10 και κάθε Πέμπτη στις 21.15)
Αφήνοντας λίγο στην άκρη την Τέχνη, περνάω στην τέχνη του καφέ γιατί σήμερα ήπια τον αγαπημένο μου fredd espresso μέτριο έπειτα από μία εβδομάδα κακουχιών σε λαιμό και μύτη. Ο καφές ήρθε από το Morning Sweetie συντροφιά με ένα τεράστιο κομμάτι cheesecake, ό,τι πρέπει για να ξεχάσει κανείς τον πυρετό του. Και επειδή μετά το γλυκό δεν ήρθε ποτέ το αλμυρό, μάλλον θα πέσει μια παραγγελία από το Talking Breads των Εξαρχείων για να χορτάσω όσο χαζεύω στο XBOX με το Hogwarts Legacy – μια παιχνιδάρα που για καλή μας τύχη την έβαλαν σε έκπτωση.
Άσχημα ή όμορφα, αυτά ήταν τα νέα της νύχτας. Συντονιστείτε για βόλτες μεταφορικές ή κυριολεκτικές στην αγαπημένη μας στήλη. Καλό σας βράδυ.
